Ζούμε στα όρια του παραλόγου. Πηγαίνουν ορισμένοι άνθρωποι εχθές έξω από το Ελληνικό Κέντρο του Λονδίνου. Μέσα μιλούσε ο πρωθυπουργός σε λιγοστούς, πολύ προσεκτικά επιλεγμένους. Τα λίγα δευτερόλεπτα που πέρασαν από την στιγμή που βγήκε από την πόρτα μέχρι να μπει στο αυτοκίνητο και να φύγει, αυτοί οι λίγοι άνθρωποι από το απέναντι πεζοδρόμιο του φώναξαν ότι “πούλησε τη Μακεδονία”, τον ρώτησαν “τώρα έχει σειρά η Κύπρος;” και ένας φώναξε “30 αργύρια”. Αυτά. Από δέκα μέτρα μακρυά και μπροστά από αστυνομικές δυνάμεις της Αγγλίας και 5-6 χειροκροτητές που είχαν ήδη βγει έξω από την αίθουσα για να προλάβουν να πάνε απέναντι και να χειροκροτούν την ώρα που βγαίνει. Έτσι, για ατμόσφαιρα.
Και διαβάζω ρεπορτάζ για “τραμπούκους” και “ακροδεξιούς”!
Δηλαδή ρε παιδιά, αν φωνάξεις στον πρωθυπουργό “πούλησες τη Μακεδονία”, είσαι τραμπούκος και ακροδεξιός;
Αν είσαι ο πρωθυπουργός που κάποτε επισκεπτόταν τις πλατείες μια φορά το μήνα, και πήγαινε στα τραπεζάκια που είχαν κρεμάλες απ’ έξω και έκαναν “λαϊκά δικαστήρια” τι είσαι;
Αν δίνεις εντολή να ρίχνουν χημικά στο πλήθος της Θεσσαλονίκης, πάλι εχθές, την ώρα που ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο, τι είσαι;
Δηλαδή ρε παιδιά, αν φωνάξεις στον πρωθυπουργό “πούλησες τη Μακεδονία”, είσαι τραμπούκος και ακροδεξιός;
Αν είσαι ο πρωθυπουργός που κάποτε επισκεπτόταν τις πλατείες μια φορά το μήνα, και πήγαινε στα τραπεζάκια που είχαν κρεμάλες απ’ έξω και έκαναν “λαϊκά δικαστήρια” τι είσαι;
Αν δίνεις εντολή να ρίχνουν χημικά στο πλήθος της Θεσσαλονίκης, πάλι εχθές, την ώρα που ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο, τι είσαι;
Κοινοποιήστε: