Αν και οι γεωλόγοι υπέθεταν επί δεκαετίες ότι αυτή η βυθισμένη περιοχή ήταν ηπειρωτικής φύσης, ο χαρακτηρισμός μιας ξεχωριστής ηπείρου δεν έγινε ευρέως αποδεκτός
Στα νερά του Νότιου Ειρηνικού, οι γεωλόγοι εντόπισαν μια τεράστια χερσαία περιοχή που παρέμεινε ως επί το πλείστον κρυμμένη κάτω από την επιφάνεια. Πολλοί επιστήμονες θεωρούν πλέον ότι πρόκειται για μια ξεχωριστή ήπειρο που εκτείνεται σε σχεδόν 5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Οι ειδικοί αποκαλούν αυτή τη βυθισμένη έκταση εδάφους Zealandia, και μόνο περίπου το 5% της βγαίνει στην επιφάνεια του ωκεανού σε μέρη όπως η Νέα Ζηλανδία.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αποσπάστηκε από μεγαλύτερες χερσαίες μάζες πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια, καθιστώντας την ως τη νεότερη υποψήφια ήπειρο του πλανήτη.
Ενώ αρκετοί γεωλόγοι υπέθεταν επί δεκαετίες ότι αυτή η βυθισμένη περιοχή ήταν ηπειρωτικής φύσης, ο χαρακτηρισμός μιας ξεχωριστής ηπείρου δεν έγινε ευρέως αποδεκτός. Πολλοί πίστευαν ότι αυτές οι υποβρύχιες κορυφογραμμές και τα οροπέδια ήταν απλώς θραύσματα.
Τα νέα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει αυτή την προοπτική. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη γεωχρονολογία, για να καθορίσουν ένα χρονοδιάγραμμα για τον σχηματισμό της περιοχής.
Τα στοιχεία έδειξαν ότι αυτή η υποθαλάσσια γη μοιράζεται βασικά χαρακτηριστικά με άλλες αναγνωρισμένες ηπείρους.
Τα μαγνητικά δεδομένα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιβεβαίωση του κρυμμένου σχήματος της Zealandia. Χρησιμοποιώντας μετρήσεις μαγνητικών ανωμαλιών, οι ερευνητές εντόπισαν σαφή μοτίβα που συνδέονται με την αρχαία ηφαιστειακή δραστηριότητα και βοήθησαν να σηματοδοτηθούν τα όρια της ηπείρου.
Τα συνεπή σήματα υποστήριξαν την ιδέα ότι η Ζηλανδία δεν ήταν απλώς τυχαίος ωκεάνιος φλοιός – ήταν δομημένη σαν μια πραγματική ήπειρος.
Γιατί έχουν σημασία όλα αυτά;
Οι επιστήμονες βρίσκουν τη Ζηλανδία πολύτιμη για να μάθουν πώς εξελίσσονται οι ήπειροι κάτω από τις μεταβαλλόμενες συνθήκες των πλακών. Αυτή η βυθισμένη χερσαία μάζα διατηρεί στοιχεία για το παρελθόν της Γης που μπορεί να μην είναι ορατά στις ηπείρους που βρίσκονται πάνω από την επιφάνεια.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Tectonics.
Κοινοποιήστε: