Δύο αντικείμενα στα αρχαιολογικά ευρήματα, περιείχαν συστατικά άγνωστα στην εποχή
Ήταν το 1963 όταν ο αρχαιολόγος Χοσέ Μαρία Σολέρ ανακάλυψε 59 αντικείμενα συνολικού βάρους 10 κιλών περίπου 5 χιλιόμετρα από την ισπανική πόλη Βιλένα. Ήταν αμέσως σαφές ότι κρατούσε στα χέρια του έναν σπάνιο θησαυρό.
Τα κύπελλα, τα πιθάρια και τα βραχιόλια με διακόσμηση από σφυρήλατο σίδερο, που χρονολογούνται από το 1400 έως το 1000 π.Χ., ήταν ως επί το πλείστον κατασκευασμένα από χρυσό και ασήμι. Αυτό επιβεβαιώνει το υψηλό επίπεδο της χειροτεχνίας και των τεχνολογικών δεξιοτήτων των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Τα κοσμήματα από κεχριμπάρι με τη σειρά τους υποδήλωναν εμπορικές σχέσεις με άλλους πολιτισμούς και περιοχές.
Ωστόσο, δύο αντικείμενα περιείχαν επίσης «σκούρο μέταλλο μολύβδου». Αυτό ήταν καλυμμένο σε ορισμένα σημεία με ένα στρώμα οξειδίου του σιδήρου το οποίο ήταν ραγισμένο.
Οι ειδικοί που εξέτασαν τον θησαυρό πρότειναν επομένως ότι πρέπει να είναι σίδηρος.
Ωστόσο, το σιδηρομετάλλευμα δεν άρχισε να χρησιμοποιείται παρά μόνο μετά το 1200 π.Χ. Έτσι, επιστήμονες από το Ινστιτούτο Ιστορίας και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο αποφάσισαν να υποβάλουν τα δύο μυστηριώδη ευρήματα σε φασματοσκοπία φθορισμού ακτίνων Χ και ηλεκτρονική μικροσκοπία.
Μέταλλο από το διάστημα
«Διαπιστώσαμε ότι τα αντικείμενα περιέχουν μεγάλες ποσότητες νικελίου και τα ιχνοστοιχεία κοβάλτιο και γερμάνιο», λέει ο Ιγνάσιο Μοντέρο Ρουίζ, επικεφαλής της έρευνας. «Αυτό υποδηλώνει ένα πράγμα. Τα μεταλλικά αντικείμενα σχηματίστηκαν από υλικό που κάποτε αποτελούσε μέρος ενός σιδερένιου μετεωρίτη. Αυτός έπεσε στη Γη πριν από περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια».
Οι επιστήμονες εξέτασαν ένα κόσμημα σε σχήμα Γ και μια κοίλη σφαίρα με κορυφή καλυμμένη με φύλλα χρυσού, που μπορεί αρχικά να κοσμούσε το κοντάρι ενός σπαθιού.
«Στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, ο χρυσός και ο σίδηρος είχαν μεγάλη συμβολική και πολιτιστική αξία. Ήταν επίσης σημαντικά στις θρησκευτικές και τελετουργικές πρακτικές», εξηγεί ο Μοντέρο Ρουίζ. «Πιστεύουμε ότι τα αντικείμενα ανήκαν σε ολόκληρη την κοινότητα και όχι σε ένα άτομο. Επιπλέον, δεν υπήρχαν βασίλεια στην Ιβηρική Χερσόνησο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου», εξηγεί.
Ειδικευμένοι τεχνίτες
Είναι ενδιαφέρον ότι η μετεωρίτικη σιδηρουργική διαφέρει σημαντικά από την παραδοσιακή μεταλλουργία, η οποία επικεντρώνεται σε μέταλλα όπως ο χαλκός, ο χρυσός και ο άργυρος. Στην πραγματικότητα, ο χειρισμός του διαστημικού πετρώματος συνήθως δεν απαιτεί πολύπλοκη τήξη, επειδή έρχεται ήδη με τη μορφή κράματος.
«Οι σιδηρουργοί που είχαν εμπειρία με το υλικό των μετεωριτών έπρεπε ούτως ή άλλως να καινοτομήσουν και να αναπτύξουν νέες τεχνολογίες», επισημαίνει ο ιστορικός.
Αλλά το ποιος ακριβώς έφτιαξε τον θησαυρό της Βιλένα παραμένει ένα μυστήριο.
Τα αντικείμενα αυτά είναι τα πρώτα και παλαιότερα αντικείμενα από μετεωρίτη που βρέθηκαν στην Ιβηρική Χερσόνησο. Ως εκ τούτου, ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να προέρχονται από την ανατολική Μεσόγειο, όπου υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα προϊόντων που χρονολογούνται από την ίδια περίοδο.
Κοινοποιήστε: