Η τραγουδίστρια Δανάη Παπαδημητρίου συστήνεται στους αναγνώστες του iART, με την «Πεταλούδα» της, το πρώτο της ελληνόφωνο τραγούδι σε δικούς της στίχους και μουσική.
Συνέντευξη στην Άννα Παχή
Νομική, ρυθμική, μουσική, θέατρο. Σου φτάνουν οι ώρες της ημέρας; Πως καταφέρνεις να τα συνδυάζεις;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τρέχω για να τα προλάβω όλα… Η τελειομανία μου δεν με αφήνει ήσυχη με αποτέλεσμα να καθυστερώ λίγο παραπάνω να διεκπεραιώσω το κάθε τι. Αυτό που με δυσκόλευε πιο πολύ, μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν η νομική. Οι πολύωρες παρακολουθήσεις, η μελέτη και οι εξεταστικές με έβγαζαν πάντα εκτός των αγαπημένων μου καλλιτεχνικών συνηθειών… Ωστόσο, ακόμη και τώρα που αναγκαστικά λόγω της πανδημίας έχω διακόψει τα μαθήματα υποκριτικής, δεν παραλείπω να διαβάζω θεατρικά έργα και να μελετάω όσο μπορώ μόνη μου.
Πες μας λίγα λόγια για την “Πεταλούδα”, το πρώτο σου ελληνόφωνο τραγούδι.
Έγραψα την “Πεταλούδα” πριν δυο χρόνια. Ένιωθα ότι βιώνω φάση διαρκούς εξέλιξης και μεταμόρφωσης. Ειδικά όταν βρίσκομαι στην σκηνή είμαι μια άλλη κοπέλα. Παρατηρούσα όμως, ότι ανέβαλα διαρκώς πολλά ‘θέλω’ και επιθυμίες μου. Γι’ αυτό αποφάσισα να γράψω τον δικό μου ύμνο του παρόντος και της απόλαυσης της στιγμής, κάθε σταδίου της ζωής. Ήταν δύσκολο να κάνω μια ανεξάρτητη δική μου παραγωγή, ειδικά σε μια τέτοια εποχή. Είμαι όμως πολύ τυχερή και ευγνώμων διότι είχα εξαιρετικούς συνεργάτες. Ο Γιάννης Δαμιανίδης υπογράφει την ενορχήστρωση και ο Γιώργος Κουβάτης το υπέροχο βίντεο κλιπ. Είναι δύο άνθρωποι που εμπιστεύομαι και αγαπώ πολύ!
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=LPQYTr6HuN4?feature=oembed&w=1200&h=675]
Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με τους πολύ ιδιαίτερους Opera Chaotique, όπως και τον Dim Vach.
Ο,τι και να πω θα είναι λίγο… Οι δυο μου αυτές συνεργασίες είναι πάντα χαραγμένες στο μυαλό και την καρδιά μου. Με τον Dim Vach εισήλθα στον χώρο δισκογραφικά. Έγραψα τους στίχους και ερμήνευσα το τραγούδι ‘Like I’m born’. Με τους Opera Chaotique, έζησα μοναδικές στιγμές επί σκηνής. Υπέροχες παραστάσεις και μοναδικά τραγούδια των Cohen, Tom Waits… H εμπειρία και των δύο με συνοδεύει ακόμη και τώρα.
Εμφανίζεσαι συχνά σε διάφορες σκηνές. Τι πιστεύεις πως θέλει να ‘πάρει’ από τον καλλιτέχνη ο κόσμος που έρχεται να σε ακούσει; Τι εισπράττεις εσύ;
Ο κόσμος θέλει να νιώσει το ανάλογο συναίσθημα μέσα από κάθε ερμηνεία τραγουδιού του προγράμματος. Για μένα ο καλλιτέχνης πρέπει να επικεντρώνεται στην ψυχή του και στις ψυχές των ανθρώπων που τον ακούν. Αυτή η ανταλλαγή ενεργειών, ματιών και συναισθημάτων είναι ακριβώς αυτό που απολαμβάνω. Πρέπει να λες μια ιστορία στο κοινό.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=m7M_VVffL2Y?feature=oembed&w=1200&h=675]
Έχεις εκφράσει την αντίθεσή σου στο γεγονός πως λείπει η μουσική και το θέατρο από τα σχολεία. Θα ήθελες να το αναλύσεις αυτό;
Η μουσική και το θέατρο αποτελούν ένα άκρως βιωματικό μέσο για να συνδεθεί οποιοσδήποτε άνθρωπος με την ποίηση, την λογοτεχνία και τελικά, ουσιαστικά και απόλυτα με τον ίδιο του τον εαυτό. Η οπτική και η ακουστική απόδοση κειμένων αγγίζει άμεσα και καθοριστικά τις ψυχές. Θεωρώ απαράδεκτο μέσα στο κλίμα της προόδου και της εξέλιξης, λόγω της συρρίκνωσης όλων των διδακτικών ωρών, να λείπουν από τα σχολεία οι τέχνες μέσω των οποίων η πρόοδος μπαίνει σε σωστή τροχιά, με στόχο, και όχι ως μέσο, τον ίδιο τον άνθρωπο.
Η καραντίνα ώθησε τους καλλιτέχνες να χρησιμοποιήσουν νέα μέσα, όπως οι διαδικτυακές πλατφόρμες. Βοηθά αυτό και θα συνεχιστεί, πιστεύεις, ή πρόκειται απλά για μια ‘λύση ανάγκης’;
Αν οι πλατφόρμες εξυπηρετούν επικουρικά τις live εμφανίσεις των καλλιτεχνών τότε θα είναι κάτι όμορφο και χρήσιμο. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα υπάρχουν μόνο οι από απόσταση συναυλίες.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=JPdzt3gHQa0?feature=oembed&w=1200&h=675]
Έχεις πει τραγούδια μεγάλου μουσικού εύρους. Υπάρχει μια – ας πούμε – κατηγορία που σου αρέσει περισσότερο, ή προτιμάς τον πειραματισμό;
Αγαπώ την μουσική και δεν έχω παρωπίδες. Στην ηλικία των 24 χρόνων που βρίσκομαι θέλω να συλλέγω ακούσματα και να γράφω αυτό που νιώθω χωρίς να περιορίζω τον εαυτό μου σε είδη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στιχουργικά γράφω ψυχολογική μουσική.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην ελληνική νοοτροπία, ποιο θα ήταν αυτό;
Την μιζέρια και τον ωχαδερφισμό. Μπορούμε να αλλάζουμε κάτι όταν δεν μας αρέσει και να δρούμε λίγο παραπάνω.
Κλείνοντας, θα ήθελα μια ευχή σου για το Νέο Έτος.
Υγεία πρωτίστως, σωματική και ψυχική, και φυσικά να μην πατάμε “αναβολή” στο ξυπνητήρι της ζωής μας…
Το Διαβάσαμε Δανάη Παπαδημητρίου: «Να μην πατάμε “αναβολή”»
Κοινοποιήστε: