Γνώση και παράδοση

Βασιζόμαστε στη γνώση, στη μνήμη, για να ζούμε την καθημερινή μας ζωή και να κάνουμε όσα μπορούν να γίνονται μηχανικά. Χωρίς τη γνώση δεν θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε ένα αυτοκίνητο, θα ήμασταν ανίκανοι να κάνουμε ένα σωρό πράγματα.Η γνώση, όμως, είναι εμπόδιο όταν γίνει παράδοση, όταν γίνει πίστη που καθοδηγεί το νου, την ψυχή, τον εσωτερικό σου κόσμο·και, επίσης, χωρίζει τους ανθρώπους. Έχετε προσέξει πώς έχουν διαιρεθεί οι άνθρωποι σε ομάδες, παντού στον κόσμο, αποκαλώντας τους εαυτούς τους ινδουιστές, μωαμεθανούς, βουδιστές, χριστιανούς κ.λ.π.; Τι είναι αυτό που τους χωρίζει; Ούτε η επιστημονική έρευνα, ούτε οι γνώσεις γεωργικής καλλιέργειας ή χτισίματος γεφυριών και πετάγματος των τζετ. Εκείνα που διαιρούν τους ανθρώπους σε ομάδες είναι η παράδοση και τα πιστεύω που διαμορφώνουν το νου μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Η γνώση, λοιπόν, είναι εμπόδιο όταν έχει γίνει παράδοση που
πλάθει ή διαμορφώνει το νου σύμφωνα μ’ ένα ορισμένο μοντέλο,
επειδή τότε όχι μόνο διαιρεί τους ανθρώπους και δημιουργεί εχθρότητα ανάμεσά τους, αλλά τους εμποδίζει επίσης ν’ ανακαλύψουν τι είναι αλήθεια, τι είναι ζωή και τι είναι Θεός. Για ν’ ανακαλύψει ο νους τι είναι Θεός, πρέπει να είναι ελεύθερος από κάθε παράδοση, απ’ όλα όσα έχει συσσωρεύσει μέσα του, από κάθε γνώση που χρησιμοποιεί προκειμένου να έχει ψυχολογική ασφάλεια.Οι φιλοσοφίες, οι θεωρίες και οι ιδεολογίες που μαθαίνεις από τα βιβλία –και γίνονται η «παράδοσή σου»– αποτελούν στην πραγματικότητα εμπόδιο για το νου σου, επειδή τα χρησιμοποιεί όλα αυτά ως μέσο για να νιώσει ψυχολογική ασφάλεια που είναι άλλο από την πρακτική ασφάλεια– κι έτσι διαμορφώνεται από αυτά. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να καλλιεργήσει κανείς στο σχολείο τις γνώσεις του και την τε χνική του, αλλά συγχρόνως πρέπει και να ελευθερωθεί ο νους του από κάθε παραδοσιακό μοντέλο. Όλο αυτό θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της εκπαίδευσης.Οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε διάφορα γεγονότα, συσσωρεύουμε πληροφορίες ή γνώσεις, αλλά δεν μαθαίνουμε ποτέ πώς να έχουμε μέσα μας ησυχία, πώς να είμαστε ψυχολογικά ελεύθεροι απ’ όλα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, από τα προβλήματα που ριζώνουν μέσα μας. Εντασσόμαστε σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, γινόμαστε οπαδοί κάποιας φιλοσοφίας, παραδινόμαστε σε μια πίστη, όλο αυτό όμως είναι εντελώς άχρηστο, επειδή δεν λύνει τα προβλήματά μας. Αντιθέτως, φέρνει περισσότερα βάσανα, μεγαλύτερο πόνο. Εκείνο που χρειάζεται ο νους δεν είναι κάποια φιλοσοφία ή ιδεολογία, αλλά να είναι ελεύθερος να ερευνά,ν’ ανακαλύπτει και να είναι δημιουργικός.