Κανένας οίκτος για τους τυράννους…

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης δεν μασάει τα λόγια του όταν αναφέρεται στην κυβέρνηση:

«Θα μείνουν, όπως…
όλοι οι τύραννοι, κλεισμένοι στην αυτοαναφορικότητά τους, αλληλοσυγχαιρόμενοι και καταδικάζοντας ως προδότη, ταξικό εχθρό, πράκτορα, φασίστα κάθε έναν που απλώς τους υπενθυμίζει τα ψέματά τους, τις εγκληματικές τους αμέλειες, την ανικανότητά τους, την πολιτική του μίσους και του διχασμού που ακολούθησαν. 

Θα βυσσοδομούν, θα συνωμοτούν, θα σπιλώνουν μέχρι την τελευταία στιγμή, θα περιμένουν τις ανύπαρκτες πολιτικές εφεδρείες μήπως και αλλάξει κάτι, προκειμένου να σωθούν. Και θα καταλήξουν, όπως όλοι οι τύραννοι: θα πληρώσουν για τα αίσχη που έχουν κάνει, θα τους επιστραφεί το μίσος που τόσο κυνικά επισώρευσαν. Ο λαός μας θα τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα ώστε να υπάρξει ξανά ισορροπία, δικαιοσύνη και ειρήνευση» (ΑΠΕ-ΜΠΕ).

Οφείλω να πω ότι τόσο σκληρή φρασεολογία με πολιτικό περιεχόμενο δεν έχω ακούσει από άλλο στέλεχος της Ν.Δ. (οι τσιρίδες ορισμένων απίθανων παραγόντων της Ν.Δ. ανήκουν σε άλλη ψυχαγωγική κατηγορία). Ο κ. Βορίδης τα λέει χύμα και τσεκουράτα.

Ομως πρέπει να πω ότι παρά τις σταράτες κουβέντες του με απογοητεύει. Τον βρίσκω πολύ επιεική.

Για να καταλάβω: Ολοι αυτοί οι τύποι της κυβέρνησης -οι τύραννοι δηλαδή- οι οποίοι, όπως λέει ο κ. Βορίδης, «βυσσοδομούν και ακολουθούν πολιτικές μίσους και διχασμού», θα τη γλιτώσουν με μια λαϊκή αποδοκιμασία στις εκλογές; Τέτοια γενναιοψυχία απέναντι στους προδότες, τους ολετήρες;

Κακό προηγούμενο πάει να δημιουργηθεί. Αν είναι να πέφτουν στα μαλακά οι τύραννοι, τότε γιατί να μην ξαναδοκιμάσουν να διαπράξουν στο μέλλον παρόμοια ειδεχθή εγκλήματα εις βάρος του λαού και της δημοκρατίας; Ή γιατί να μην προσπαθήσουν να τους μιμηθούν άλλοι; Αφού θα ξέρουν ότι οι όμοιοί τους τη σκαπούλαραν με αμυχές, θα μπουν στον πειρασμό να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο ελπίζοντας ότι αυτοί θα αποδειχθούν αποτελεσματικότεροι.

Τους τυράννους στην αρχαία Αθήνα τούς εξοστράκιζαν από την πόλη – στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση. Στη Γαλλική Επανάσταση, η γκιλοτίνα έκοβε τα τρυφερά λαιμουδάκια τους υπό τις ιαχές του πλήθους των αβράκωτων. Οι μπολσεβίκοι τούς ξεπάστρευαν με συνοπτικές διαδικασίες φυτεύοντάς τους μια σφαίρα στον σβέρκο (μισητοί, Μάκη μου, σε σένα οι μπολσεβίκοι, αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι έκαναν καλά τη δουλειά τους).

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δωσίλογοι σε πολλές χώρες έκλεισαν τον κύκλο της θλιβερής διαδρομής τους στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Στην Ελλάδα οι πρωτεργάτες της χούντας έμειναν στη φυλακή μέχρι το τέλος της ζωής τους (συγγνώμη, Μάκη, που ξύνω πληγές). Στη Ρουμανία ο «Δούναβης της σκέψης» Ν. Τσαουσέσκου εκτελέστηκε (έχει πέσει και εδώ η σχετική ιδέα για τον Τσίπρα).

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Με αυτά τα διδακτικά παραδείγματα από το παρελθόν, γιατί, κύριε Βορίδη, να τη βγάλει καθαρή ο Τσίπρας; Κάποιος κακοπροαίρετος μπορεί να κάνει την ανίερη σκέψη ότι δεν εννοείτε αυτά που λέτε, ότι είστε ένας δημαγωγός παλαιάς κοπής, ότι εκστομίζετε παχιά λόγια για να ικανοποιηθεί το φανατικό κοινό σας και μόλις επιστρέψετε στα πράγματα θα συμπεριφερθείτε σαν κοτούλα λειράτη.

Δεν τολμώ να το πιστέψω, αλλά με ζώνουν τα φίδια της αμφιβολίας…

Τάσος Παππάς