Οι άνθρωποι πιστεύουν τόσα ψέματα που ακόμη και το πιο ασήμαντο γίνεται ένας μεγάλος δαίμονας που μας καταστρέφει τη ζωή. Συνήθως, αυτός ο δαίμονας προέρχεται από μια αντίληψη, ιδίως από μια αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας. «Είμαι ένας αποτυχημένος. Κοίτα τι μου συνέβη όταν ήμουν εννιά ετών. Κοίτα τι έπαθα χθες το βράδυ!» Ότι και αν συνέβη στο παρελθόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υφίσταται στο παρόν.
Μπορεί να βιώσατε τις πιο τραυματικές εμπειρίες, τώρα όμως ζείτε στο παρόν, και η μόνη αλήθεια που υπάρχει είναι το παρόν. Ό,τι και αν συνέβη στην εικονική πραγματικότητα του παρελθόντος, ό,τι και αν συνέβη στο σώμα μας, έχει επουλωθεί προ πολλού. Εντούτοις, ο νους μπορεί να μας κάνει να υποφέρουμε και να ζούμε με ενοχές και ντροπή για πολλά χρόνια.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο στη γη που τιμωρεί τον εαυτό του και τους γύρω του χίλιες φορές για το ίδιο λάθος. Πώς μπορούμε να μιλάμε για αδικίες στον κόσμο όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο που στροβιλίζεται μέσα στο κεφάλι μας; Στο σύμπαν υπάρχει απόλυτη δικαιοσύνη – αληθινή δικαιοσύνη, όχι η διαστρεβλωμένη δικαιοσύνη που έχουμε δημιουργήσει εμείς ως καλλιτέχνες. Η αληθινή δικαιοσύνη είναι η αντιμετώπιση αυτού που αποκαλώ δράση-αντίδραση. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν συνέπειες για τα πάντα. Κάθε πράξη προκαλεί μια αντίδραση. Αληθινή δικαιοσύνη είναι να πληρώνουμε μία φορά για κάθε λάθος που κάνουμε. Αλλά πόσες φορές πληρώνουμε για ένα λάθος μας; Προφανώς δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
Η Πέμπτη Συμφωνία
Don Miguel Ruiz & Don Jose Ruiz
Πηγή Ζούμε τη ζωή κουβαλώντας το φορτίο του παρελθόντος μας…
Κοινοποιήστε: