Οι επιστήμονες συνεχίζουν να μελετούν το περιβάλλον του εργοστασίου στο Τσερνόμπιλ για να εκτιμήσουν τις επιπτώσεις των διαρροών ραδιενέργειας στις μορφές ζωής στην περιοχή
Οι μεταλλάξεις που προκλήθηκαν από ραδιενέργεια μπορεί να μην είναι η αιτία για τις γενετικές διαφορές μεταξύ των πληθυσμών σκύλων που ζουν κοντά στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό PLOS One, έχει επιπτώσεις στην κατανόηση των συνεπειών της έκθεσης σε πυρηνική ραδιενέργεια στους πληθυσμούς.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ ως μια ραδιολογική καταστροφή σε μια εγκαταλελειμμένη γωνιά της Ουκρανίας, αλλά οι πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία είναι πολύ ευρύτερες», δήλωσε ο Norman Kleiman, συν-συγγραφέας της μελέτης από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Κολούμπια.
«Αυτό οφείλεται στις πολλές άλλες τοξίνες -συμπεριλαμβανομένων των βαρέων μετάλλων, της σκόνης μολύβδου, των φυτοφαρμάκων και του αμιάντου– που απελευθερώθηκαν στο περιβάλλον κατά τη διάρκεια του επακόλουθου καθαρισμού και της αποκατάστασης».
Οι επιστήμονες μελετούν τους πληθυσμούς των σκύλων κοντά στο πυρηνικό εργοστάσιο, το οποίο υπέστη μια καταστροφική κατάρρευση το 1986, προκαλώντας μια έκρηξη που απελευθέρωσε θανατηφόρα ραδιενέργεια στην ατμόσφαιρα.
Δύο εργαζόμενοι σκοτώθηκαν από την έκρηξη και 28 πυροσβέστες και συνεργεία έκτακτης ανάγκης καθαρισμού πέθαναν από οξεία δηλητηρίαση από ραδιενέργεια τους πρώτους τρεις μήνες μετά την καταστροφή.
Οι επιστήμονες συνεχίζουν να μελετούν το περιβάλλον του εργοστασίου για να εκτιμήσουν τις επιπτώσεις των διαρροών ραδιενέργειας στις μορφές ζωής στην περιοχή.
«Προσπαθούμε να προσδιορίσουμε αν η έκθεση σε χαμηλό επίπεδο περιβαλλοντικών τοξινών όπως η ραδιενέργεια, ο μόλυβδος κ.λπ. επί πολλά χρόνια θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιες από αυτές τις διαφορές», δήλωσε ένας άλλος συν-συγγραφέας της μελέτης, ο Matthew Breen από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας.
Μια προηγούμενη μελέτη ανέλυσε γενετικές παραλλαγές στα γονιδιώματα σκύλων που βρίσκονταν κοντά στο πυρηνικό εργοστάσιο και εντόπισε 391 τμήματα DNA που διέφεραν μεταξύ δύο πληθυσμών σκύλων.
Ορισμένα από αυτά τα τμήματα του γονιδιώματος περιείχαν γονίδια που συνέβαλαν στην επιδιόρθωση βλαβών του DNA.
Στη νέα έρευνα, οι επιστήμονες κοίταξαν βαθύτερα στα γονιδιώματα των σκύλων για να εντοπίσουν στοιχεία μεταλλάξεων που μπορεί να έχουν συσσωρευτεί με την πάροδο του χρόνου και να πλαισιώσουν το επίπεδο των διαφορών.
Η ανάλυση έδειξε ότι η γενετική των σκύλων της πόλης του Τσερνόμπιλ ήταν πολύ παρόμοια με τους πληθυσμούς σκύλων στη Ρωσία, την Πολωνία και τις γύρω περιοχές. Αυτό βοήθησε τους ερευνητές να χρησιμοποιήσουν τους σκύλους της πόλης του Τσερνόμπιλ ως «πληθυσμό ελέγχου» για να τους συγκρίνουν με τους σκύλους που ζουν πιο κοντά στον πυρηνικό σταθμό.
Έψαξαν ειδικότερα για ανωμαλίες στο DNA των αναπαραγωγικών κυττάρων, το οποίο μεταβιβάζεται από τους γονείς στους απογόνους.
«Αν και αυτός ο πληθυσμός σκύλων απέχει 30 ή περισσότερες γενιές από αυτόν που υπήρχε κατά την καταστροφή του 1986, οι μεταλλάξεις θα ήταν πιθανότατα ακόμη ανιχνεύσιμες εάν προσέδιδαν πλεονέκτημα επιβίωσης σε αυτούς τους αρχικούς σκύλους», δήλωσε ο Dr. Breen.
Ωστόσο, οι ερευνητές δεν βρήκαν τέτοια στοιχεία σε αυτούς τους σκύλους.
Αυτό εξακολουθεί να μην αποκλείει το ενδεχόμενο οι περιβαλλοντικές πιέσεις να έπαιξαν ρόλο στην επίδραση των διαφορών μεταξύ των δύο συγκεκριμένων πληθυσμών σκύλων, δήλωσαν οι επιστήμονες.
«Είναι πιθανό ότι οι σκύλοι που επέζησαν αρκετά για να αναπαραχθούν είχαν ήδη γενετικά χαρακτηριστικά που αύξησαν την ικανότητά τους να επιβιώνουν», δήλωσε η Megan Dillon, υποψήφια διδάκτωρ του NC State University που συμμετείχε στη μελέτη.
«Έτσι, ίσως να υπήρξε ακραία επιλεκτική πίεση στην αρχή και στη συνέχεια τα σκυλιά στο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας απλώς παρέμειναν ξεχωριστά από τον πληθυσμό της πόλης».
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η διερεύνηση αυτού του ερωτήματος είναι ένα σημαντικό επόμενο βήμα.
Με πληροφορίες από Independent
Κοινοποιήστε: