Ποιος είπε ότι τα πάντα πρέπει να λειτουργούν… φυσιολογικά σ’ ένα ορεινό χωριό;
Η λογική σχεδόν επιτάσσει την εξής σειρά: ξημέρωμα, ήλιος, ο κόσμος ξυπνάει και τα μαγαζιά, σχεδόν… μοιραία, ανοίγουν τις πόρτες τους για να υποδεχτούν τους πελάτες του (εκάστοτε) νησιού- έτσι δεν είναι;
Τι θα λέγατε, όμως, αν ισχυριζόμασταν πως υπάρχει ένα ελληνικό νησί- και, πιο συγκεκριμένα, ένα χωριό του- που «ξυπνάει» το μεσημέρι, και το βράδυ μέχρι τις 23:00-00:00 μπορείς να δεις όλα τα μαγαζιά (super market, ψιλικατζίδικα κτλ) ανοιχτά, προς μεγάλη χαρά των επισκεπτών του;
Θα πιστεύατε πως το menshouse τα έχασε κι επισήμως και θ’ αρχίζατε ν’ αμφιβάλλετε για την ψυχική και νοητική του υγεία, σωστά;
Ξέρετε κάτι; Λάθος. Γιατί, πολύ απλά, αν είχατε πάει στην Ικαρία θα γνωρίζατε πως οι ισχυρισμοί μας είναι πέρα για πέρα αληθείς και δεν επιδέχονται ουδεμίας ηλεκτρονικής αμφισβήτησης.
Το πανέμορφο νησί του Αιγαίου είναι γνωστό για το ότι ξεπερνάει σε… «χαλλλλαρά» ακόμα και τη Θεσσαλονίκη και η βραδύτητα κρατάει τα ηνία με παροιμιώδη άνεση. Ωστόσο, στο ορεινό χωριό Χριστός Ραχών (ένα όνομα απολύτως ταιριαστό, μέρες που είναι), η χαλαρότητα έχει πάει σε άλλο επίπεδο, «τερματίζοντας» ακόμα και τον ίδιο τον όρο.
Ευρισκόμενο σε υψόμετρο περίπου 400 μέτρων και με σταθερό πληθυσμό κάτι λιγότερο από 2.500 κατοίκους, ο Χριστός εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια μένει ξύπνιος μέχρι αργά το βράδυ, παρά το γεγονός πως οι σταθεροί του κάτοικοι σηκώνονται αρκετά νωρίς το πρωί για να πάνε στις αγροτικές τους εργασίες- πάντα, όμως, χωρίς ίχνος άγχους, καθώς ο χρόνος μοιάζει να λιώνει στο συγκεκριμένο μέρος.
Είναι χαρακτηριστικό πως στην κεντρική πλατεία του χωριού τις περισσότερες φορές γύρω στις 19.30 τα μαγαζιά είναι κλειστά και δίνεται η αίσθηση πως δεν υπάρχει ψυχή ζώσα εκεί, ενώ 2-3 ώρες αργότερα σφύζει από ζωή και παλμό!
Αν παραμένετε άπιστοι και θέλετε κι άλλες πληροφορίες για το «Μέρος που ποτέ δεν κοιμάται» (τρέμε Νέα Υόρκη…), αρκεί να σας πληροφορήσουμε πως πριν τις 10.00 το πρωί τα μόνα που μπορεί να βρει κανείς ανοιχτά είναι τα ταχυδρομεία και τα σχολεία, ενώ υπάρχει και η ιστορία με τον «διαβόητο» φούρνο του Κόλια, με τον ιδιοκτήτη ν’ ανοίγει γύρω στις 11 κι έπειτα να φεύγει για ψάρεμα, αφήνοντας το μαγαζί «ελεύθερο».
Πώς πληρώνει κάποιος και πώς εξυπηρετείται; Απλά παίρνει το ψωμί που θέλει και αφήνει το αντίστοιχο ποσό στο ταμείο…
Ποιο είναι τ’ αποτέλεσμα ενός τέτοιου τρόπου ζωής, μακριά από το στρες, με ήπιους ρυθμούς και καινοφανή φιλικότητα προς όλους; Το εξής συγκλονιστικό: σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες οι άνθρωποι της Ικαρίας ζουν 10 ολόκληρα χρόνια περισσότερα κατά μέσο όρο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς!
Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει το μυστικό της μακροζωίας;
Οι Ικαριώτες- του… Χριστού συμπεριλαμβανομένου- έχουν αντίθετη γνώμη…
Κοινοποιήστε: