Η πασαρέλα της Βουλής…

Κι εκεί που νομίζαμε ότι η κρίση είχε σβήσει το λαϊφστάιλ, αυτό επανέρχεται δια της κοινοβουλευτικής οδού. Πριν από λίγες μέρες γκούγκλαρα τις λέξεις «ορκωμοσία, Βουλή» και στην οθόνη ξεπρόβαλε ένας…
μακρύς κατάλογος διευθύνσεων που αναφέρονταν στις κομψές εμφανίσεις των κυριών βουλευτίνων και συνοδεύονταν από φωτογραφίες φεστιβαλικού τύπου. Με βραδιά απονομής Οσκαρ παρομοίασε μια πολιτική εφημερίδα το «ιβέντ», κι ας ήταν μέρα μεσημέρι.

Θριάμβευσαν, λένε, οι συνδυασμοί λευκού-μαύρου, αλλά και τα «total black» σύνολα, οι παστέλ αποχρώσεις, τα δυναμικά μοβ ή το πάναγνο λευκό. Ολοι αυτοί οι λαμπεροί και οι λαμπερές θα δίνουν καθημερινά τη μάχη κατά του λαϊκισμού, όπως τους παρότρυνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την πρώτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του. Γιατί το «λαμπερός» δεν χρησιμοποιείται πια μόνο ως επίθετο αλλά και σαν ουσιαστικό. Και στον αντίποδα των λαμπερών βρίσκονται οι θαμποί, οι άχρωμοι, οι αξύριστοι, οι δίχως λαιμοδέτη και δωδεκάποντο τσόκαρο.

Ισως το καλύτερο αξεσουάρ για έναν υπουργό ή βουλευτή είναι η σύζυγός του (εφόσον είναι αρκούντως λαμπερή) και το παιδί ή τα παιδιά του. Μακριά οι άτεκνοι και οι άγαμοι, μακριά οι ασυνόδευτοι.

Κάποιος Αγγλος συγγραφέας είχε πει ότι το καλό (και συνήθως ακριβό) ντύσιμο είναι αυτό που περνά απαρατήρητο. Οσον αφορά όμως τις κυρίες βουλευτίνες, φαίνεται ότι όσο πιο πολύ τις παρατηρούν, όσο πιο πολύ τις φωτογραφίζουν, τόσο αυξάνεται το πολιτικό τους εκτόπισμα.

Οσο λαμπερές, όμως, ήταν οι «οσκαρικές» εμφανίσεις πολλών κυριών, τόσο θαμπές, κοινότοπες και ανούσιες ήταν οι αγορεύσεις των περισσότερων κοινοβουλευτικών ανδρών και γυναικών κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης – κρίνοντας από το δείγμα που άντεξα να ακούσω. Ομως η κενότητα του πολιτικού λόγου μπορεί άριστα να συνδυαστεί με την αναλγησία ή και τη δουλοπρέπεια της πολιτικής πράξης ενώ μια κομψή εμφάνιση μοιάζει να εξουδετερώνει τις «total black» ιδέες, π.χ. την εκτίμηση της υπουργού Εργασίας για τους «ψυχικά νοσούντες» του αντιδικτατορικού αγώνα. (Προφανώς, οι συνεργάτες της χούντας αντιπροσωπεύουν το απαύγασμα της ψυχικής υγείας.) Και προφανώς, μαζί με την κατάργηση του ασύλου, η πλειοψηφική πασαρέλα της Βουλής θα ήταν πρόθυμη να καταργήσει τη σχολική αργία και τον εορτασμό του Πολυτεχνείου.

Μήπως το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ θα πρέπει να μετονομαστεί σε κοσμικό; Εξάλλου, και ο Ροΐδης κεντούσε στις επιφυλλίδες του για τον Χορό των Ανακτόρων, περιγράφοντας τις εσθήτες των κυριών, μόνο που σήμερα έχει αρχίσει ο μακάβριος χορός του άγριου νεοφιλελευθερισμού…

Μαριάννα Τζιαντζή

efsyn