Εξοπλιστικά προγράμματα το αντίπαλο δέος της φτώχειας και της πείνας

Του Δημήτρη Νίκογλου

Όσο οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί των κρατών αυξάνονται, η φτώχεια και η πείνα άλλων κρατών ακμάζει.
Τεράστιες οι δαπάνες που χρειάζεται να δαπανήσουν ορισμένα Κράτη για την θωράκιση των συνόρων τους έναντι τρίτων χωρών όταν λίγα χιλιόμετρα παραπέρα η ζωή άλλων συνανθρώπων τους είναι και αβέβαιη και εφήμερη λόγο φτώχειας και πείνας.

Που είναι οι άνθρωποι; Που είναι αυτοί που κόπτονται για το καλό του κόσμου; Γιατί εθελοτυφλούν σε ένα μείζον πρόβλημα που ανθεί και επωάζεται δίπλα τους;
Χρειάζονται λέει 30 δις τον χρόνο για την εξάλειψη της πείνας στον πλανήτη, ποσό που δαπανούμε για εξοπλισμούς και επιχειρήσεις παγκοσμίως περίπου κάθε εβδομάδα.
Όταν η απάθεια των ανθρώπων γιγαντώνεται με τρόπο και ταχύτητα ανησυχητικά μεγάλη, όταν τα συμφέροντα είναι πάνω απ’ όλα, πάνω ακόμη και από τον ίδιο τον άνθρωπο,
τα δεινά με ορμή και θράσος προελαύνουν…

Που εστιάζεται το ενδιαφέρον του ισχυρού κόσμου τελικά ; στην φτώχεια και την πείνα που ταλανίζουν και εξουθενώνουν λαούς ; ή στα εξοπλιστικά προγράμματα που κάνουν τους ίδιους από ισχυρούς ισχυρότερους ;
– Χωρίς δεύτερη σκέψη απαντώ και λέω στα εξοπλιστικά προγράμματα, και λέω στα εξοπλιστικά προγράμματα διότι η δύναμη των ιδίων είναι κυρίαρχη έναντι των δεινών που κυριαρχούν ή έπονται σε άλλες χώρες. Και όπως λέει και ο πάνσοφος λαός μας,
οι δυνατοί δυνατότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Εάν παγκοσμίως υιοθετούσαμε μια μικρή περικοπή στις δαπάνες εξοπλισμών και στρατιωτικού υλικού και η εξοικονόμηση των χρημάτων που θα προέκυπτε είχε χρησιμοποιηθεί σε ευάλωτους και εξαθλιωμένους λαούς τρίτων χωρών, τότε και μόνον τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα βήμα ισονομίας και ανθρωπιάς.
Έχουμε απομυθοποιήσει τον κάθε τύραννο και ξεχάσαμε τον άνθρωπο, τα βάλαμε όλα στο ζύγι και αυτό έγειρε προς στον δυνατό. Στο χέρι μας είναι λοιπόν να το αλλάξουμε αυτό διότι την σέσουλα της ζυγαριάς την κρατάμε εμείς στα χέρια μας …

Οι δυνατοί είναι υπερφίαλοι ως είθισται και δεν μπορούν να καταλάβουν τον αδύναμο και τον εξαθλιωμένο, δεν μπορούν να καταλάβουν τι εστί φτώχεια και πείνα.
Η υπέρμετρη αλαζονεία τους δεν είναι ούτε συνήθεια ούτε τρόπος λειτουργίας, η υπέρμετρη αλαζονεία τους είναι αρρώστια.
Η ανισοκατανομή του πλούτου παγκοσμίως ίσως να είναι ένα από τα δεινά που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μοίρασμα εξουσιών και δύναμης, εάν δεν αμβλύνουμε την ανισοκατανομή του πλούτου, το μοίρασμα θα είναι πάντα άδικο.

Ατενίζοντας το αύριο, οι σκέψεις μου και οι ευχές μου είναι για την ειρήνη των λαών, για την ίση μεταχείριση όλων των ανθρώπων χωρίς πολέμους, χωρίς φτώχεια, χωρίς πείνα,
και την ανθρωπότητα πάνω απ’ όλα εξελισσόμενη και περισσότερο ανθρώπινη.

Με πληροφορίες από: enarxikospolitis.blogspot.com