Καθρέφτης

Να γίνουμε εμείς ο σπόρος της κοινωνίας που ονειρευόμαστε.
Να αφήσουμε την άγρια φύση να νικήσει την πολιτική οργάνωση.
Να συναναστραφούμε τους ανθρώπους.
Να γινόμαστε κάθε μέρα και πιο
ανθρώπινοι.
Με απαλό χέρι να φροντίσουμε τις πληγές.
Όχι με ιδεολογική καθαρότητα.
Όχι με αποκλεισμούς και τιμωρίες.
Να βυθιστούμε μέσα στο ρεύμα ενός πνεύματος ανεκτικότητας,
σε ένα βαθύ πνεύμα κατανόησης για τις ανθρώπινες παραξενιές
για τις αντιφατικές ψυχικές καταστάσεις.
Ενάντια στην τάξη που προσπαθεί να επιβληθεί στην ορμητική και πολύχρωμη ροή της ζωής.
Ενάντια στην ομοιομορφία.
Όχι ένα μουσούδι έτοιμο να πετάει ατάκες αλλά,
να χυθούμε ελεύθερα στο ποτάμι των συναισθημάτων.
Να βλέπεις από το μάτι, όχι με το μάτι.
Και να κοιτάς και να σκέφτεσαι είναι ήδη επιλογή ταξιδιού.
Να σκέφτεσαι και να χορεύεις, καθρέφτης και λαμπάδα
το ένα εισχωρεί μέσα στο άλλο.
Όχι μία θεώρηση του πώς είναι τα πράγματα,
αλλά του πώς θα μπορούσαν να είναι.
Όχι μία Ελευθερία μέσα στην τάξη, αλλά η τάξη της ελευθερίας.
Ο κόσμος που ποθούμε είναι πιο αληθινός από τον κόσμο που αποδεχόμαστε παθητικά.