Εκρέμ Ιμάμογλου: Το «ανεκτικό πρόσωπο» της Κωνσταντινούπολης;…

Σε μια περίοδο που ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γίνεται ολοένα και πιο νευρικός και απρόβλεπτος, γυρίζει την πλάτη του στη Δύση και απειλεί να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί, η εκλογή του ανεκτικού και φιλοδυτικού Εκρέμ Ιμάμογλου στο αξίωμα του Δημάρχου Κωνσταντινούπολης, δείχνει πως…
η τουρκική κοινωνία δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη σχετικά με την κατεύθυνση και τον ταυτοτικό προσανατολισμό της γειτονικής μας χώρας.


Στις 17 Απριλίου 2009 ο 49χρόνος Εκρέμ Ιμάμογλου ανέλαβε κι επίσημα τα καθήκοντα του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, μιας μητρόπολης 16 εκατομμυρίων κατοίκων και οικονομικής, εμπορικής, τεχνολογικής, τουριστικής και πολιτιστικής πρωτεύουσας της Τουρκίας. Δεκαεπτά ημέρες πριν, στις 31 Μαρτίου, είχε εκλεγεί με τη στήριξη του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), επικρατώντας του αντιπάλου του Μπιναλί Γιλντιρίμ, υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, με μόλις 23.000 ψήφους διαφορά ή 13.729 σύμφωνα με τη νέα καταμέτρηση που επέβαλε η κυβέρνηση του Ερντογάν. Ωστόσο, παρά την οριακή διαφορά, η επικράτηση του Ιμάμογλου θεωρήθηκε “μεγάλη νίκη” από το CHP καθώς εκπόρθησε, έπειτα από πολλά χρόνια, το σημαντικότερο πολιτικό προπύργιο του κυβερνώντος ΑΚΡ: την Κωνσταντινούπολη, από την οποία είχε ξεκινήσει και την πολιτική του σταδιοδρομία και ο Ερντογάν, ως δήμαρχός της (1994-1998).


Ανεκτικότητα Vs Μισαλλοδοξία

Ο Εκρέμ Ιμάμογλου φιλοδοξεί να φέρει ένα φρέσκο “άνεμο αλλαγής” στην Τουρκία, δημιουργώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση θετικών αλλαγών που θα αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό της Ερντογανικής Τουρκίας.

Ο νέος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1970 στη μικρή πόλη Ακσάαμπατ, κοντά στην Τραπεζούντα, και είναι ένας ποντιακής καταγωγής μουσουλμάνος Τούρκος, που μεγάλωσε ωστόσο στο αστικό και πολυπολιτισμικό περιβάλλον της Πόλης. Σε αντίθεση με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που μιλάει συνεχώς φοβικά, για “ασφάλεια” και “απομόνωση” της Τουρκίας από τη Δύση κι ανακαλύπτει καθημερινά εξωτερικούς κι εσωτερικούς “εχθρούς”, ο Ιμάμογλου έχει έναν μετριοπαθή και κοσμοπολίτικο λόγο και διακηρύττει την ανεκτικότητα και την αρμονική συμβίωση. Η κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη, μια μητρόπολη με πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό υπόβαθρο, απέρριψε τη μισαλλοδοξία και τη φοβικότητα του Ερντογάν, και υποστήριξε τις αξίες που πρεσβεύει ο Ιμάμογλου. Αυτός ήταν, σύμφωνα με τους αναλυτές, και ο σημαντικότερος λόγος της νίκης του.

Ο Εκρέμ Ιμάμογλου και οι Κούρδοι

Η πόλωση στην τουρκική κοινωνία και η αυξανόμενη δύναμη και αλαζονεία του Ερντογάν και του ΑΚΡ έχει ενθαρρύνει, από το 2017 ακόμη, το κεντροαριστερό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) και το φιλοκουρδικό αριστερό αντιπολιτευόμενο Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) να αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις μεταξύ τους για σύμπραξη απέναντι στον “κοινό εχθρό”, το καθεστώς Ερντογάν. Το αποτέλεσμα ήταν μια συμφωνία συνεργασίας και εγκατάλειψης της “Κουρδοφοβίας”, που παραδοσιακά διακατείχε και το CHP.

“Η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη όπου ζει το μεγαλύτερο τμήμα των συμπατριωτών μας, των Κούρδων. Είναι κι αυτοί Κωνσταντινοπολίτες. Κι εμείς οι Κωνσταντινοπολίτες δεν χωριζόμαστε. Τρώμε το ίδιο το ψωμί, πίνουμε το ίδιο το τσάι. Αυτό το έθνος έχει κουραστεί από την πολιτική διαχωρισμού με βάση την ταυτότητα”, δήλωσε ο Εκρέμ Ιμάμογλου κατά την προεκλογική του εκστρατεία. Οι Κούρδοι της Κωνσταντινούπολης τον στήριξαν μαζικά ως έναν δήμαρχο που δεν θέλει απλά να μοιραστεί μαζί τους ψωμί και τσάι, αλλά επειδή πίστεψαν πως θα σεβαστεί και τα δικαιώματά τους.

Αλλά και ο ίδιος ο Ιμάμογλου ομολόγησε τη σχέση με το φιλοκουρδικό HDΡ: “Δεν υπάρχει κάτι που κάνει το HDP ιδιαίτερο. Δεν θέλουν τίποτα διαφορετικό από εμάς. Θέλουν το σεβασμό στον άνθρωπο και ίσα δικαιώματα”. Έτσι ο Ιμάμογλου δήλωσε πως το HDP δεν είναι ένα σκιάχτρο και φόβητρο. Πως οι πολίτες που το υποστηρίζουν δεν είναι “εσωτερικοί εχθροί”, αλλά ένα τμήμα των απλών ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή στη χώρα καταγωγής τους. Παραδέχθηκε έτσι σιωπηρά, γεγονός που είναι μεγάλη υπόθεση στην Τουρκία, ότι οι Κούρδοι της χώρας καταπιέζονται, δεν θεωρούνται ισότιμοι, αλλά “πολίτες β’ κατηγορίας”.

Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι Κούρδοι τον υποστήριξαν απλά επειδή ο “εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”, εντούτοις αυτές οι απόψεις του Ιμάμογλου έδειξαν ότι μπορούν να τον θεωρούν και φίλο τους. Σε αντίθεση με τις φοβικές εκστρατείες του αντιπάλου του Μπιναλί Γιλντιρίμ (καθοδηγημένες από τον ίδιο τον Ερντογάν), στις οποίες κυριαρχούσε η ατζέντα των εθνικών θεμάτων και των εντάσεων με όλο τον κόσμο, ο Ιμάμογλου επικεντρώθηκε περισσότερο στα τοπικά θέματα, στην αλληλεγγύη και στη δύναμη της ανεκτικότητας.

“Κατά τη διάρκεια της διοίκησής μου, η Κωνσταντινούπολη θα είναι η πρωτεύουσα της ανεκτικότητας”, δήλωσε ο Ιμάμογλου σε μια προεκλογική τηλεοπτική του εμφάνιση. Και αυτό το υποστήριξε ήδη με πράξεις.

Γιορτάζοντας τον κουρδικό Νεβρόζ

Στις 21 Μαρτίου 2019, ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, ο Ιμάμογλου συμμετείχε στην Κωνσταντινούπολη στον εορτασμό του Νεβρόζ/Nevroz (έναρξη του Ζωροαστρικού/Περσικού Νέου Έτους), που θεωρείται ως η “κουρδική Πρωτοχρονιά” και αποτελεί ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό της κουρδικής ταυτότητας, αν και θεωρείται “απαγορευμένη” γιορτή στην Τουρκία. Σύμφωνα με το έθιμο, ο Ιμάμογλου πήδηξε πάνω από την “ιερή φωτιά”, η οποία, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες των Κούρδων, που έχουν ζωροαστρικές καταβολές, θα φέρει καλή υγεία και τύχη για όλο το χρόνο.

Ήθελε να δει και τον πολιτικό του αντίπαλο Γιλντιρίμ να κάνει το ίδιο, καθώς είχε δηλώσει πως θα παραστεί στην ίδια γιορτή. Τον περίμενε μέχρι στις μέχρι τέσσερις το απόγευμα αν και, λόγω των υποχρεώσεων που είχε, ο Ιμάμογλου έπρεπε να πάει αλλού. “Μακάρι να μπορούσα να τον συναντήσω για να δίναμε τα χέρια μας, ώστε να στέλναμε ένα μήνυμα. Αυτή ήταν μια ευκαιρία, γιατί το Νεβρόζ είναι η μέρα της ενότητας, μια ημέρα ειρήνης. Ας μην φοβόμαστε την ειρήνη. Ας μην φοβόμαστε τα όμορφα πράγματα. Αυτά είναι η σωτηρία αυτής της χώρας”, είχε δηλώσει τότε ο Ιμάμογλου. Τελικά, 20 λεπτά αργότερα, ήρθε και ο Γιλντιρίμ κι έτσι δόθηκε ένα κοινό μήνυμα ειρήνης, μέσα σε μια σοβαρά διαιρεμένη τουρκική κοινωνία.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γιωργου Σταμκου, ΕΔΩ…