Μετρήστε τώρα πόσα κομμάτια ψυχής έχουν κρυφτεί μέχρι εξαφανίσεως σε κάθε selfie, που βγάζετε και πόσο ακόμα θα χωνόμαστε κάτω από τραπέζια για να αποφεύγουμε την γαμημένη κάμερα σας που φασιστικά μάς βάζει στο κάδρο, για να αποδείξετε ότι ζείτε μια ζωή που θέλετε likes για να την αντέξετε.
Το έχετε καταλάβει ότι κινείστε μέχρι και μέσα στο σπίτι σας λες και σας ακολουθεί μία κάμερα συνεχώς που πρέπει να σας αποθανατίσει με πόζα; Πραγματικά αναρωτιέμαι πόσο σημαντική νομίζετε ότι είναι η ζωή σας που πρέπει να την κάνετε δημόσια.
Αν ανακαλύψατε το εμβόλιο για τον καρκίνο ή έχετε γράψει μία κοινωνικο-οικονομική θεωρία που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο τότε μάλιστα δημοσίως να μάθουμε και τι τρώγατε όταν σάς ήρθε η επιφοίτηση για να φτιάξετε έναν καλύτερο κόσμο.
Έχετε καταλάβει ότι βλέπετε φωτογραφία με έντερα και μυαλά χυμένα, κάνετε τα “likes” σας λες και είδατε κάτι συνηθισμένο και πάτε για το επόμενο, που θα βάλετε “hahaha”. Έχετε καταλάβει ότι μέσα σε 5 λεπτά έχετε ποστάρει βυζιά, μία είδηση για καμένα δάση, το σκυλάκι σας που με το ζόρι το κρατάτε ακίνητο για ένα κλικ, μία σκηνή από ξεκοιλιασμένο παιδί στην Παλαιστίνη, τα γεμιστά που ΔΕΝ θα φάτε στημένα στο τραπέζι λες και κάνετε φωτογράφιση για περιοδικό εστιατορίων, ένα βίντεο που δείχνει μία γάτα με επιθανάτιους σπασμούς από φόλα και στο καπάκι ένα από αυτά τα έτοιμα εικονογραφημένα ή μη χαζοανεκδοτάκια ή μιμίδια ή όπως στο διάολο τα λένε με σεξουαλικά υπονοούμενα χαμηλότερου επιπέδου από το Ταρατατά.
Πραγματικά μέσα σε 5 λεπτά πώς καταφέρνετε να μεταβάλετε την διάθεσή σας λες και η ψυχή σας είναι μία τηλεόραση που απλά κάνετε ζάπινγκ;
Είχαν δίκιο οι Ινδιάνοι, μόνο που δεν υπολόγιζαν ότι οι βάρβαροι θα πήγαιναν την φωτογραφία στα εικονικά επίπεδα των Μέσων Μαζικής Δικτύωσης (το Κοινωνικής ξεχάστε το. Το χάσατε πριν ακόμα το κατανοήσετε).
Οι ανθρώπινες κοινωνίες πάντα ήταν ανάλογες των ατόμων που τις απάρτιζαν. Το πρόβλημα όμως είναι ότι υπήρχε και ένας άγραφος κανόνας ηθικής που οι κουτσομπόλες έλεγαν ό,τι έλεγαν κρυμμένες και όχι σε δημόσια θέα κομπάζοντας κιόλας για αυτό που κάνουν.
Και βασανιστές ζώων υπήρχαν πάντα αλλά δεν έκαναν σε δημόσια θέα τα εγκλήματά τους. Και βιαστές επίσης. Τώρα φτάσαμε στο καμαρώστε πόσο ανήθικοι, πόσο βλάκες, πόσο άψυχοι, πόσο δήθεν είμαστε. Δεν γινόταν στον κόσμο γνωστός ο Μήτσος που κατούραγε όρθιος στην στρούγκα αλλά ο Φλέμινγκ, ο Γκαγκάριν, ο Τσε.
Και τώρα ποιος; Και το καλύτερο; Και τώρα ποιος και γιατί; Για να σώσει ποιους ακριβώς; Να αλλάξει ποιον ακριβώς κόσμο; Ούτως ή άλλως η δημοσιότητα των σημαντικών έχει τον ίδιο χρόνο με την δημοσιότητα των ασήμαντων. Δεν είχαμε ποτέ δισεκατομμύρια Μαρίες Κιουρί αλλά πάντα είχαμε και έχουμε δισεκατομμύρια Κιμ Καρντάσιαν.
Στον κόσμο των ποσοτήτων και της δύναμης της πλειοψηφίας όταν η εικόνα μπει ως μέσο τότε η ποιότητα χάνει τον πόλεμο της αλλαγής του κόσμου. Γι’ αυτό βάζω τον Γκεβάρα σε μια φωτό να φανώ “επαναστάτης” και σε 10 λεπτά βάζω τον εαυτό μου φωτογραφία κάτω από τον Τσε να πίνω μοχίτο ή τσίπουρο και στο επόμενο λεπτό βάζω πάλι τον εαυτό μου σε πορεία αντιπολεμική κάτω από μία φωτογραφία του Γκεβάρα. Το να χρησιμοποιείς την εικόνα ενός συμβόλου για το 5λεπτο παλαμάκι διαδικτυακώς δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ξέπλυμα της δικιάς σου ανικανότητας να μιμηθείς διά της πράξεώς σου το σύμβολο που χρησιμοποιείς ως εικονική κολυμβήθρα.
Η πλειοψηφία των χρηστών βολεύονται με το να πετάνε το “παλιομοδίτικη ηθική” όταν τολμάει κάποιος να τους πει ότι “κάτι πάει στραβά”. Ακριβώς πάνω στην “παλιομοδίτικη ηθική”, που πρέπει να παταχθεί, πάτησαν οι εφευρέτες των Μέσων Μαζικής Δικτύωσης προωθώντας ότι η άνευ λόγου και αιτίας προσωπικών δεδομένων οικειοθελώς ή εν ερήμην του “αντικειμένου” που προβάλλουν είναι προοδευτικότητα.
Είναι να μην μένει τίποτε κρυφό λες και τώρα που είναι φανερό έχει αλλάξει κάτι. Το αντίθετο, γίνεται εσκεμμένα πολλές φορές αυτό που “καταδικάζουμε” γιατί η ματαιοδοξία της αυτοπροβολής είναι δικαίωμα πλέον και του ηλίθιου-κτήνους όσο και του μη ηλίθιου.
Εκεί έχασαν το τρένο άνευ επιστροφής όσοι η ηθική δεν τους βόλευε γιατί αλλιώς θα ήταν στην αφάνεια της ανηθικότητας. Εκεί που έπρεπε να είναι πάντα εφόσον για να αλλάξουν ως χαρακτήρες θα έπρεπε να τους γίνει μεταμόσχευση καταρχάς ψυχής και μετά εγκεφάλου.
Ήδη είναι γεγονός ότι οι χρήστες του διαδικτύου στην πλειοψηφία τους δεν διαβάζουν. Δεν είναι τυχαίο που οι αναρτήσεις τους δεν είναι πάνω από δύο σειρές και τις περισσότερες φορές είναι τόσο ανούσιες λέξεις, που μόνο με μία κλεμμένη φωτογραφία επαγγελματία φωτογράφου διακοσμούν το ανούσιο του λόγου τους για να πάρουν την πολυπόθητη επιβράβευση του “like”. Έχουμε φτάσει στο σημείο, λοιπόν, να “κλέβουμε” από τον κόπο, την τέχνη και το έργο άλλου για να υπάρχουμε στον εικονικό κόσμο αφού στον πραγματικό δεν καταφέραμε να κάνουμε τίποτε άλλο πέρα από το να σκεφτόμαστε με 18 λέξεις και έχουμε και την τόλμη να τις γράφουμε δημοσίως!
Αν κάποιος ευφυής κατάφερνε να δημιουργήσει ένα Μέσο Μαζικής Δικτύωσης και να το μεταβάλλει σε Κοινωνικής Δικτύωσης τότε θα έπρεπε να αφαιρέσει τα εικονίδια επιβράβευσης, να μην είχε δικαίωμα ανάρτησης φωτογραφιών και βίντεο άλλων και να είχε υποχρεωτικό τον σχολιασμό στην κάθε ανάρτηση επί της ανάρτησης. Εκεί θα βλέπαμε το άδειο του όλου πράγματος που κυκλοφορεί ανάμεσά μας, την τραγικότητα του φασισμού με το να βρίζεις χωρίς να μπορείς επιχειρηματολογώντας να αντικρούσεις αυτό που διαβάζεις.
Άλλωστε δεν σημαίνει ότι όσοι λένε πολλά είναι καλύτεροι από αυτούς που σιωπούν. Υπάρχουν και οι ηλίθιοι κολλημένοι σε μια “ιδεολογία” που έχουν παπαγαλίσει θεωρητικούς και φιλοσόφους και απλά λένε τα σοφίσματά τους δογματικά. Δεν είναι τυχαίο ότι το δόγμα πετυχαίνει πάντα σε ηλίθιους.
Επίσης, φανταστείτε ότι υπάρχουν χρήστες που νομίζουν ότι με το να μπλοκάρουν έναν άλλον χρήστη αυτός “εξαφανίζεται” από την ζωή. Νομίζουν ότι τον σκοτώνουν. Τον ψοφάνε. Ότι αυτός δεν θα είναι κολλητά μαζί τους στο λεωφορείο που θα τους πηγαίνει στον προορισμό τους. Στρουθοκαμηλισμός και τάση υπεκφυγής της πραγματικότητας. Δεν τον βλέπω, άρα δεν υπάρχει.
Η προώθηση του Εγώ και τίποτε παραπάνω δόθηκε “δωρεάν” από τους εφευρέτες απογόνους των εφευρετών της τηλεόρασης. Αυτοί, που ορίζουν την Εικόνα, ορίζουν και την Μάζα. Και ως γνωστό, όποιος πόνταρε στην ματαιοδοξία και στον ναρκισσισμό του κάθε ατόμου, που αποτελεί την Μάζα, την καθοδηγεί ως Ένα και όχι ως ξεχωριστές προσωπικότητες. Είναι τυχαίο ότι ακόμα και τα αστεία τα βρίσκουν έτοιμα και τα κοινοποιούν; Κάποιος είχε πει ότι ο βλάκας δεν μπορεί να γεννήσει χιούμορ.
Πόσο δίκιο είχε, και αυτός και οι Ινδιάνοι.
Κοινοποιήστε: