Η προσμονή του αιώνιου κορόιδου…

«Αυτές οι ελαφρύνσεις είναι μακέτο;» θα μπορούσε να ισχυριστεί ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στη Βουλή – και θα είχε το δίκιο του. Άλλο αν…
προτίμησε τις αναφορές στη θρυλική «φυματική σαρανταποδαρούσα», στο μπάσκετ, στις ασίστ του Τζον Στόκτον – Σταϊκούρα, αλλά και την καταγγελία του χαρακτηρισμού «Ευρωπαίοι φρουιζελέδες» που χρησιμοποιούν τα φιλο-Ν.Δ. μέσα ενημέρωσης για να στιγματίσουν τη μη καταδίκη της κυβέρνησης από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Από την πλευρά του ο αρμόδιος τομεάρχης της Ν.Δ. Χρήστος Σταϊκούρας προτίμησε να βγάλει τον Τσακαλώτο άσχετο με το μπάσκετ επειδή δεν γνωρίζει ότι «η ασίστ είναι σε συμπαίκτη όχι σε πολιτικό αντίπαλο», αλλά και διότι η ασίστ είναι θηλυκό και όχι ουδέτερο. Και κάπως έτσι πέρασε σε δεύτερο πλάνο η αντιπαράθεση επί της οικονομικής ουσίας.

Επειδή όμως έρχονται εκλογές, καλό θα είναι από τούδε και στο εξής να σοβαρευτούμε κομματάκι, μια και η Ελλάδα, που μόλις άφησε πίσω της – τυπικά, έστω – τα μνημόνια, εκτός από βαριά τραυματισμένη, παραμένει και βαθιά προβληματική σε θεμελιώδεις θεσμούς και μεγέθη, με κορωνίδα όλων τη φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα.

Στο σημερινό του φύλλο το «Ποντίκι» δείχνει απολύτως ξεκάθαρα πώς η φοροδιαφυγή σκοτώνει, σε έναν βαθμό, ακόμη και τις απόπειρες κοινωνικής πολιτικής. Δείχνει δηλαδή πώς ο φοροφυγάς έχει την ευχέρεια να καρπώνεται – στερώντας από τους πολύ πιο αδύναμους από τον ίδιο – ακόμη και τα επιδόματα για τους οικονομικά εξαθλιωμένους. Δεδομένο που σημαίνει ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι μια «σαρανταποδαρούσα με μηνίσκο στα 25 από τα 40 πόδια της», η οποία επιπλέον κουβαλάει όχι τις «τσάντες με τα ψώνια της από τα Lidl», αλλά τις δομικές στρεβλώσεις που έχουν σωρευτεί σε διάρκεια δεκαετιών.

Βεβαίως οι προεκλογικές περίοδοι δεν θεωρούνται από τα επικοινωνιακά επιτελεία οι καλύτερες για πολιτικές αναφορές σε στρεβλώσεις, αφού προτιμούνται σαφώς οι υποσχέσεις. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο στενάζει από το οικονομικό βάρος των στρεβλώσεων, πολύ θα ήθελε να ακούσει ότι ένα ή περισσότερα πολιτικά κόμματα έχουν κατά νου ένα σχέδιο για το πώς θα το απαλλάξουν από τον ρόλο του αιώνιου υποζυγίου – και του αιώνιου κορόιδου!

Διότι μόνο ως αιώνιο κορόιδο μπορεί να αισθάνεται αυτός που δουλεύει πολύ σκληρά για να είναι τελικά φτωχός και χρεωμένος, την ώρα που οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος επιβραβεύονται με παροχή επιδομάτων παριστάνοντας τους αναξιοπαθούντες…

topontiki.gr