Αν και ως έθνος διατηρούμε ταλέντο στο συναίσθημα και τη δραματοποίηση, ως άτομα τείνουμε να συνδεόμαστε με τους άλλους περισσότερο νοητικά απ’ ό,τι συναισθηματικά. Αυτό σημαίνει πως στις επαφές μας, συχνά μεταφράζουμε τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε βασιζόμενοι σε διαδικασίες της σκέψης και όχι της αίσθησης.
Για παράδειγμα, όταν ο σύντροφός μας μοιάζει απόμακρος, σπεύδουμε να δημιουργήσουμε σενάρια γύρω από τη συμπεριφορά του: “ίσως να τον πείραξε κάτι που είπα, μήπως είχε άσχημη ημέρα στη δουλειά, ίσως δεν αισθάνεται το ίδιο για εμένα” κ.ο.κ – αυτό αποτελεί νοητικό τρόπο σύνδεσης. Εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε ευθέως τον άνθρωπό μας πώς αισθάνεται εκείνη τη στιγμή, με πρόθεση να εκθέσουμε τον εαυτό μας σε αυτό του το συναίσθημα, ώστε να ενωθούμε μαζί του – αυτό θα επέφερε συναισθηματική σύνδεση.
Από τη φύση της, η συναισθηματική σύνδεση χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερο βάθος και ουσία σε σύγκριση με τη νοητική. Αυτό συμβαίνει, γιατί το συναίσθημα τείνει να υπερισχύει του νου, καθώς απαρτίζεται από όλο το φάσμα των αισθήσεων, ενώ ο νους απλά μεταφράζει τις αισθήσεις μας, έτσι ώστε να τις επεξεργαστεί.
Μια σημαντική παρατήρηση είναι η εξής: το συναίσθημα υπάρχει πάντα στο παρόν, ενώ ο νους πλανάται και στους τρεις χρόνους (παρελθόν, παρόν και μέλλον). Λαμβάνοντας υπόψιν μας τα παραπάνω, κάθε φορά που επιδιώκουμε να συνδεθούμε νοητικά, κινδυνεύουμε να βγούμε εκτός χρόνου, φέρνοντας μέσα στα σενάρια που φτιάχνουμε φαντάσματα του παρελθόντος και δράκους του μέλλοντος.
Το συναίσθημα βρίσκεται στο παρόν και αποτελεί αξιόπιστο δείκτη μιας κατάστασης που υπάρχει στο τώρα. Έτσι, ίσως θα ήταν χρήσιμο να αρχίσουμε να επενδύουμε επάνω στο συναίσθημα περισσότερο, με γνώμονα την ψυχική σύνδεση και όχι το δράμα και τις ενοχές.
Άλλος ένας αξιόπιστος δείκτης του “τώρα” είναι το σώμα, όπως είπε και η Alice Miller στο ομώνυμο βιβλίο της: “Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ”. Δυστυχώς όμως, στην εποχή μας η επαφή με το σώμα φθείρεται συνεχώς, καθώς απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας στην προσπάθειά μας να ταυτιστούμε με κάτι έξω από εμάς.
Στην πραγματικότητα, όλη η σοφία που χρειαζόμαστε κρύβεται βαθιά μέσα στο σώμα μας, καθώς εκείνο ξέρει καλύτερα από εμάς τι χρειάζεται και πότε. Αν κάποιος δυσκολεύεται να έρθει σε επαφή με το συναίσθημά του στο τώρα, προτείνω να ξεκινήσει με το να έρχεται σε συχνή επαφή με το σώμα του. Αυτή η πρακτική θα βοηθήσει να χτιστεί η γέφυρα ανάμεσα σε νου και συναίσθημα, ώστε να αποκτήσει την ικανότητα να συνδέεται με τους γύρω του αλλά και με τον εαυτό του, πολύ πιο ουσιαστικά.
Από την Μαρτίνα Αθανασίου, Ψυχολόγος και Σωματική Ψυχοθεραπεύτρια
Κοινοποιήστε: