Γενέθλια και επιτάφιος του ΚΙΝΑΛ, δύο σε ένα…

Χρήστος Ξανθάκης

Η ιστορία με το ΚΙΝΑΛ, μου θυμίζει κάπως την ιστορία με την «Ελευθεροτυπία». Το σπίτι μου το δεύτερο, που το καλοκαίρι του 2010 βρέθηκε τράπεζα να το δανειοδοτήσει με εικοσιπέντε εκατομμύρια ευρώ. Κι…
ας είχε μισθολογικό κόστος τριανταδύο εκατομμύρια ευρώ ετησίως κι ας μην διέθετε κανένα σχέδιο εξυγίανσης και ας ήταν υπό κατάρρευση η διαφημιστική αγορά. Βρέθηκε τράπεζα και μας τα έδωσε τα εικοσιπέντε μύρια. Κι ένα χρόνο αφότου τα ‘βαλε στο ταμείο της εφημερίδας, σταμάτησε να πληρώνει του εργαζόμενους. Το ταμείον ήταν και πάλι μείον…

Κάτι σαν το ΚΙΝΑΛ ένα πράγμα. Που παρέλαβε ένα δάνειο καλής πίστεως από το ΔΗΣΥ, τη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι, το ΚΙΔΗΣΟ κι ένα σωρό προσωπικότητες όπως ο γίγαντας Γιώργος Καμίνης κι ο τιτάνας Δημήτρης Τζιώτης. Τί άλλο καλύτερο θέλεις δηλαδή; Και παλιό και νέο ΠΑΣΟΚ και Κεντροαριστερά και πρώην ΣΥΡΙΖΑ και νυν φιλελέδια, εδώ δεν μιλάμε για πολυσυλλεκτικότητα απλή, εδώ μιλάμε για τον ορισμό της πολυσυλλεκτικότητας κυρία μου. Αι γενεαί πάσαι, που λέει και το Ιερό Ευαγγέλιο!

Καταπληκτικές προοπτικές, με φρέσκια ηγεσία κιόλας. Με Φώφη Γεννηματά στο τιμόνι, που τις κέρδισε άνετα τις εσωκομματικές εκλογές, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο αμφισβήτησης στους αρσενικούς μνηστήρες του θώκου. Φάπα φάγανε και μάλιστα φάπα μεγαλοπρεπή. Ιδίως ο Γιώργος Καμίνης, που προσπάθησε να πουλήσει επιτυχημένη θητεία στον Δήμο Αθηναίων και ο Σταύρος Θεοδωράκης που ήρθε με δικό του μαγαζί να κάνει κατάληψη στην πράσινη πολυκατοικία. Αυγό ρουφήξανε αμφότεροι από τη Φώφη και τους συντρόφους της. Πήρε και τον Λαλιώτη το μάτι μου να συμμετέχει χαμογελαστός στη διαδικασία, αλλά δεν παίρνω όρκο ότι έβαλε το χεράκι του…

Όπως και να έχει πάντως το ζήτημα, το πολιτικό κεφάλαιο υπήρχε. Σαν τα μύρια της «Ελευθεροτυπίας» ρε παιδάκι μου, είχε προίκα το Κίνημα Αλλαγής. Και είχε και τα γκάλοπ τα έγκυρα να το σπρώχνουν (συγγνώμη, να το ωθούν) κοντά, πολύ κοντά στο δέκα τοις εκατό. Εντάξει, δεν μπορούσαν να το τραβήξουν παραπάνω οι άνθρωποι, σαν κάτι άλλους δημοσκόπους που δίνανε δεύτερο το ΔΗΣΥ και τρίτο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πάλι το καθήκον τους το κάνανε. Δεν πήγαν τζάμπα τα λεφτά που εισέπραξαν, δούλεψε μια χαρά η μάκινα. Και ο ενθουσιασμός προέκυψε μέγας!

Ένα χρόνο αργότερα ωστόσο, ο μόνος που έχει απομείνει να πιστεύει ότι το ΚΙΝΑΛ θα πιάσει διψήφιο ποσοστό στις εκλογές είναι ο Κωνσταντινόπουλος. Ο μεγάλος τραυματίας των εσωκομματικών διαδικασιών, που παραλίγο ν’ αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Δεν τα κατάφερε και τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αδυσώπητη φθορά και την αδιανόητη διολίσθηση. Με το κόμμα της Φώφης Γεννηματά να θυμίζει όλο και περισσότερο πανωφόρι που ξεχάστηκε στη ντουλάπα και το κατασπάραξε ο σκώρος. Και τώρα κάνει μόνο για ποτηρόπανο και τίποτε άλλο…

Έτσι είναι παλικάρια μου, αλήθειες να λέμε. Ταλαιπωρημένος, μπαϊλντισμένος, σκοτεινιασμένος είναι ο λαός, αλλά κρετίνος δεν είναι. Και καταλαβαίνει πολύ καλά ότι είναι για γέλια αυτό το περίτρομο μόρφωμα που παρακαλάει κρυφά και φανερά το Θεούλη πρώτον να κερδίσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία και δεύτερον να μην πιάσει αυτοδυναμία για να συνεργαστεί αναγκαστικά μαζί του. Με μηδενική δυναμική, με ανύπαρκτη ορμή με εξαφανισμένο το σθένος και το σφρίγος του. Σαν τους τελευταίους μαραθωνοδρόμους της περασμένης Κυριακής, που αγωνίζονταν ασθμαίνοντες να φτάσουν στη γραμμή του τερματισμού…

Ο μοναδικός που έπιασε το νόημα είναι ο Μαλέλης, που βγαίνει και ντουφεκάει όπου του καπνίσει. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και ο Σταμάτης διακρίνεται για την ευφυΐα του, όχι για την πίστη του. Την ίδια ώρα, τα υπόλοιπα στελέχη είτε ντιλάρουν για την επόμενη μέρα είτε ανοίγουν λάκκους μπας και βρεθεί κανένας μαλάκας να πέσει μέσα. Πράγμα το οποίον οι Ευρωπαίοι το έχουν πάρει χαμπάρι εδώ και πολύ καιρό και τα τηλεφωνήματα από το ΚΙΝΑΛ τα έχουν βάλει στην «απόρριψη κλήσης»!…

newpost.gr