Μια λάβα που ξεπηδά απ την ψυχή μας και οραματίζεται το μέλλον μας.
Μια λάβα που αποζητά την κάψα της,μέσα απ τα επικεντρωμένα στρώματα της εγγύησης της διαπλάτυνσής της.
Μια λάβα που εξωτερικεύεται και ποτέ δε θέλει να εγκλωβίζεται και να αποτελεί φόβο, στην προέλασή της.
΄’Ενα ηφαίστειο συναισθημάτων, λαβωμένο και παρμένο απ το χέρι του οράματός του, όσο και της επιτιθέμενης προσκεκλημένης ορμής του, σε ηψικάμηνουν ζέσης αγάπης και όχι μόνο.
Μα αυτή υη λάβα, έπρεπε να τη λαβώσουν, να την εξουθενώσουν και κυρίως έπρεπε να αφανιστεί απ τα οροπέδια του έρωτα και της συνδιαλλαγής του με την αγάπη.
Κάιγονταν σιγά σιγά , αργά και νωχελικά ότι μπορούμε να φανταστούμε σε εκείνο το πέρασμα, που η θέληση έπαιξε καθοριστικό ρόλο και η ψυχή το αποτελείωσε.
Λαβώστε την
ακούστηκε μέσα απ τα βάθη μιας καρδιάς, που δεν έμαθε να αγαπάει, να συμπονεί,παρά της έμαθαν να χαλιναγωγεί το ωραιότερο συναίσθημα και να σκοτώνει το πέρασμά του.
Λαβώστε την ακούστηκε, η φωνή που έκανε δραματική έκκληση, αφού είχε λαβωθεί πρώτα εκείνη, απ τα χτυπήματα της μοίρας, καίρια και καθοριστικά!
Δεν ήξερε, δεν ξέρει και δε θα ξέρει τι να πιστέψει και τι να πρωτοκάψει, θα λεγε κανείς.
Μα εκείνη ήξερα πια τα πάντα.
Έκαψε σπιθαμή προς σπιθαμή το γήινό της πεδίο και εφάρμοσε αναλυτική μέθοδο παντελούς αφάνειας και άγνοιάς της!
Μια σιωπή με αξία!!!!
Θέα και Θεά!
Συναντιούνται καμιά φορά θνητοί ημίθεοι και θεοί, στα όρη τους , όπου κατοικοεδρευει η αξία τους και η βαρυσήμαντη δήλωσή μας.
Φταίμε εμείς, που τους θεοποιούμε εν γνώση μας και μετά , άντε να ξεκαβαλήσουν και να ξεδώσουν, στην πεζή, ρητή πραγματικότητά μας.
Φταίμε εμείς που θέλουμε να χουμε δίπλα μας, τα ταίρια μας, με μορφές Θεών, αποδεδειγμένων τρόπων και επαφών, με τις ψυχικές μας δυνάμεις,που χαν εξαντληθεί και πιστεύαμε πως θα τις εναποθέταμε σ αυτούς.
Όμως το να χουν βάσεις και να μην κάνουν υπερβάσεις λαθεμένες και άτοπες, εν έτη 2022 ίσως και να ναι μια βαριά κληρονομιά, που δε θέλησαν να αποδεχτούν και την πέταξαν, μαζί με την καρδιά τους, στις χωματερές του τόπου τους.
Φταίμε εμείς που νιώσαμε και δε προδώσαμε, καθώς όταν το ζεις το έργο, δε θες με τιποτα να επαναληφθεί και μάλιστα εκ
μέρους σου.
Θέα και θεά, δίπλα δίπλα , να δίνει τη δικήτης φέτα καλοκαιρινής προσφοράς, στο αντίκρυσμα του δικού της πελάγους.
Μιας θέας που οι οροσειρές της καρδιάς της, χάραξαν τις πορείες των αδιαπραγμάτευτων πια , κατά δύναμη ποτέ παραχαράξεων, αλλά ατόφια βήματα προσέγγισης της ημίθεας άποψης και ρήσης.
Είσαι ο θεός μου, μην το πείτε ποτέ ή μην το λέτε ακάματα και εν τη ροή του λόγου.
Για μένα ο Θεός μου ήταν ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΘΗΚΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠ ΤΟΝ ΙΔΙΟ.
Γράψαμε χιλιόμετρα ζωής και συνύπαρξής μας, με αλήθεια και ποτέ με δόλο και καταστροφικά επιτεύγματα κάλυψης και συγκάληψης έστω και μέσω αυτής της γονικής σχέσης μας!
Πολλά τα βουνά τελευταία, αλλά κυρίως πολλές εκείνες οι βουνοκορφές που γίνεται μεν η ανάβασή τους,αλλά δε λένε να σχεδιάσουν την ασφαλή και αναίμακτη κατάβασή τους.
ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΟΙΦΗ!
Δεν αξίζει να γινόμαστε κομμάτια και να χάνουμε τη γη κάτω απ τα πόδια μας.
Η αγάπη θέλει και προσδοκεί, να πατούμε σε στέρεα εδάφη και να οδευουμε τις δικές μας πορείες κι όχι απαραίτητα το Γολγοθά μας!
Δεν πρέπει να δούμε τον εαυτό μας στα πατώματα, αφού η αγάπη δε θέλει να κυλιέσαι γι αυτήν, παρά να κυλάς μέσα απ αυτήν.
Η αγάπη νιώθει, ελπίζει, προσδοκεί πολλά και διάφορα, αλλά δε θέλει να μας πονά, να μας σκίζει την καρδιά μας και κυρίως να μη μας κάνει έρμαιά της.
Ποτέ δε θα συμφωνήσω με μια χορήγηση έντονων δόσεών της, καθώς η κάθε της μεριά θα αποσκοπεί στην αλήθεια της και όχι στα παραμυθιάσματά της.
Το να ζήσεις μαζί της, να γίνει ένα μ αυτήν, δε νουθετεί και έναν παραλογισμό υπέρ της, παρά θα πρεπε να καταστεί σύμφωνο και βέβαιο το μερτικό της, στην ολότητά της και όχι στα ήμισύ της!
Δεν είμαστε μισοί άνθρωποι, να ψάχνουμε το άλλο μας μισό,παρά εκείνη την ταύτιση που ενώ πιστεύουμε πως την αγγίζουμε, άλλο τόσο μας διαφεύγει.
Αυτό φυσικά γίνεται, γιατί η αλήθεια της ένα καμουφλάζ, χωρίς την καθάρια της ματιά και δίχως το είναι της απόμακρο απ τα ψεύτικά της μονοπάτια, παρά μια συντέλεια κυριολεκτική του θεαθήναι της,που ξεμπροστιάζει τον κάτοχό της.
Μην πιστεύετε σ ότι βλέπετε, ακούτε, ακόμα και αν το θέλετε μ όλη τη δύναμη της ψυχής σας, αφού θα πρέπει πια εσείς να φροντίσετε για την ασφάλειά σας και την προστασία σας.
Μη στοχεύετε στο τέλειο, που άλλωστε δεν είναι κανένας μας,παρά στην αλήθεια του άλλου,που δυστυχώς δε βρίσκεται εύκολα, αφού την καλύπτουν με μαεστρία και ευστοχία πλάνης!
Αέρινη αέναη η μορφή της, ας νοσταλγήσουμε τις υφές και τις αφές της, προς πραγματογνωμοσύνη της!η
Κοινοποιήστε: