«Το να πάω στο Βόλο δεν ήταν στην ουσία απόφαση, αλλά μία μετάβαση, η οποία κρατάει δέκα χρόνια… Εγώ δεν σταμάτησα τη δουλειά μου επειδή αποφάσισα μια μέρα να τη σταματήσω. Σταμάτησε η δουλειά μου.
Εγώ έγραφα σε ό,τι έντυπο υπήρχε στο περίπτερο, παντού ήμουν μέσα. Και ξαφνικά βρέθηκα χωρίς δουλειά, δηλαδή, τι έπρεπε να κάνω; Να πέσω να πεθάνω; Με τίποτα… Δεν έχω τηλεοπτικές προτάσεις, μακάρι να είχα…
Κεντάω παραδοσιακά σχέδια. Σημειωτέων, αυτή τη στιγμή η σταυροβελονιά είναι παγκόσμια μόδα. Οπότε έβγαλα όλες τις προίκες και τους έδωσα μία νέα ευκαιρία κάνοντας καινούρια πράγματα. Τα σεμεδάκια, που έβαζαν στην τηλεόραση, εγώ τα κάνω τσαντάκια. Αρχικά πουλούσα τις χειροποίητες δημιουργίες μου στις φίλες μου, αλλά τώρα, επιτέλους, τις πουλάω και στη μπουτίκ του Μεγάρου Μουσικής.
Είμαι 59 ετών, δεν έχω πρόβλημα να πω την ηλικία μου… Στο παρελθόν, έδινα ένα μισθό για να αγοράσω ένα σακάκι, δεν με ενδιέφερε να φάω. Αυτά τα ρούχα, όμως, τα έχω ακόμα…».
Κοινοποιήστε: