Δύο γάμοι και τρεις κηδείες…

Ο πρώτος «γάμος» ετελέσθη τον Ιούλιο του 2017, όταν προέκυψε η περίφημη Δημοκρατική Συμπαράταξη, η ΔΗΣΥ, με το απειλητικό «μήνυμα» της επικεφαλής της, Φώφης Γεννηματά, «ε, ναι λοιπόν, επιστρέψαμε» και…
έμβλημα τα πέντε χρωματιστά απρόσωπα κεφάλια (στιλ Γαΐτη), τα οποία, στερούμενα χαρακτηριστικών, εξέφραζαν με τον πιο αυθεντικό τρόπο την ιδεολογικοπολιτική αμορφία και την απόλυτη κενότητα του νέου «σχήματος ευκαιρίας» που φιλοδοξούσε να διαδραματίσει τον ρόλο της «κεντροαριστερής» βακτηρίας της ακροδεξιάς – νεοφιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας.Ούτε 16 ολόκληροι μήνες δεν έχουν συμπληρωθεί από τότε και η λήθη, λόγω της ασημαντότητας του εγχειρήματος, το έχει από καιρό σκεπάσει…

Γι’ αυτό και προέκυψε εξ ανάγκης ένας δεύτερος «γάμος». Πολύφερνη νύφη, το Ποτάμι, γνήσιο δημιούργημα του «συστήματος», με πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης που του παρείχε ο σημιτικός εκσυγχρονισμός. Με τον τρόπο αυτό προέκυψε το Κίνημα Αλλαγής με την ίδια πρόεδρο, με τα ίδια, αποχρωματισμένα ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά. Με έμβλημα που αρμόζει σε διαφημιζόμενο εμπορικό προϊόν. Απόλυτα αρμόζον προς το «εμπόρευμα» της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς που διακινούσε το νέο συστημικό σχήμα.
Η κοινωνία είχε όμως οριστικά γυρίσει την πλάτη. Η διαφθορά, τα σκάνδαλα, η χειραγώγηση από το σύστημα της διαπλοκής, τα πολιτικά κακουργήματα που είχαν διαπραχθεί σε βάρος του ελληνικού λαού με την είσοδο στα μνημόνια και την καταστροφική περίοδο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ είχαν προδιαγράψει την τύχη και του νέου συστημικού εγχειρήματος.

Η αποχώρηση – διαζύγιο του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ επισημοποίησε το πλήρες αδιέξοδο και την ολοκληρωτική αποτυχία της διαπλοκής να οικοδομήσει τα πολιτικά αυθαίρετά της με υλικά κατεδαφίσεως. Τόσο το συνέδριο του Ποταμιού όσο και η επετειακή εκδήλωση του Κινήματος Αλλαγής συνιστούν την είσοδο στην τελική ευθεία της πλήρους έκπτωσης και πτώσης των δύο αυτών σχημάτων.

Το Ποτάμι, βαθιά διχασμένο, έχει δρομολογήσει την αυτόνομη πορεία του προς τη ΝΔ και πιθανολογείται ότι θα την ολοκληρώσει πριν από τις εκλογές. Το ΚΙΝΑΛ έχει εδώ και καιρό ενσωματωθεί -μέσω του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου- στη στρατηγική της ΝΔ και ευτελίζεται καθημερινά, εντασσόμενο αυτόματα στην πολιτική της ατζέντα και επιχειρηματολογία. Ο πολιτικός λόγος της ηγεσίας και μιας σειράς στελεχών του ΚΙΝΑΛ διακρίνεται από βαρείς χαρακτηρισμούς, από επίδειξη θρασύτητας, αμετροέπειας και μικρομεγαλισμού κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης.
Η ενσωμάτωση του ΚΙΝΑΛ στην πολιτική της ΝΔ όχι μόνο το έχει οδηγήσει σε πλήρη απαξία στο εσωτερικό της χώρας, αλλά το έχει καταστήσει και αποσυνάγωγο στα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη, αφού η ηγεσία του δεν προσκαλείται καν στις συνόδους, όπως συνέβη πρόσφατα με το SPD.

Οι δύο «γάμοι», λοιπόν, με «κουμπάρο» τη διαπλοκή απέτυχαν και διαλύθηκαν. Δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν καν τους τυπικούς όρους ενός συμβιβαστικού πολιτικού «συμφώνου συμβίωσης». Γι’ αυτό και από εδώ και πέρα αποτιμώνται οι (οριστικές) απώλειες. Η πρώτη αφορά στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έπαψε να υφίσταται και ως απλή αναφορά, αφού οι αρχές του, τα σύμβολά του, ο ιδρυτής του προκαλούν στους σημερινούς κληρονόμους αλλεργία. Αυτή υπήρξε η πρώτη πολιτική «κηδεία». Όμως έπεται και συνέχεια.

ΚΙΝΑΛ και Ποτάμι έχουν εξαντλήσει πλέον τα όριά τους και δεν διαδραματίζουν σοβαρό ρόλο στις εξελίξεις. Η οξύτατη προεκλογική σύγκρουση θα δημιουργήσει ασφυκτικές – αποσυσπειρωτικές πιέσεις και πιθανώς να δρομολογήσει το οριστικό τους τέλος. Ειδικά για το ΚΙΝΑΛ, στελέχη του οποίου διαγράφουν έναν κλειστό κύκλο μεταξύ ανακριτών, δικαστηρίων και φυλακών, τα περιθώρια έχουν περιοριστεί ασφυκτικά.

Άλλωστε, η διαπλοκή και οι ολιγάρχες της, που συμμετέχουν πλέον δι’ εκπροσώπων τους στις εκλογικές αναμετρήσεις όπως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στηρίζουν και ευνοούν τους κομματικούς τους «προθύμους» για όσο καιρό τούς είναι χρήσιμοι, αλλά δεν διστάζουν να τους εγκαταλείψουν στην τύχη τους όταν αυτοί καταστούν άχρηστοι, αν όχι και επιζήμιοι…

Μενέλαος Γκίβαλος