Θράκη ώρα μηδέν;

Των Κωνσταντίνου Τερζή και Γεωργίου Μιχαήλ

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ζούμε σε μία περίοδο ισχυρών γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία είναι προφανώς η πρώτη πράξη των γεωπολιτικών αλλαγών. Η Τουρκία του Ερντογάν, έχοντας αντιληφθεί την γεωστρατηγική και γεωπολιτική της σπουδαιότητα, ακροβατώντας έχει μετατραπεί σε έναν πανίσχυρο παίκτη γεωπολιτικής ισχύος. Η Άγκυρα δείχνει να εκμεταλλεύεται την εργαλειοποίησή της από τη Μόσχα ενώ ταυτόχρονα ο Ερντογάν -παρά τις προσβολές του και την ευθεία αμφισβήτηση της ισχύος και του κύρους των ΗΠΑ- φαίνεται να «απολαμβάνει» την φιλία του «πλανητάρχη» αλλά και την γενικότερη ανοχή της Δύσης που επιθυμεί διακαώς την επιστροφή της Τουρκίας στο δυτικό «στρατόπεδο».

Τα θέματα που έχει ρίξει στο τραπέζι ο Τούρκος πρόεδρος είναι ιδιαίτερα σημαντικά, είναι άμεσα συνδεδεμένα με την εσωτερική πολιτική της Τουρκίας, αλλά και με την θέση της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή από τα Βαλκάνια έως και την Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Μεσογείου. Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας επιβάλλεται πλέον είτε με τα όπλα, είτε με καλά σχεδιασμένες κινήσεις που απειλούν το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης μέσω της διπλωματίας των κανονιοφόρων.

Τα τελευταία χρόνια αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης, έχει αναφερθεί στη «Γαλάζια Πατρίδα» και έχει καθορίσει τα «σύνορα της καρδιάς του» έως και την Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, έχει αποδείξει πως εννοεί όσα ο ίδιος λέει και δεν διστάζει να τα υλοποιήσει, αφού πέραν της γεωγραφικής σπουδαιότητας της Τουρκίας, έχει πολύ σωστά αναγνώσει την πλήρη αδυναμία της Ευρώπης (των πολιτικών νάνων), αλλά και την διεθνή υποχωρητικότητα, το «κενό εξουσίας» και την έλλειψη αυτοπεποίθησης της Ουάσιγκτον να υπερασπισθεί τα «κεκτημένα» των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή.

Αυτή η στάση της Τουρκίας του Ερντογάν, ο οποίος έχει δηλώσει πως θα επαναφέρει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα έπρεπε να προβληματίζει ιδιαίτερα την Αθήνα, αφού η Άγκυρα σε χάρτες που δημοσιεύει και σε δηλώσεις κυβερνητικών της αξιωματούχων φαίνεται όχι μόνο να αμφισβητεί αλλά και να οικειοποιείται την Ελληνική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο έως και δυτικά της Κρήτης, ενώ ταυτόχρονα έχει ανακοινώσει πως της ανήκει το μισό Αιγαίο και κάνει συχνές αναφορές για τουρκική ιδιοκτησία σε περισσότερα από 100 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Τα τελευταία χρόνια, δε, η Τουρκία εκμεταλλεύεται και τη λαθρομετανάστευση, εκτελώντας ένα είδος υβριδικού πολέμου απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, προκειμένου να κάμψει αντιστάσεις, να εξασφαλίσει ανοχή και να εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο και μέσο τις όποιες εξελίξεις υπάρξουν στις σχέσεις της είτε με την Ευρώπη είτε με την Ελλάδα. Αν και η «ιδέα» ανάγεται στα χρόνια του Τουργκούτ Οζάλ ο οποίος είχε δηλώσει «δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αλλά να μεταφέρουμε ένα με δύο εκατομμύρια λαθρομετανάστες σε αυτήν», ο Ερντογάν υλοποίησε την ιδέα με «ανθρωπιστικά» στοιχεία, κατορθώνοντας «να προσβάλει περισσότερους στόχους» και να θέσει μια πλειάδα αιτημάτων προς τη διεθνή κοινότητα υπέρ των αποκλειστικών συμφερόντων της Τουρκίας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο: triklopodia.gr