Το να «εκτιμά» το Πεκίνο ότι η Πγιονγκγιάνγκ δεν θα επιτεθεί πρώτη σε αμερικανικές εγκαταστάσεις δεν είναι όντως εκτίμηση. Θεωρούμε πως είναι, απλά, γνώση. Κανείς δεν σχολιάζει το γιατί το κορεατικό καθεστώς ανήγγειλε ότι «μπορεί να κτυπήσει» το Guam, 3.500 χιλιόμετρα μακρυά, ενώ έχει το σύνολο των αμερικανικών βάσεων στην Ιαπωνία «στο πιάτο» των μικρομεσαίου βεληνεκούς πυραύλων του; Γιατί, άραγε, «απειλεί κάτι μακρινό» ενώ στα κοντινά θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερη ζημιά; Η δική μας απάντηση είναι αυτή: επειδή κάνει διαφήμιση δυνατοτήτων· και δεν σκοπεύει να κάνει χρήση δυνατοτήτων. Σ’ αυτήν την τελευταία περίπτωση οι προτεραιότητες θα ήταν διαφορετικές.
Το κορεατικό καθεστώς μπορεί να είναι κακό ψυχρό κι ανάποδο, αλλά αντικειμενικά μιλώντας αμύνεται. Η επιθετική ρητορική του είναι μέρος αυτής της άμυνας. Ανορθόδοξη ίσως, όχι και ανεπίκαιρη όμως. Το αμερικανικό καθεστώς, απ’ την μεριά του, θα ήθελε μεν να επιτεθεί, αλλά πριν θα ήθελε να έχει μια «παγκόσμια αποδεκτή δικαιολογία». Έτσι εισέβαλε στο αφγανιστάν, έτσι εισέβαλε στο Ιράκ, έτσι εισέβαλε στη Συρία, και οπουδήποτε αλλού: με «ηθικό πλεονέκτημα», κατασκευασμένο.
Αν η Πγιονγκγιάνγκ δεν κάνει το λάθος να θεωρήσει ότι μπορεί να επιτεθεί ενώ αμύνεται (και έχουμε αρκετούς λόγους να πιστεύουμε ότι δεν θα το κάνει), η Ουάσιγκτον είτε πρέπει να φτιάξει γρήγορα μια (ψευτο)πιστευτή αφορμή (μια προβοκάτσια δηλαδή)· είτε να περιμένει για αργότερα. Αν θεωρεί ότι έχει τέτοια περιθώρια. Αλλιώς… (Το ψόφιο κουνάβι απειλεί ότι έχει σηκώσει τον «κόκκορα» στο περίστροφό του…. Εντάξει, αλλά το αντιγράφει από κάποιο γουέστερν….)
Στην περίπτωση του «Χ» το ποιος θα θεωρηθεί ότι «έχασε στα σημεία» είναι θέμα ερμηνείας. Αλλά για το ποιος δεν σκοπεύει να χάσει, έστω και ελάχιστα, σταβοπατώντας, αυτός είναι σίγουρος: το Πεκίνο…
Στην αυλή του γίνεται ο καυγάς…
(ο όρος «κούκος με αγκάθια» είναι απ’ την πόκα…)
Κοινοποιήστε: