Η πρώτη ανάρτηση του γραμματέα της Νέας Αριστεράς μετά τη νοσηλεία στο Ωνάσειο
«Προλάβαμε», γράφει στην πρώτη του ανάρτηση μετά τη νοσηλεία στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο ο γραμματέας της Νέας Αριστεράς Γαβριήλ Σακελλαρίδης.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης νοσηλεύτηκε στο Ωνάσειο, όπου όπως γράφει ο ίδιος παρέμεινε για μερικές ημέρες νοσηλείας. «Μία ενόχληση στο στήθος, μία στεφανιογραφία, δύο στεντ, τέρμα το τσιγάρο, προλάβαμε, όλα καλά», εξηγεί.
«Η εμπειρία αυτή μού υπενθύμισε κάτι που όλοι ξέρουμε αλλά συχνά παραμελούμε: πόσο σημαντική είναι η υγεία μας», γράφει στην ανάρτησή του και τονίζει πως χρειάζεται να ακούμε τα «καμπανάκια» που «χτυπά» το σώμα μας: «Στην καθημερινότητα, μέσα στον ρυθμό και τις πιέσεις, συνηθίζουμε να αφήνουμε στην άκρη τα προειδοποιητικά σημάδια. Τα “καμπανάκια” τα ακούμε, προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν, τα σπρώχνουμε παρακάτω. Κι όμως, αυτοί οι ήχοι από τα καμπανάκια είναι το σώμα μας που μιλάει.
»Αν τα αγνοούμε, κάποια στιγμή θα φωνάξει πιο δυνατά, κι αυτό μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά σε εμάς και στους δικούς μας ανθρώπους», γράφει.
Η ανάρτηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη:
«Χτες γύρισα σπίτι μετά από μερικές μέρες νοσηλείας. Μία ενόχληση στο στήθος, μία στεφανιογραφία, δύο στεντ, τέρμα το τσιγάρο, προλάβαμε, όλα καλά. Ήδη κυκλοφορώ ανάμεσά σας. Θέλω όμως να μοιραστώ αυτή την εμπειρία, όχι απλώς για να σας ενημερώσω ότι είμαι καλά, αλλά και γιατί πιστεύω ότι πολλές φορές χρειάζεται να μιλάμε ανοιχτά για τέτοια ζητήματα.
Κυρίως μας βοηθάει στον αναστοχασμό μας.
Καταρχάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους εσάς που επικοινωνήσατε, ανησυχήσατε, με σκεφτήκατε και όλα τα σχετικά. Είναι μεγάλη στήριξη πραγματικά και δεν το παίρνω καθόλου ως δεδομένο.
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό στο Ωνάσειο.
Η εμπειρία αυτή μού υπενθύμισε κάτι που όλοι ξέρουμε αλλά συχνά παραμελούμε: πόσο σημαντική είναι η υγεία μας.
Στην καθημερινότητα, μέσα στον ρυθμό και τις πιέσεις, συνηθίζουμε να αφήνουμε στην άκρη τα προειδοποιητικά σημάδια. Τα “καμπανάκια” τα ακούμε, προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν, τα σπρώχνουμε παρακάτω. Κι όμως, αυτοί οι ήχοι από τα καμπανάκια είναι το σώμα μας που μιλάει.
Αν τα αγνοούμε, κάποια στιγμή θα φωνάξει πιο δυνατά, κι αυτό μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά σε εμάς και στους δικούς μας ανθρώπους.
Δεν χρειάζεται να ζούμε με φόβο. Χρειάζεται όμως να ζούμε με φροντίδα.
Να ακούμε τον εαυτό μας, να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις, να μην αναβάλλουμε πράγματα που μπορούν να μας προφυλάξουν. Και βέβαια, να θυμόμαστε ότι η ζωή δεν είναι δεδομένη. Είναι και αυτή ένα διακύβευμα και αν περνάει από το χέρι μας -γιατί ξέρουμε ότι δεν περνάει πάντα- ας κάνουμε ό,τι μπορούμε να την προφυλάξουμε.
Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη και τη στήριξη.
Προχωράμε πιο δυνατοί, πιο συνειδητοποιημένοι και, ελπίζω, πιο προσεκτικοί με ό,τι πραγματικά μετράει.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Κοινοποιήστε: