Η Κυριακή 5 Νοεμβρίου θα είναι μια μέρα που σίγουρα θα θυμόμαστε όσοι είχαμε αποδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να εκδώσουμε το μεγαλύτερο περιοδικό αυτοκινήτου που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. Φτάνοντας στο τέλος, πιστεύουμε ότι θα είναι και το καλύτερο. Αυτό βέβαια μένει να το πιστοποιήσει ο τελικός κριτής. Εσείς
Του Ντίνου Παπαγιαννόπουλου
Κοιτώντας πίσω , αυτός ο Οκτώβρης του 2017 υπήρξε ίσως ο πιο φρενήρης της ζωής μου. Της ζωής όλων όσων μπήκαμε, με επίγνωση της δυσκολίας αλλά και άγνοια κινδύνου, σε αυτή την υπέροχη περιπέτεια να δημιουργήσουμε από το τίποτα σχεδόν, ένα περιοδικό αυτοκινήτου. Πέρασα την πόρτα των γραφείων του Πρώτου Θέματος στις 4 του μήνα. Την επόμενη μέρα ήρθε ο Art director μας (τι θα κάναμε χωρίς εσένα…), ο Γιώργος Παναγιώτου. Οι άλλοι τέσσερις, ο Κώστας ο Μποϊδάνης, ο Κώστας ο Χαριάτης, Ο Γιάννης ο Χαρπίδης και ο Γιάννης ο Τσιρογιάννης ήρθαν δύο μέρες μετά, στις 6. Καλά τον Τάκη Τρακουσέλλη δεν τον υπολογίζω.
Βρίσκεται εδώ σχεδόν από πάντα και άλλωστε είναι αυτός που πυροδότησε όλη αυτή την τεράστια αλλαγή στις ζωές όλων μας… Μιλάω για εμάς τους υπόλοιπους, τους «νέους», που μπήκαμε σε έναν άγνωστο χώρο, σχεδόν την ίδια ώρα που έφευγαν οι τεχνικοί που δημιούργησαν τις θέσεις εργασίας μας. Πέρα από κάποιες προπαρασκευαστικές εργασίες (κλείσιμο των πρώτων αυτοκινήτων, ξεκοκάλισμα της ύλης όσων εγγλέζικων CAR μπορούσα να βρω κ.λ.π) ουσιαστικά τη δουλειά την ξεκινήσαμε από τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου.
Σήμερα που σας γράφω, μόλις 18 ημέρες μετά, έχουμε σχεδόν τελειώσει. Τώρα που το γράφω το συνειδητοποιώ και ο ίδιος. Σε λιγότερες από 20 ημέρες καταφέραμε να συγκεντρώσουμε, να ομαδοποιήσουμε, να συγγράψουμε και να μετουσιώσουμε σε εικόνα 206 σελίδες ύλης. Μαζί με την φωτογράφιση, που είναι ένας από τους τρεις πυλώνες του περιοδικού, αλλά και όλες τις υπόλοιπες παράπλευρες δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Από την παραλαβή και παράδοση αυτοκινήτων, μέχρι τα ραντεβού και τα τηλεφωνήματα προκειμένου να εξασφαλίσουμε όλες εκείνες τις παραγωγές που πιστεύαμε ότι θα εμπέδωναν από την αρχή την πεποίθηση ότι το CAR θα είναι στην αιχμή της επικαιρότητας, ότι από την αρχή θα καταλάβει τη θέση που του αξίζει. Την πρώτη…
Το να συγγράψεις φυσικά ύλη, όση κι αν είναι αυτή, δεν λέει κάτι από μόνο του. Γίνεται. Το να εξασφαλίσεις όμως ότι η ύλη θα έχει την αναγνωστική αξία και την ποιότητα που θα κάνει το περιοδικό να ξεχωρίσει με την πρώτη, αυτό ναι, είναι μια δύσκολη άσκηση. Χρειάζεται, μέσα στην απίστευτη πίεση που σου δημιουργεί το αδιαπραγμάτευτοo dead line, να βρεις τον χρόνο και το καθαρό μυαλό ώστε να γράψεις ένα κείμενο εύληπτο, με ειρμό, σαφή προσανατολισμό και ίσως και μια μικρή λογοτεχνίζουσα διάθεση.
Και επίσης χρειάζεται να μαζέψεις όλα τα κείμενα που έχουμε γράψει, να τα διαβάσεις ένα, ένα και να επιχειρήσεις μια ελάχιστη ομογενοποίηση. Δεν μιλάω για την απαραίτητη ομοιομορφία που απαιτούν οι πίνακες, οι βινιέτες, οι λεζάντες, τα μικρά «μποξάκια» της επιπλέον πληροφόρησης. Αυτή είναι δεδομένη. Μιλώ για έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή στην υφολογία του περιοδικού. Να βρισκόμαστε όλοι στην ίδια πλευρά της όχθης σε σχέση με το τι πρεσβεύουμε και με ποιο τρόπο θέλουμε να το περάσουμε στο κοινό. Το οποίο κοινό έχει μια εκπληκτική ικανότητα να «μυρίζεται» την ανομοιογένεια, τις αντιφάσεις, την αναποφασιστικότητα.
Ότι όλα αυτά έγιναν με μια ροή και μια ευστοχία, που με αφήνει ακόμα έκπληκτο, οφείλεται ασφαλώς στην εμπειρία των παιδιών, αλλά και στον ενθουσιασμό τους, το ακατάβλητο κέφι με το οποίο μπήκαν σε αυτή την περιπέτεια, δίχως αναστολές, με την πεποίθηση ότι αυτό το εγχείρημα είναι κάτι το διαφορετικό, μια νέα φρέσκια πρόταση. Η οποία πιστεύω θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες θα διαβάζουν για το αυτοκίνητο. Και επίσης θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο νομίζουν ότι «πρέπει» να δείχνει ένα περιοδικό αυτοκινήτου. Ο Γιώργος έχει αναδείξει τόσο όμορφα τις εκπληκτικές φωτογραφίες του Χρήστου Καραγιωργάκη, έχει δώσει τόση νέα πνοή στο ίδιο το στήσιμο, που κάτι μου λέει ότι οι φίλοι μας οι Άγγλοι θα αρχίσουν να μας «αντιγράφουν».
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Εδώ κάπου εμείς θα αρχίσουμε να δουλεύουμε για το επόμενο τεύχος. Το οποίο θα είναι πιο δύσκολο και ακόμα πιο απαιτητικό. Σας προτρέπω την επόμενη Κυριακή, 5 Νοεμβρίου να αναζητήσετε το Πρώτο Θέμα και το Car. Να το ξεκοκαλίσετε, να κάνετε την κριτική σας, που θα μας βελτιώσει, αλλά κυρίως να διαπιστώσετε ότι το Car δεν γνωρίζει τη φράση «δεν γίνεται». Μπορούμε και θα μπορέσουμε ακόμα περισσότερα. Εμείς θα τα λέμε (σχεδόν) καθημερινά και από newsauto. Διότι η αυτοκίνηση είναι το πάθος όλων μας και ο χώρος για επικοινωνία γύρω από αυτήν, σχεδόν απεριόριστος.
Κοινοποιήστε: