Σου έχει τύχει να ανταποκριθεί η κοπέλα που γουστάρεις αλλά σε λάθος χρονική στιγμή; Πριν ένα μήνα λοιπόν, έκανα τον γόη και κάλεσα την κοπέλα που θέλω καιρό τώρα, σε δείπνο που θα ετοιμάσω εγώ. Ναι, αλλά σε κάλεσα στην αρχή του μήνα, είχα πληρωθεί, και εσύ αποφάσισες να πεις το ναι στις 23 του μήνα; Λάθος, αλλά δεν το σκέφτηκα, είπα “σε περιμένω αύριο”. Όταν ανακάλυψα ότι είχα ένα 5ευρω στη τσέπη μου, και μάλιστα φθαρμένο, με έπιασε άγχος, αλλά δεν το έβαλα κάτω!
Επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, που πλέον η πινακίδα με τις προσφορές έχει καταντήσει εικόνισμα, μόνο που δεν το φιλάμε πια.
Η ουρά στο κρεοπωλείο με τη σπάλα σε προσφορά, σαν αυτή που δείχνουν τα δελτία ειδήσεων για να καταθέσεις πινακίδες στην εφορία. Έρχεται η σειρά μου, “μισό κιλό χοιρινή σπάλα”, και του κλείνω το μάτι όταν του λέω “μισό κιλό”, κάνοντας σήμα “και λιγότερο δεν πειράζει”. Παίρνω το κρέας σαν να παραλαμβάνω την δάδα με την ολυμπιακή φλόγα, το χαρτάκι πάνω γράφει 1,75 ευρώ.
Σειρά έχει το ψυγείο, 80 λεπτά το γάλα, “Φρέσκο” μου λέει η συσκευασία, με 5 ευρώ στη τσέπη δεν το αμφισβητώ, το βάζω στο καλάθι. Περιττό να σας πω πως τα καλάθια των υπολοίπων στο σούπερ μάρκετ δεν είχαν καμία σχέση με το δικό μου. Εμένα ήταν ωραίο, κόκκινο, άδειο, των άλλων ξεχείλιζε από προιόντα, ούτε που έβλεπες καλάθι!
Πλησιάζω το μανάβη, του χαμογελάω, παίρνω μια σακούλα, βάζω 5 πατάτες μέσα, του τις δίνω, κοιτάζω με αγωνία τι θα πατήσει στη ζυγαριά, και το μαγικό χαρτάκι γράφει 40 λεπτά.
Εκείνη την ώρα έρχεται sms ”Το κρασί το βάζω εγώ, δεν το συζητώ”. Ρισκάρω να το παίξω παραδοσιακό αρσενικό, απαντάω ”Είμαι ήδη στο δρόμο για την κάβα, κόκκινο ή λευκό;” ”Εσύ θα μας χορτάσεις, εγώ θα μας χαλαρώσω” απαντάει. Το τι φαντάστηκα μετά από αυτό το sms σε άλλο θέμα.
Κόκκινο κρασί μόνο για τη σάλτσα, από τα φθηνά, 1.20 ευρώ. Υπολογίζω, αισθάνομαι κροίσος, χτυπάω και μια γκοφρέτα, όχι την επώνυμη, αυτή των 0,25 ευρώ και φεύγω για ταμείο. Κάνω πως ψάχνω τη κάρτα μου, και τυχαία βρίσκω ένα 5ευρω, ρωτάω με απορία “Φτάνει;” Που να ξέρει ότι έχω υπολογίσει, για να μη γίνω ρεζίλι, 3 φορές πόσο κάνουν αυτά που έχω στο καλάθι.
Στα του αγώνα τώρα, γιατί η ώρα περνάει και η κοπέλα θα έρθει και πρέπει να την εντυπωσιάσω. Θα φτιάξω χοιρινή σπάλα, κρασάτη, με πουρέ.
Δύο κατσαρόλες, στη μία τη σπάλα (σπάλα ήταν όταν ακόμα βρισκόταν στο αγριογούρουνο, στη κατσαρόλα μου ήταν ένα μικρό κομμάτι κρέας), στην άλλη οι πατάτες.
Αφου πήρε μια πρώτη βράση το κρέας, το βγάζω, το κόβω σε δυο κομμάτια, αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, στο ταψί ελαιόλαδο, κόκκινο κρασί και στο φούρνο. Οι πατάτες έβρασαν, τις αφήνω να κρυώσουν, μπαίνω για μπάνιο να ετοιμαστώ, βγαίνω, κοιτάζω τον καθρέφτη μου, αντιλαμβάνομαι ότι έχω να ξεσκονίσω τουλάχιστον ένα τρίμηνο, δεν πειράζει, οι ατημέλητοι είναι στη μόδα, θα το παίξω μποέμ, ελέγχω τη σπάλα, θέλει λίγο ακόμα.
Πατάτες, βούτυρο, γάλα, αλατάκι, πιπεράκι, τα λιώνω, λίγο κατεψυγμένος μαιντανός και είμαστε έτοιμοι. Έτοιμη και η σπάλα, μυρίζει υπέροχα, την αφήνω στο φούρνο να μη κρυώσει.
Χτυπάει το κουδούνι, και η περιγραφή τελειώνει εδώ. Για την ιστορία, της άρεσε, το βρήκε γκουρμέ, και την επόμενη μέρα μου τηλεφώνησε. Αλλά μέχρι να βρω πως θα κάνω ραντεβού με 60 cents στη τσέπη, θα το παίξω δύσκολος.
Κάλεσα σε δείπνο την υποψήφια γυναίκα της ζωής μου και είχα στη τσέπη μόλις 5 ευρώ!
Κοινοποιήστε: