Μίσος

Το μίσος είναι έτσι κι αλλιώς μια καλοστημένη παγίδα, εμφυτευμένη και διαρκώς προωθούμενη στις μάζες από το σύστημα των “τσελιγκάδων” και των ύπουλων ιδεολογικών μηχανισμών του, στη βολικότατη για τη διαιώνισή του λογική του “διαίρει και βασίλευε!”
Το μίσος σε φέρνει πολύ κοντά σε αυτόν που μισείς, δημιουργεί μια σχέση νοσηρής οικειότητας!
Κάπου είχα διαβάσει ότι “όταν μισούμε τον άλλο ίσως να μισούμε στο πρόσωπό του κάποιες δικές μας ιδιότητες. Γιατί αν δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο μέσα μας, τότε αυτό δεν μπορεί ποτέ να μας ερεθίσει…”

Υπάρχουν πολλές μορφές μίσους: θρησκευτικό, φυλετικό, ταξικό, μίσος ενάντια στη διαφορετικότητα, μίσος ενάντια στην ευφυία, μίσος ενάντια στη γενναιότητα και το θάρρος, μίσος ενάντια στη βλακεία και την κακία (αυτά τα δυο πάνε μαζί, τις περισσότερες φορές), μίσος ενάντια στην αλήθεια, μίσος που κατέλαβε το χώρο που κάποτε ανήκε στην “αγάπη” (το ερωτικό πάθος συχνά συγχέεται με την αγάπη), μίσος απλά για το μίσος για αυτούς που μόνο έτσι νιώθουν ότι αποκτάει κάποιο νόημα η ζωή τους!
Τα αποτελέσματα;
Πόνος, διάλυση, ατέρμονοι κύκλοι απώλειας του εαυτού (αν ποτέ είχε κάποια στοιχειώδη έστω υπόσταση ακεραιότητας) και παρακμής και βίας, καταστροφή, σύγχυση, στασιμότητα, οπισθοδρόμηση, αποπροσανατολισμός, εκφυλισμός και ΘΑΝΑΤΟΣ , φυσικός και πνευματικός…

Φυσικά και είναι χυδαία παρανοϊκό “να γυρνάς και το άλλο μάγουλο όταν σε χαστουκίζουν”, περιμένοντας ηδονικά μια μεταθανάτια ανταμοιβή για τη νοσηρή κι ενάντια στη φύση παθητικότητά σου και παραίτησή σου όχι μόνο από τη διεκδίκηση μιας διαφορετικής επίγειας ζωής ενάντια στις ελεεινές επίγειες συνθήκες, αλλά κι από το ίδιο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Σύμφωνα με τη “θεόπνευστη διδασκαλία” του ραβίνου μιας ύπουλης θρησκείας που απευθυνόταν σε δούλους στην ψυχή και το σώμα και σε άτομα χαμηλού διανοητικού επιπέδου! Νομιμοποιώντας με φίνο τρόπο την εξουσία των τυράννων και σφετεριστών της ίδιας της ζωής και της ζώσας πνοής της.
Φυσικά και θα αντισταθείς ενάντια σε αυτούς που σου φράζουν το δρόμο με τον πιο χυδαίο και θρασύ τρόπο, που θέλουν να σου επιβάλουν την “κοσμοθεωρία” τους με το στανιό, την ηλιθιότητά τους ως “ορθότητα”, τη σκλαβιά ως αρετή. Αλλά με το να τους μισείς παίρνεις κι εσύ το μερίδιό σου στην πτώση της ύπαρξης μέσα σε σκοτεινά κελιά του πνεύματος που στήνουν οι “πεφωτισμένοι” εμπνευστές και κατασκευαστές της επίγειας φυλακής και του κατακερματισμού των κρατουμένων σε φριχτούς αρουραίους-πειραματόζωα στα ειδεχθή τους σχέδια. Η αντίσταση, η επαναστατικότητα, η υπεράσπιση της ακεραιότητας του εαυτού, η υπεράσπιση του δικαιώματος της ελευθερίας σκέψης κι έκφρασης και κινήσεων είναι ασύμβατη με τη νοσηρή οικειότητα με την οποία το μίσος σε δένει με τον τυραννίσκο της καθημερινότητας, τον ηλίθιο της διπλανής πόρτας, τις στρατιές των φανατικών, των ζηλωτών, των “όποιοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας” πάσης φύσης σεκτών, των ανεγκέφαλων και των πιστών σκυλιών ορατών και αόρατων αφεντάδων. Και σε παρασύρει και σε λάθη που δεν συμβαίνουν εύκολα όταν κυριαρχείσαι από την πειθαρχία της συναισθηματικής αποστασιοποίησης και συνάμα τη σθεναρή προσήλωση στην υπεράσπιση των ιδεών σου (που κάλλιστα στην πορεία μπορεί και να αποδειχτούν και λανθασμένες κι εσύ να έχεις την ευφυία να τις αναθεωρήσεις) και στη συνέπεια που σε εφοδιάζουν όσον αφορά και την εξαργύρωσή τους στην πράξη…

Οι παραπάνω επιδιώξεις κάθε ανθρώπου και επιλογές που στηρίζουν στάσεις ζωής με πρωταρχικό γνώμονα την ανεξαρτησία της αντίληψης (έστω), επιτυγχάνονται πολύ πιο δύσκολα ή και είναι ακατόρθωτο όταν κυριαρχεί μέσα στο άτομο το μίσος που το διαβρώνει μέχρι το μεδούλι, το μετατρέπει σε “ίδιας μαγιάς” υποκείμενο με αυτούς που “μισεί”, καθώς μπορεί να κυλήσει στην υιοθέτηση ολόιδιων λογικών και μεθόδων με εκείνες των απέναντι, των “αντιπάλων”, των επιτιθέμενων σε βάρος του. Του στερεί την καθαρή σκέψη, του θολώνει το στοχασμό και το οδηγεί συχνότατα σε λαθεμένες κρίσεις και αποφάσεις, κάνοντας έτσι περισσότερο κακό παρά το επιδιωκόμενο “καλό”. Το αποδιοργανώνει, το υπονομεύει…το κάνει αδύναμο και προβλέψιμο και διάτρητο κι ευάλωτο από όλες τις μπάντες!

Και κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό για εμένα:
Αν θέλουμε να βοηθήσουμε πραγματικά τον εαυτό μας και στη συνέχεια τους άλλους που έχουν όντως την ανάγκη μας και είναι και πρόθυμοι να δεχτούν τη βοήθεια μας, τότε θα πρέπει πάνω απ’όλα να διατηρήσουμε ανόθευτη κι αλώβητη την ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ μας. Η οποία ουδεμία σχέση έχει με την εγωπάθεια και την αρρώστια του ατομικισμού! Αντίθετα έχει σχέση με τη φυσική, φιλοσοφική, πνευματική υπόσταση του ανθρώπινου όντος. Και της μοναδικότητάς του! Η εξαφάνιση της ατομικότητας ήταν και είναι ο διακαής και πρωταρχικός στόχος κάθε “μαντριού”, κάθε ολοκληρωτικού και δήθεν δημοκρατικού συστήματος, κάθε “θεόπνευστης”, σωτηρολάγνας θρησκείας ή παραθρησκευτικής οργάνωσης.

ανιχνευτής