Kliktv.gr • Ελίνα Σταυροπούλου: «Τα πράγματα στη σωστή τους οπτική»

Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Η Ελίνα Σταυροπούλου, άφησε την Αθήνα για την Αρχαία Ολυμπία, ακολουθώντας την καρδιά της. Ξεκίνησε κάτι καινούριο, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Θα θυμώσει αν την πω «παράδειγμα προς μίμηση» κι έτσι δεν την λέω. Η κουβέντα μαζί της πάντως, ήταν, όπως θα διαπιστώσετε, απολαυστική. Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε πριν η αρχαία Ολυμπία βρεθεί για άλλη μια φορά στο μάτι του κυκλώνα. Όσο όμως υπάρχουν άνθρωποι σαν την κάθε Ελίνα που παλεύουν, υπάρχει ελπίδα.

Πως βρέθηκες στην Ολυμπία;

Ακολούθησα τον αγαπημένο μου που μένει και δραστηριοποιείται εδώ. Επίσης, είχα κουραστεί να δουλεύω σε εταιρείες από το πρωί μέχρι το βράδυ, με τους ρυθμούς της Αθήνας. Η συγκυρία ήταν καλή και το 2011 εγκαταστάθηκα μόνιμα.

Πες μου για το κατάστημα που έχεις ιδρύσει.

Ο Γιάννης, ο άντρας μου, είχε ήδη κατάστημα με τουριστικά είδη, ένδυση περισσότερο. Όταν ήρθα εδώ, θέλοντας να μου δώσει κάτι δικό μου κι όχι μόνο να τον βοηθάω, πρότεινε να δραστηριοποιηθούμε στο ελληνικό, δερμάτινο σανδάλι. Καταρχάς για να ενισχύσουμε τη χώρα μας. Όλα μας τα προϊόντα προέρχονται από ελληνικές, οικογενειακές βιοτεχνίες, από διάφορα μέρη, οι οποίες μας βοηθούν με τη σειρά τους. Υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία και συνεργασία. Στην Ελλάδα έχουμε καταπληκτικά δέρματα, καταπληκτικούς τεχνίτες και τίποτα να ζηλέψουμε από αντίστοιχα του εξωτερικού. Οι Έλληνες αγαπάμε το σανδάλι, έχουμε μεγαλώσει με αυτό. Οι ξένοι που έρχονται, θέλουν να δουν ένα ελληνικό προϊόν. Δεν υπάρχει λόγος να δείξω στον Ιταλό κάτι που έχουμε κάνει εισαγωγή από Ιταλία ας πούμε. Υπάρχουν χώρες που δεν έχουν αντίστοιχα μαγαζιά και οι άνθρωποι αυτών των χωρών που τα γνωρίζουν τα αγαπούν κι έρχονται ξανά και ξανά. Δεν είχα ασχοληθεί ξανά με το εμπόριο, δεν το φοβήθηκα όμως. Έχω αλλάξει πάρα πολλές δουλειές, από επιλογή και πολλά αντικείμενα. Για μένα ήταν ένα ακόμη ρίσκο, μια ακόμη πρόκληση. Το ονομάσαμε «Σάνδαλον», από την αρχαία λέξη για το σανδάλι.

Οι βιοτέχνες με τους οποίους συνεργάζεστε, σας εμπιστεύτηκαν από την πρώτη στιγμή;

Ναι. Νομίζω ότι έπαιξε ρόλο το γεγονός πως ο Γιάννης είναι πολλά χρόνια στο χώρο αλλά, ναι, μας εμπιστεύτηκαν αμέσως. Αυτό που πάντα προσπαθούσαμε κι ακόμα ζητάμε, είναι να έχουμε αποκλειστικότητα, δηλαδή να μην στέλνουν τα ίδια σχέδια σε κάποιο άλλο μαγαζί της περιοχής. Όταν ξεκινήσαμε, υπήρχε μόνον ένας βασικός ‘ανταγωνιστής’ ας πούμε. Το πρώτο που κάναμε, όταν πηγαίναμε σε κάποια έκθεση για να δούμε τι σανδάλια θα φέρουμε, ήταν να ρωτήσουμε αν συνεργάζονται μαζί του. Υπάρχει ανταγωνισμός ως προς τις τιμές, αλλά αν έχουμε και τα ίδια σχέδια, δεν προσφέρουμε ποικιλία στον πελάτη. Διαθέτουμε προϊόντα από τέσσερις διαφορετικούς βιοτέχνες επειδή θέλουμε να προσφέρουμε μεγάλο εύρος επιλογής.

Έχει ανταπόκριση;

Μεγάλη. Ανοίξαμε το κατάστημα το 2012 και πλέον μας έχουν μάθει. Πέραν από τους ντόπιους, πελάτες από την αρχαία Ολυμπία έχουμε κι άλλους. Καθώς φεύγουν πάντα ικανοποιημένοι, μας στηρίζουν πάρα πολύ. Το προσπαθούμε αυτό, όσο γίνεται με τον κάθε έναν που θα έρθει. Προσωπικά νιώθω πως ο πελάτης έρχεται στο σπίτι μου οπότε πρέπει να τον υποδεχτώ, να τον καλωσορίσω, πάντα με χαμόγελο, όσο κακή μέρα κι αν τύχει να έχω. Εκείνος κάνει τις διακοπές του, έχει έρθει επίσκεψη και πρέπει να είμαι χαρούμενη κι ευχάριστη απέναντί του. Προσπαθούμε επίσης να παρέχουμε ότι μας ζητήσουν, όσο περνά από το χέρι μας, να τους το φτιάξουμε με ειδικές παραγγελίες αν χρειαστεί. Ένα σχέδιο σε άλλο χρώμα, με άλλο πάτο, οτιδήποτε. Εννιά φορές στις δέκα, το καταφέρνουμε. Έχουμε χτίσει εμπιστοσύνη και -πιστεύω- μας το αναγνωρίζουν.

Είναι γρήγορο το δίκτυο της διανομής;

Σίγουρα εξαρτάται από τον βιοτέχνη, πόση δουλειά δηλαδή μπορεί να έχει εκείνη την περίοδο, αλλά δεν του παίρνει πολύ, συνήθως μια εβδομάδα. Πέρσι το καλοκαίρι ανοίξαμε e-shop και τώρα μπορούμε να στείλουμε σανδάλια σε όλον τον κόσμο. Πρόσφατα έφυγε μια ειδική παραγγελία για τις Βερμούδες. Μια κοπέλα από εκεί, μας έστειλε email όπου έγραφε πως είδε ένα σχέδιο και ήθελε κάτι παραπλήσιο. Συνεννοηθήκαμε με το βιοτέχνη, φτιάξαμε δυο ζευγάρια, και τα στείλαμε. Όπως κάτι αντίστοιχο κάναμε για έναν πελάτη στο Λονδίνο, πάλι μέσω του e-shop.

Το δουλεύεις μόνη σου;

Ναι. Έχω background πληροφορικής, σπούδασα τεχνικός, οπότε είναι κάτι οικείο, το γνώριζα. Από την άλλη θέλει πάρα πολλή δουλειά, πολλές εργατοώρες και διάβασμα.

Τα καταστήματα με τουριστικό ωράριο είναι όλη μέρα ανοιχτά. Αν ανοίγεις στις δέκα το πρωί, κλείνεις στις δέκα το βράδυ. Μετά θα ασχοληθείς με το e-shop. Κάπου δεν βγαίνουν τα μαθηματικά.

Τώρα, λόγω covid δεν έχουμε πολύ τουρισμό, άλλωστε, για αυτό ανοίξαμε και το e-shop. Τόσο για να δουλέψουμε, όσο και για να έχουμε κάτι να κάνουμε. Κουβεντιάζοντας στην παραλία έπεσε σαν πρόταση και το ξεκινήσαμε. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, δεν ξέραμε πως θα απαιτούσε τόση δουλειά. Απαιτεί συνεχή τεχνική υποστήριξη και πολύ διάβασμα. Προς το παρόν ασχολούμαι νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ, όταν πια κλείσουμε. Μου αρέσει πάντως. Ούτως ή άλλως, οι τουριστικές επιχειρήσεις απαιτούν πολλές ώρες. Αυτήν την στιγμή εκμεταλλεύομαι το γεγονός πως ο τουρισμός έχει μειωθεί.

Είναι ο δεύτερος χρόνος που ο τουρισμός υποφέρει. Η αρχαία Ολυμπία είχε πάντα πολύ κόσμο. Φαντάζομαι πως αυτό έχει αλλάξει.

Όντως. Σκέψου ότι πέρσι ανοίξαμε Αύγουστο. Όμως, προσπαθούμε να εξελισσόμαστε. Οι καταστάσεις αλλάζουν και πρέπει να αλλάζουμε μαζί τους. Από τη στιγμή που δεν έχεις «φυσικό» πελάτη, εκείνον που θα έρθει και θα δει το μαγαζί απευθείας, δουλεύεις με άλλον τρόπο. Το Instagram, τα social media γενικότερα. Δυσκολευόμαστε λίγο, αλλά μάλλον τα καταφέρνουμε. Από την άλλη, με τον άντρα μου δεν θέλουμε να «πεθάνουμε» μέσα στα μαγαζιά μας. Έχουμε βάλει ένα όριο. Κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί και για τα προς το ζην φυσικά, χωρίς όμως να τρελαινόμαστε.

Πολύ σημαντικό αυτό που λες.

Δουλεύουμε όλο το καλοκαίρι για να ταξιδέψουμε το χειμώνα. Κρατάμε όσα μας χρειάζονται για να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας, κι με ότι περισσέψει θα μπούμε σε ένα αεροπλάνο και θα φύγουμε. Το να κάνεις λεφτά για τα λεφτά, δε μας λέει κάτι, ευτυχώς.

Υπάρχει σύμπνοια.

Ναι, αλλιώς δε γίνεται. Είναι δύσκολο γιατί εξαρτάσαι από τον πελάτη, αν θα μπει ή όχι, αν θα ψωνίσει ή όχι. Το θέμα είναι να έχουμε την υγειά μας. Ξέρεις, αυτό που λέμε ελαφρά τη καρδία «και του χρόνου» μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις πως είναι η πιο σημαντική ευχή. Να ξαναγιορτάζουμε κάτι.

Πώς έχει επηρεάσει το μέρος η πανδημία;

Η Αρχαία Ολυμπία έχει περάσει χρυσές εποχές, όπως εξάλλου το σύνολο του τουρισμού για αρκετές δεκαετίες. Οπωσδήποτε είναι δύσκολο αυτό που συμβαίνει τώρα. Όμως, δεν έχει νόημα να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα. Ας πούμε οι κρουαζιέρες, που είναι πολύ σημαντικές για την τοπική οικονομία, πλέον ‘αφήνουν’ τους επιβάτες σε άλλα σημεία, όχι εδώ. Υπάρχουν όμως διέξοδοι, όπως η βελτίωση του περιβάλλοντος, η πραγματοποίηση δραστηριοτήτων, πολιτιστικών δρώμενων, να διαφημιστούμε κάπως διαφορετικά. Να θυμίσουμε στο κοινό πως υπάρχει η αρχαία Ολυμπία. Έτσι – θεωρώ – πως ίσως καλυτερέψουν τα πράγματα.

Νομίζω πως πιο καλά γνωρίζουν το μέρος οι ξένοι, παρά οι Έλληνες.

Αυτό είναι αλήθεια. Αν είχε θάλασσα, θα ήταν ο νούμερο ένα προορισμός καθώς θα συνδύαζε την Ιστορία με διακοπές. Ο έλληνας θέλει θάλασσα, οπότε είναι λίγοι αυτοί που επισκέπτονται τον χώρο. Οι περισσότεροι ξένοι από την άλλη, έχουν σκοπό της ζωής τους κάποια στιγμή να έρθουν εδώ. Αυτό είναι μεγάλη τιμή για εμάς που ζούμε σε αυτόν τον τόπο και μεγαλώνει και την ευθύνη του να έρθουν, να νιώσουν όμορφα και να φύγουν με χαμόγελο. Θεωρώ πως όλα είναι αλυσίδα. Δεν έχει σημασία αν αυτός που θα μπει στο κατάστημά μου θα ψωνίσει ή όχι. Αν πούμε δυο κουβέντες, περάσει καλά, όταν θα πάει στην πατρίδα του, όποια κι αν είναι αυτή, θα πει πως πέρασε όμορφα, γνώρισε ωραίους ανθρώπους, μίλησε μαζί τους. Αυτό είναι η καλύτερη διαφήμιση. Πρέπει να φεύγει χαρούμενος, ικανοποιημένος. Στο κάτω – κάτω έχει κάνει μεγάλο ταξίδι για να φτάσει ως εδώ, μην το ξεχνάμε.

Πως σου φαίνεται το εμπόριο;

Πολύ ενδιαφέρον και μου αρέσει πάρα πολύ. Από την αρχή, που θα συζητήσουμε τι καινούριο θα φέρουμε, που θα το βρούμε, θα ψάξουμε, θα αναζητήσουμε. Θυμάμαι, είχε έρθει μια κοπέλα από Αμερική και φορούσε ένα ωραίο σανδάλι. Το φωτογράφισα, το έστειλα σε έναν συνεργάτη μας, το έφτιαξε και το βάλαμε στο κατάστημα. Τώρα με το e-shop νιώθω σα να έχω ένα ακόμη μαγαζί. Το ηλεκτρονικό εμπόριο έχει άλλους κανόνες από το φυσικό, πάρα πολύ δουλειά και πάρα πολύ ανταγωνισμό. Αν άνοιγα κατάστημα με σαπούνια, θα έβλεπα πως όλος ο κόσμος πουλάει σαπούνια. Δεν ξέρω πως μας βρήκε η κοπέλα από τις Βερμούδες. Μας βρήκε όμως, θα πάρει αυτό που θέλει κι εμείς έχουμε την ικανοποίηση πως στέλνουμε κάτι τόσο μακριά. Ανταλλάξαμε μηνύματα, επικοινωνήσαμε, σα να ήταν εδώ. Είναι πολύ ωραίο. Βέβαια, η φυσική παρουσία, η ανθρώπινη επαφή είναι πάντα καλύτερη. Δεν φτιάξαμε το ηλεκτρονικό κατάστημα για να κλείσουμε το φυσικό, αλλά για να το ενισχύσουμε. Μπορεί εύκολα κι αξιόπιστα να μπει κάποιος εκεί, να δει τα σχέδιά μας και να επιλέξει αυτό που του ταιριάζει.

Ποιο είναι το πιο αστείο πράγμα που σου έχουν ζητήσει;

Ένα ρώσικο γούνινο καπέλο. Αλήθεια σου λέω. Κατακαλόκαιρο, στην αρχαία Ολυμπία μου ζήτησαν ένα ρώσικο, γούνινο καπέλο. Μάλιστα, ο πελάτης παραπονέθηκε πως δεν το έβρισκε πουθενά, ούτε εδώ, ούτε στην Ιταλία, ή στη Γαλλία. Του απάντησα πως θα έπρεπε να το αναζητήσει στη Ρωσία.

Το πιο περίεργο;

Δεν μου έρχεται κάτι. Γενικά ζητάνε ότι βλέπουν στην τηλεόραση ή το φοράει κάποιος γνωστός τους. Σίγουρα η προβολή και η διαφήμιση βοηθάνε αλλά η καλή ποιότητα και η σχέση πωλητή – πελάτη είναι αυτά που κρατάνε τη σχέση για να σου ξανάρθει κάποιος. Όση διαφήμιση και να κάνεις, αν το προϊόν σου δεν είναι καλό, ή αν εσύ δεν είσαι καλός…

Έχει συμβεί να σας γνωρίσει κάποιος από το e-shop και να έρθει να σας δει από κοντά;

Ναι, και με Έλληνες της περιοχής αλλά και με ξένους, νομίζω Βέλγοι ήταν, ένα ζευγάρι που περίμενε να ανοίξουμε. Έδειξαν στον Γιάννη μια φωτογραφία με ένα ζευγάρι σανδάλια και τα πήραν από το μαγαζί, μαζί με άλλα πράγματα. Η τεχνολογία σίγουρα βοηθά. Ανεβάζω υλικό στο instagram, και θυμάμαι τα μοντάζ που έκανα στα νιάτα μου. Μου αρέσει, είναι ωραία.

Οπότε, δεν μετάνιωσες για την επιλογή σου.

Όχι, καθόλου. Βοήθησαν και οι συγκυρίες. Ήθελα μια αλλαγή και ήρθα με το σκεπτικό «ας δούμε πως είναι». Δεν έβαλα «πρέπει». Όταν ήρθε η ώρα να κατέβει ο Γιάννης στην Ολυμπία, με ρώτησε τι θα κάνουμε. Απάντησα πως θα πάρω τη Λούπα, κουτάβι τότε και θα κατέβουμε μαζί του. Εκεί κατάλαβα πως ήμουν εντάξει με τον άνθρωπό μου. Ήταν απλή απόφαση, χωρίς άγχος και «βγήκε» όμορφα. Είμαστε καλά, περνάμε καλά.

Τι καλύτερο σου έφερε η Ολυμπία;

Συνειδητοποίησα την έννοια του χρόνου και των πραγμάτων. Ζώντας στην Αθήνα δεν έκανα τα πράγματα που κάνω τώρα, όταν ανεβαίνω, όπως εθελοντισμό. Υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις και τα καταλαβαίνεις όταν σου λείπουν. Κι εδώ φυσικά μπορεί να κάνει πολλά κανείς αν θέλει. Ξεκίνησα ξένη γλώσσα, γυμναστήριο, χορό, σεμινάρια γλυπτικής. Αυτό το τελευταίο μου βγήκε πολύ ωραία και δεν θεωρούσα πως έχω καλλιτεχνική φλέβα. Είχαμε όμως εξαιρετικό δάσκαλο. Επίσης, έχω κάνει εξαιρετικές φιλίες, πράγμα πολύ σημαντικό. Πάλι όμως, λείπει ο χρόνος. Είμαστε ανοιχτά από το πρωί μέχρι το βράδυ κι έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε όσα θέλουμε. Ακόμα και τη θάλασσα που τη λατρεύουμε, δεν την χαιρόμαστε πολύ το καλοκαίρι, λόγω δουλειάς. Ευελπιστούμε σε λίγα χρόνια που θα «αποσυρθούμε» πια, να ευχαριστηθούμε την Ελλάδα. Γενικά όμως, η αρχαία Ολυμπία είναι ένας τόπος που μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων.

Φαίνεσαι όντως ικανοποιημένη.

Είμαι μια χαρά. Είχα ψαχτεί εσωτερικά πριν έρθω και τα είχα βρει με τον εαυτό μου. Μπορώ να κάνω παρέα μαζί του. Κάνω πράγματα που μου αρέσουν, χειροτεχνίες.. Προσπαθώ να εκφράζομαι και δεν φοβάμαι. Το μόνο πράγμα μη αναστρέψιμο, είναι ο θάνατος, όλα τα άλλα φτιάχνονται. Οι δυσκολίες σε κάνουν να βλέπεις με μια άλλη οπτική. Δεν μπορείς να στενοχωριέσαι αν ο πελάτης δεν ψώνισε το ίδιο με το αν είναι άρρωστος κάποιος δικός σου. Δεν γίνεται. Η στενοχώρια, η λύπη είναι μέσα στη ζωή κι αν δεν τα ζήσεις δεν καταλαβαίνεις και την χαρά, αλλά πρέπει να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους οπτική. Φυσικά, ο καθένας μας είναι διαφορετικός κι έχει τη δική του άποψη αλλά αυτό πρέπει να φιλτράρουμε, είναι δική του, όχι δική μας. Σε γενικές γραμμές, αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουμε κι εμείς. Δεν μπορείς να είσαι στα σαράντα σου όπως ήσουν στα είκοσι, στα τριάντα. Δεν ζεις τη ζωή σου έτσι, νομίζω. Πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή ξέροντας ποιοι είμαστε. Τα πράγματα που χρειαζόμαστε είναι διαφορετικά, ανάλογα με τη φάση της ζωής μας. Αυτό που ήθελες χθες μπορεί να μη σε καλύπτει σήμερα. Είναι φυσιολογικό. Πιστεύω πως οι ζωή μας είναι κύκλοι που πρέπει να κλείνουν. Κι αν σε γεμίζει αυτό που κάνεις, τότε αναζωογονείσαι διαρκώς.