Το πρόταγμα της Αποανάπτυξης αρχικά αμφισβητεί την τρέχουσα λειτουργία της οικονομίας της διαρκούς ανάπτυξης, κατ’ επέκταση της ίδιας της λειτουργίας της κοινωνίας αλλά και ατομικά του κάθε ανθρώπου του δυτικού κόσμου. Ενώ
ταυτόχρονα τελεί ένα κάλεσμα αλλαγής του φαντασιακού για τον ορισμό της ανθρώπινης προόδου. Ο Καστοριάδης μιλούσε για την αποαποικιοποίηση του φαντασιακού μας που έχει καταλειφθεί από την εμμονή της διαρκούς ανάπτυξης «Το απαιτούμενο είναι μια νέα φαντασιακή δημιουργία που η σημασία της δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτε ανάλογο στο παρελθόν, μια δημιουργία που θα έβαζε στο κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης που θα έθετε στόχους διαφορετικούς, για τους οποίους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν πως αξίζουν τον κόπο…»
Κοινοποιήστε: