Θοδωρής Μαυρογιώργης: “Προσπερνάς τα εμπόδια”

Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Η κυκλοφορία του τραγουδιού “Ψάρια” έδωσε την ευκαιρία στο iart.gr να γνωρίσει τον Θοδωρή Μαυρογιώργη. Στιβαρή φωνή, σημαντικό ταλέντο και με το θάρρος της γνώμης του, ο καλλιτέχνης μοιράζεται τις σκέψεις του μαζί μας.

– “Ψάρια”. Πρόκειται – θεωρώ – για αλληγορία. Ήταν ο στόχος, ή απλά προέκυψε; Μίλησέ μας λίγο για το τραγούδι, την ιστορία και την πορεία του.

Ναι, πρόκειται για αλληγορία φυσικά, αλλά κάπως έτσι νομίζω πως αισθανόμαστε όλοι. Όχι μόνο αυτή την περίοδο της πανδημίας, αλλά γενικότερα. Πρόκειται για παραμύθι που δεν είναι ψέματα τελικά, καθώς μιλάει για δυο γέρικα ψάρια που συζητάνε  για ό,τι έχουν αντιμετωπίσει ή αντιμετωπίζουν ακόμα, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Αυτούς που συναντάνε, που τους βοηθάνε, που τους ξαναρίχνουν στο βυθό, που ξαναβγαίνουν πάνω. Τον κύκλο της ζωής, δηλαδή. Το τραγούδι σε μουσική και στίχους είναι του Κυρίου Κ και ομολογώ πως με το που το άκουσα δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη, του ζήτησα να το συμπεριλάβουμε στο δίσκο. Ήταν ακριβώς ένα χρόνο πριν. Από τότε συζητήσαμε και δοκιμάσαμε διάφορα πράγματα ως προς την ενορχήστρωσή του, αλλά θεωρώ πως τα υπερτύμπανα που ηχογράφησε ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος, βοήθησαν αρκετά ώστε να οδηγηθούμε στο τελικό αποτέλεσμα.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=06kU8tAizlM?feature=oembed&w=1200&h=675]

– Ετοιμάζεις την  πρώτη σου, προσωπική δουλειά.

Επιτέλους αποφάσισα να βάλω μια άνω τελεία στις σκέψεις μου και να κυκλοφορήσει ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Θα είναι ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος καθώς συμμετέχουν αγαπημένοι φίλοι και συνεργάτες. Υπάρχουν, ήδη, δυο τραγούδια σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, ακόμα 2 του Ορέστη Ντάντου, ένα σε στίχους της Ειρήνης Τσαγκαράκη, ένα σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, τρία ακόμα του Κυρίου Κ, και ένα δυο εκπλήξεις που τις κρατάω για την κυκλοφορία του δίσκου.

– Μέχρι τώρα έχεις συνυπάρξει με άλλους καλλιτέχνες και σχήματα. Θα συνεχίσεις ή θα πορευτείς μόνος, έστω για λίγο;

Η αλήθεια είναι πως μου φαίνεται αδύνατο να μη βρίσκομαι σε μια μπάντα. Και με τους μουσικούς που συνεργάζομαι για την προσωπική μου δουλειά θέλω να τους αισθάνομαι ως μπάντα κι έτσι τους αντιμετωπίζω. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να μείνω μακριά από τους Wedding Singers γιατί είναι η πρώτη μεγάλη αγάπη και παντοτινή. Επίσης, μου φαίνεται αδύνατο να μην παίζω στους Bejeezus γιατί παίζω μαζί με τους φίλους/κουμπάρους μου και από μόνο του αυτό είναι μια υπέροχη διαδικασία. Θεωρώ πως για μένα είναι αγχολυτικό και ψυχοθεραπευτικό.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CatNIcbhOtU?feature=oembed&w=1200&h=675]

– Πόσο πιστεύεις πως έχει επηρεάσει τους δημιουργούς και τους καλλιτέχνες γενικότερα η κατάσταση που ζούμε τελευταία; Πως έχει επηρεάσει εσένα;

Όπως είπα και πριν, για μένα είναι ψυχοθεραπευτικό να παίζω μαζί με φίλους, να δημιουργούμε μουσική, να ανταλλάσσουμε απόψεις και σκέψεις για επερχόμενα live. Οπότε ήταν σοκαριστικό για μένα το γεγονός πως έχουμε να κάνουμε live από τον Φεβρουάριο. Συμπληρώνονται 5 μήνες σχεδόν, και όπως είναι τα πράγματα, φαίνεται πως είτε θα γίνουν ελάχιστες εμφανίσεις είτε καθόλου. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή για όσους βιοπορίζονταν ως καλλιτέχνες. Από τη μια λυπάμαι, καθώς όπως φαίνεται δεν υπάρχει καμία πολιτική βούληση και διάθεση ώστε να υπάρξει πρόνοια για τους καλλιτέχνες, όπως φυσικά και για αρκετούς κλάδους. Από την άλλη, μια μικρή αχτίδα φωτός ίσως να προκύψει μέσα από αυτό, καθώς εκ των πραγμάτων πλέον όλοι οργανώνονται στις συλλογικότητές τους και στα συνδικαλιστικά τους όργανα ώστε να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Οπότε υπάρχει μια περίπτωση επιτέλους να ανοίξει η συζήτηση στην ουσία του θέματος, που είναι το πόσο εκτεθειμένοι βρίσκονται οι καλλιτέχνες και επί ξύλου κρεμάμενοι, ώστε να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως χομπίστες αλλά ως επαγγελματίες.

– Η ενασχόληση – επαγγελματικά – με τη μουσική και την τέχνη γενικότερα, είναι πολύ δύσκολη. Αντιλαμβάνομαι πως ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, αλλά εσύ, πως το διαχειρίζεσαι;

Είμαι από τους «τυχερούς» καθώς εργάζομαι το πρωί ως ιδιωτικός υπάλληλος. Όπως λένε έχω μια «κανονική» δουλειά. Αυτό έχει το καλό πως δεν είναι επιτακτική ανάγκη να εξασφαλίζω τα προς το ζην από τη μουσική, αλλά έχει και το κακό πως αυτή η καθημερινότητα επηρεάζει τη μελέτη και την ενασχόληση με τη μουσική. Δυστυχώς είναι το λεγόμενο κόστος ευκαιρίας, δηλαδή τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις εάν δεν έκανες αυτό. Παρόλα αυτά ήταν μια συνειδητή απόφαση, καθώς από τότε που γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος, θεώρησα πως το άγχος και η πίεση που θα προέκυπταν βιοποριζόμενος αυστηρά από τη μουσική θα ήταν υπερβολικά ως προς τη διαχείριση, οπότε δεν έχω μετανιώσει σε καμία περίπτωση. Η αλήθεια είναι πως το κορίτσι μου με στηρίζει απόλυτα σε όλο αυτό που θέλω να κάνω με τη μουσική, οπότε νιώθω πλήρης. Επομένως, κλέβω χρόνο όποτε και όσο μπορώ για να συμπληρώνω το παζλ που έχω στο κεφάλι μου, σχετικά με το μικρό κομμάτι που θα ήθελα κι εγώ να προσφέρω στη μουσική.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=ZLatqQEt3O8?feature=oembed&w=1200&h=675]

– Έχεις πει ότι “το κόλπο είναι να βλέπεις την ευκαιρία σε κάθε δυσκολία που παρουσιάζεται”. Πόσο εφικτό είναι αυτό; Τι πρέπει να διαθέτει μια προσωπικότητα για να το καταφέρει; Τι θεωρείς πως διαθέτεις εσύ;

Νομίζω πως είμαστε όντα «φτιαγμένα» να επιβιώνουμε και να προσπερνάμε τα εμπόδια. Το θέμα είναι, πόσο αναίμακτα μπορεί να συμβεί αυτό. Ίσως ένας ενδιαφέρων τρόπος να είναι αυτός. Να βρίσκεις την ευκαιρία μέσα σε κάθε δυσκολία. Ένα πρόχειρο παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι πως όταν ξεκίνησα την πρωινή μου δουλειά, επειδή ο χρόνος μέσα στο αυτοκίνητο ήταν αρκετός, το Spotify ήρθε ως μάννα εξ ουρανού, να σώσει την παρτίδα και να ανακαλύψω άπειρους καλλιτέχνες σε αυτό το χρονικό διάστημα της ημέρας και τραγούδια που αγνοούσα. Μια προσωπικότητα νομίζω πως πρέπει να διαθέτει τη διάθεση και τη θέληση να αρπάξει τη ζωή του, να τη γευτεί όσο μπορεί περισσότερο. Να κυνηγάει τις αισθήσεις του, να ανακαλύπτει νέα πράγματα, φίλους, σχέσεις, σχέδια. Όπως και να έχει για εμένα αυτή είναι η διαδικασία της εξέλιξης και το πώς να μη μείνει κανείς στάσιμος. Οπότε θεωρώ πως διαθέτω τη διάθεση για να μην περνάει κανένα λεπτό της ημέρας ανεκμετάλλευτο.

– Πως θα περάσεις το καλοκαίρι; Διακοπές ή δουλειά;

Λίγο από το πρώτο και αρκετά από το δεύτερο. Λίγες διακοπές, καλώς εχόντων των πραγμάτων, στα Κύθηρα, και αρκετή δουλειά ώστε να έχει ολοκληρωθεί ο δίσκος και να κυκλοφορήσει μέχρι τις αρχές του Οκτωβρίου.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CAQNToNID2Y?feature=oembed&w=1200&h=675]

– Αν μπορούσες να διορθώσεις ένα πράγμα στον κόσμο, ποιο θα ήταν αυτό;

Αν είχα ένα μαγικό ραβδάκι θα ήθελα με μιας να μπορώ να μοιράσω σε όλους μας βασικές (εντάξει, ίσως και λίγο παραπάνω από βασικές) γνώσεις από όλα όσα θεωρώ πως μπορούν να αποτελέσουν μια ολοκληρωμένη παιδεία για μια προσωπικότητα. Αν είχαμε τις γνώσεις ιστορίας, λογοτεχνίας, μουσικής, τεχνών εν γένει,  φυσικών επιστημών, σε υψηλότερο επίπεδο από αυτές που μας προσφέρονται σε όλες τις διαβαθμίσεις της εκπαίδευσης νομίζω πως το πλαίσιο της συζήτησης, ακόμα και ο τρόπος συζήτησης, θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Θέματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου που σέβεται αυτά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών θεωρώ πως θα ήταν –ως έπρεπε- αυτονόητα και θα είχαν λυθεί προ πολλού χωρίς να χρειάζονται δυναμικές παρεμβάσεις και αγώνες των πολιτών έναντι των τοπικών αρχόντων. Επομένως, οι όποιες συζητήσεις και διαβουλεύσεις θα ήταν προς άλλη κατεύθυνση, πιο ουσιαστική και σαφέστατα πιο ωφέλιμη στο κοινωνικό σύνολο. Αν δεν μπορούσα να το πετύχω ούτε αυτό τότε σίγουρα θα ζητούσα περισσότερους Αλκίνοους, Αγγελάκες, Παυλίδηδες, Ρίτσους, Γκάτσους, Βέγγους κλπ, έναντι της αυξανόμενης προσφοράς σε Άνθιμους, Μπέους, Βορίδηδες αντίστοιχα.

Το Διαβάσαμε Θοδωρής Μαυρογιώργης: “Προσπερνάς τα εμπόδια”