Γεωργία χωρίς αγρότες ;

Αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε την πορεία που υπαγορεύουν οι μεγάλες πολυεθνικές, η κρίση θα επιδεινωθεί. Η εξάλειψη των μικρών αγροτών ήταν πάντοτε στις προθέσεις της παγκόσμιας αγροτικής βιομηχανίας. Και δυστυχώς έχει γίνει και ο στόχος κάθε κυβέρνησης, αφού το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης έχει επιβληθεί στις αγορές και στη ζωή των ανθρώπων.

Γεωργία χωρίς τους μικρούς και μεσαίους αγρότες είναι το νέο σλόγκαν της βιομηχανίας αγροχημικών προϊόντων. Ένα καλά σχεδιασμένο σχέδιο που μεταφράζεται σε αύξηση της χρήσης χημικών ουσιών και ορυκτών καυσίμων. Αλλά το τέλος των αγροτών σημαίνει επίσης το τέλος των αληθινών, θρεπτικών και υγιεινών τροφίμων. Πρέπει να απορρίψουμε αυτό το μοντέλο που μας επιβλήθηκε, είναι απαραίτητο να αλλάξει από ένα καπιταλιστικό μοντέλο με εντατική χρήση χημικών εθιστικών ουσιών και  χρέος, σε ένα οικολογικό μοντέλο που βασίζεται στη βιοποικιλότητα, η οποία αναζωογονεί το έδαφος, προάγει την ευημερία των αγροτών και παράγει πραγματικά, υγιεινά και θρεπτικά τρόφιμα για τους πολίτες.

Οι αγρότες μας, είναι πλέον παγιδευμένοι στο μηχανισμό του διεστραμμένου χρέους. Η επιδημία αυτοκτονιών είναι σε άνοδο και στο φαύλο κύκλο της δουλείας που δημιουργείται από τις πολυεθνικές, χάρη στην παγκοσμιοποίηση και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η παγκοσμιοποίηση βασίζεται στον μύθο ότι οι μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις δεν είναι παραγωγικές. Αυτό είναι επιστημονικά ψευδές και κοινωνικά άδικο.

Μια μόνιμη και σταθερή λύση για τη γεωργική κρίση είναι μια οικολογική γεωργία μοντέλο, που βασίζεται στην ανακύκλωση των υπαρχόντων πόρων, έξω από τη λογική του χρέους και που ονομάζεται με διάφορους τρόπους: Αγρο-οικολογία, βιολογική γεωργία, μηδέν χιλιόμετρα, permaculture, βιοδυναμική, τη φυσική καλλιέργεια κλπ …

Όπου εφαρμόζεται μια οικολογική και με βιοποικιλότητα γεωργία , στην οποία οι αγρότες αποτελούν μέρος μιας προσιτής και κατανοητής αγοράς, δεν υπάρχει χρέος, δεν υπάρχουν αγρότες που αυτοκτονούν . Αυτοκτονίες εμφανίζονται σε καταστάσεις όπου οι αγρότες είναι όλο και περισσότερο χρεωμένοι και συχνά βρίσκονται χωρίς ελπίδα.

Ο μύθος λέει ότι οι μικροί αγρότες δεν είναι παραγωγικοί και ότι ο αυξανόμενος παγκόσμιος πληθυσμός θα απαιτούσε αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο από μεγάλες εκτάσεις γεωργικών εκτάσεων που ανήκουν σε λίγους. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλά επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι μικρές επιχειρήσεις είναι πιο παραγωγικές από τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Σε παγκόσμιο επίπεδο,οι μικρές εκμεταλλεύσεις παράγουν το 70% των τροφίμων που καταναλώνουμε, χρησιμοποιώντας μόνο το 25% της γης, ενώ η βιομηχανική γεωργία σύμφωνα με τη Διεθνή Διάσκεψη για τους φυτογενετικούς πόρους της Λειψίας  – παράγει μόνο 30% των παγκόσμιων διατροφικών αναγκών, χρησιμοποιώντας 75% της γης, και καταστρέφοντας το 75% του γόνιμου εδάφους, του νερού και της βιοποικιλότητας . Ταυτόχρονα παράγει 50% των αερίων του θερμοκηπίου που ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα και αποσταθεροποιεί το κλίμα. Η βιομηχανική γεωργία παράγει προιόντα και όχι τρόφιμα. Το 90% των καλαμποκιού και σόγιας προϊόντων στον κόσμο προορίζονται για βιομηχανικές εκμεταλλεύσεις ή  βιοκαύσιμα.

Η αναλογία των « G roup διεθνή αξιολόγηση της επιστήμης και της τεχνολογίας (Διεθνής Αξιολόγηση της Γεωργίας Επιστήμης και Τεχνολογίας – IAASTD) κατέδειξε σαφώς ότι οι μικρές γεωργικές επιχειρήσεις είναι πιο παραγωγικοί ( . IAASTD Γεωργίας σε ένα σταυροδρόμι έκθεση, τόμος V ) .