Κάποιος να μαζέψει την Μπακογιάννη

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Το δικαίωμα στην άποψη είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Το ίδιο συμβαίνει και με το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, όταν αφορά κάποιο άτομο ως μονάδα. Όμως, όταν η προσωπική άποψη ριζοσπαστικοποιείται με αποτέλεσμα να ετεροπροσδιορίζεται ως προς τις λίαν παραβατικές και επιθετικές θέσεις ενός άλλου, τότε δημιουργεί ένα πλήθος προβλημάτων, χωρίς όμως να αναιρεί ένα ακόμη δικαίωμα του εκφράζοντος την ριζοσπαστική θέση, αυτό του δικαιώματος στην αυτογελοιοποίηση.
Και απολύτως κανένα πρόβλημα δεν υφίσταται όταν αυτό συμβαίνει με απλούς πολίτες.
Τι γίνεται, όμως, όταν κάποια προσωπικότητα της πολιτικής ζωής της χώρας τοποθετείται ευθαρσώς κατά οριστικών αποφάσεων της Δικαιοσύνης ζητώντας δημοσίως την ανατροπή τους;
Τι γίνεται όταν το ίδιο πολιτικό πρόσωπο αποδέχεται και επί της ουσίας χρησιμοποιεί αυθαίρετους χαρακτηρισμούς ενός τρίτου;

Η είδηση που δημοσιεύεται σήμερα είναι πραγματικά συνταρακτική, για όποιον έχει και την ελάχιστη αίσθηση σοβαρότητας και νομιμότητας στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και της ηθικής που ακολουθούν οι πολιτικοί σε αυτή τη χώρα. Κύριο όμως στοιχείο είναι η παντελής έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού και υποχρέωσης σεβασμού αυτού του σχεδιασμού από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων/κόμματα που δραστηριοποιούνται εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Η παρέμβαση της κυρίας Μπακογιάννη, η οποία διετέλεσε και υπουργός Εξωτερικών Ελλάδος, ήταν πραγματικά συνταρακτική…

Να επιστρέψει η Ελλάδα τους 9 Τούρκους τρομοκράτες που είχαν συλληφθεί στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2017 σε επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής ενώ προετοίμαζαν επίθεση εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του τον περασμένο Δεκέμβριο στη χώρα μας, ζήτησε σήμερα, μέσω του Σκάι, η Ντόρα Μπακογιάννη.
Αυτό έπρεπε να το είχε κάνει από μόνη της η ελληνική πλευρά, είπε, γιατί είναι σαν τον αντίστοιχο Κουφοντίνα για την Τουρκία.
Τόνισε πάντως ότι ορθά ο κ Τσίπρας δεν δέχθηκε τον συμψηφισμό των υποθέσεων των δυο Ελλήνων στρατιωτικών με τους 8 Τούρκους Αξιωματικούς, παρότι η πλευρά Ερντογάν επιμένει ότι το ελικόπτερό τους ήταν εκείνο που επιτέθηκε εναντίον του ιδίου και της οικογενείας του.
Τόνισε επίσης ότι ο κύριος Καμμένος έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα της γελοιότητας και υπερασπίστηκε την απόφασή της να παραστεί στην ορκωμοσία του Ερντογάν, λέγοντας πρέπει να υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι με την Τουρκία.

Μήπως κάποιος πρέπει να πει στην κυρία Μπακογιάννη ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει μέσα στο σπίτι της, αλλά έξω από αυτό υποχρεούται να κινείται σε πλαίσια που ορίζει η κοινή λογική και τα συμφέροντα της χώρας;
Μήπως κάποιος πρέπει επιτέλους να πει στην κυρία Μπακογιάννη πως ο χαρακτηρισμός “τρομοκράτες” του Ερντογάν δεν έχει αποδειχθεί στα Ελληνικά Δικαστήρια (στην περίπτωση των 8 τούρκων στρατιωτικών) και ως εκ τούτου η εκ μέρους της αποδοχή και χρήση του όρου αποτελεί μείζον πρόβλημα σε θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής (που πολύ θα ήθελε αλλά δεν τολμά να ασκήσει η κυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου – Κοτζιά);

Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στην κυρία Μπακογιάννη πως το να ζητά την παράδοση 9 τούρκων τρομοκρατών (συγκεκριμένα Κούρδων) με σαφή (σε δεύτερο χρόνο) υπόνοια ανταλλαγής τους με τους δύο δικούς μας στρατιωτικούς που ειναι αιχμάλωτοι, όμηροι των σχεδιασμών του Ερντογάν και παρανόμως φυλακισμένοι στην Αδριανούπολη, παραβιάζει εξοργιστικά (και εισάγει “δαιμόνια” για την διάθεση μη σεβασμού της Δικαιοσύνης στο μέλλον) την συνταγματικά νομοθετημένη λειτουργία της Ελληνικής Δικαιοσύνης (αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων), οι αποφάσεις της οποίας μετατρέπονται σε κουρελόχαρτο προς τέρψιν του Ερντογάν. Και αυτή η εκ μέρους της κυρίας Μπακογιάννη προτροπή σε παραβίαση ανοίγει τις πόρτες τόσο στην παρούσα αλλά και σε μελλοντικές ελληνικές κυβερνήσεις να λειτουργούν ευρύτερα κατά της Δικαιοσύνης και να μετατρέπουν σε σκουπίδια τις αποφάσεις των δικαστών.

Αυτή η παρέμβαση της κυρίας Μπακογιάννη, η δοτικότητά της στο να ασπαστεί χαρακτηρισμούς του τούρκου προέδρου, οι οποίοι είναι κοινό μυστικό πως εφευρέθηκαν για να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του στο εσωτερικό της Τουρκίας (με τη σιωπηλή συναίνεση δυτικών χωρών, που πολεμούν κατά της τρομοκρατίας), αποτελεί σοβαρότατο δείγμα βούλησης παραχωρητικότητας της Ελλάδας έναντι της θρασύτατης και ενάντιας στην Ελλάδα τουρκικής πολιτικής, όπως αυτή έχει καταγραφεί συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς να υπάρξει καμία αλλαγή από τον Ταγίπ Ερντογάν.

Γιατί η κυρία Μπακογιάννη δεν προέτρεψε την κυβέρνηση στην σύλληψη τούρκων πρακτόρων και συνεργατών τους που λειτουργούν εις βάρος της Ελλάδας και κινούνται εντός της Ελλάδας;
Γιατί η κυρία Μπακογιάννη δεν αναζήτησε πληροφορίες για παραδόσεις τούρκων πολιτών από την πλευρά της Ελλάδας στην Τουρκία; Δεν γνωρίζει η κυρία Μπακογιάννη (πρώην υπουργός Εξωτερικών) πως έχουν συμβεί τέτοια περιστατικά, τα οποία δημοσιεύτηκαν προ ενός (και πλέον) έτους στον ελληνικό Τύπο; Δεν έχει καθόλου επαφές η κυρία Μπακογιάννη για να διερευνήσει την πιθανότητα ύπαρξης και άγνωστων – μη δημοσιευμένων περιστατικών συλλήψεων τούρκων “τρομοκρατών” (Γκιουλενιστών, Κούρδων και άλλων…) και νυχτερινών παραδόσεών τους στην Τουρκία (επί του ποταμού Έβρου);
Αν η κυρία Μπακογιάννη δεν γνωρίζει ή δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει για όλα αυτά, προκειμένου να παρεμβαίνει διαφορετικά σε θέματα που προσεγγίζει (τουλάχιστον δημοσίως), μήπως θα έπρεπε να προσέχει τις δημόσιες δηλώσεις της; Εκτός και εάν δεν γνωρίζει και δεν θέλει να γνωρίζει… Τότε θα έπρεπε να επιλέξει να σιωπά, αφού η σιωπή σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται “χρυσοφόρα”. Εκτός και εάν η ίδια συμφωνεί πως όποιος χαρακτηρίζεται “τρομοκράτης” από τον Ερντογάν, τότε πρέπει αυτομάτως να συλλαμβάνεται από τις ελληνικές αρχές και να παραδίδεται στον τούρκο Πρόεδρο, επειδή ο εκ μέρους του χαρακτηρισμός αποτελεί θέσφατο και όλοι υποχρεούνται να τον δεχθούν και να εξυπηρετήσουν για να διευκολύνουν τον Ερντογάν στις ανάγκες που προκύπτουν από τα ό,ποια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ίδιος στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Με δεδομένο ότι δεν έχει γίνει καμία δημόσια σύσταση – παρατήρηση προς την κυρία Μπακογιάννη, προβληματίζει έντονα το “δείγμα γραφής” της εξωτερικής πολιτικής που προτίθεται να ασκήσει η Νέα Δημοκρατία εάν γίνει κυβέρνηση. Και αυτή η σιωπή δείχνει συνενοχή ή ανοχή σε αυθαιρεσίες της κυρίας Μπακογιάννη, εξαιτίας της σχέσης της με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος μέχρι και χθες διερρύγνυε τα ιμάτιά του πως δεν στηρίζει την οικογενειοκρατία. Το αντίθετο, όμως, δείχνει να ισχύει από την απουσία αυστηρών συστάσεων προς την κυρία Μπακογιάννη ή και η απομάκρυνση/διαγραφή της από τη ΝΔ εξαιτίας της παρότρυνσής της να παρακαμφθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη, αναγνωρίζοντας θέσεις του Ταγίπ Ερντογάν… Και αυτή η συνενοχική σιωπή στις επίσημες θέσεις της κυρίας Μπακογιάννη, δεν έχει να προσθέσει τίποτε θετικό για την διακυβέρνηση που ετοιμάζεται να αναλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν μη τι άλλο, προδίδει μια διάθεση συνέχισης της ενδοτικής πολιτικής όπως αυτή εφαρμόζεται σήμερα από την συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Ας το έχουν υπόψιν τους, λοιπόν, οι ψηφοφόροι (για τους οπαδούς δεν γίνεται λόγος, αφού προτιμούν το προσφερόμενο “κομματικό σανό” έναντι της λογικής και του εθνικού συμφέροντος)…

ΥΓ: Και κάτι τελευταίο προς την κυρία Μπακογιάννη: Οι δίαυλοι επικοινωνίας που δημιουργούνται και λειτουργούν μεταξύ κρατών είτε είναι επίσημοι και δημόσιοι είτε είναι ανεπίσημοι, μη δημόσιοι και περισσότερο ευέλικτοι στις επαφές τους… Η ίδια, τι διαύλους ανοίγει ή έχει, καλό θα ήταν να το προσδιορίσει πρώτα με τον εαυτό της και έπειται με την ό,ποια λογική χρήση τους έναντι των ελληνικών συμφερόντων.



kostasxanΠηγή Κάποιος να μαζέψει την Μπακογιάννη