Ναι, πιθανότατα το θεωρείς «φθηνό» κινηματογραφικό κλισέ, όμως φαίνεται πως, τελικά, αποτελεί μια κατάσταση πέρα για πέρα αληθινή: λίγο πριν το μεγάλο φινάλε και το ραντεβού με το Δημιουργό (ή, πιο απλά, «πριν τινάξεις τα πέταλα»), η ζωή σου όντως περνάει μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία. Τουλάχιστον αν πιστέψουμε τα συμπεράσματα μιας έρευνας που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Hadassah στην Ιερουσαλήμ που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση Consciousness and Cognition (μτφρ: «Συνείδηση και Νόηση») και στην οποία συμμετείχαν 264 εθελοντές που είχαν βιώσει την λεγόμενη επιθανάτια εμπειρία.
Σύμφωνα με τους ερευνητές λοιπόν, καθένας από τους συμμετέχοντες ανέφερε ότι «έζησε» ξανά τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά στιγμές της ζωής του με την ίδια ένταση όπως την πρώτη φορά, αν και όχι πάντα σε αυστηρή χρονολογική σειρά αλλά «περίπου σαν το φιλμ μιας ταινίας οι σεκάνς της οποίας είχαν ανακατευτεί», όπως αναφέρεται στη μελέτη. Το πιο ενδιαφέρον δε είναι ότι πολλοί από τους συμμετέχοντες δήλωσαν ότι ξανάζησαν τις εμπειρίες αυτές όχι απαραίτητα από τη δική τους οπτική γωνία, αλλά από την άποψη εκείνων που είχαν εμπλακεί μαζί τους στο εκάστοτε «σκηνικό».
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά κάποιος από τους εθελοντές «επιτέλους έβλεπα καθαρά. Αισθανόμουν όλα αυτά τα πράγματα για τον πατέρα μου, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ήθελε να μοιραστεί μαζί μου πράγματα για την παιδική μου ηλικία. Το πόσο δύσκολη ήταν η κατάσταση για εκείνον την εποχή εκείνη».
Φυσικά, οι αναμνήσεις αυτές ήταν εξαιρετικά φορτισμένες συναισθηματικά. Όπως το έθεσε ένας δεύτερος συμμετέχοντας «ήταν σαν να μπορούσα να δω μέσα στον καθένα και να νιώσω τον πόνο και τις αγωνίες που είχε βιώσει αυτός ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Σαν να μου απεκάλυπτε ο άνθρωπος αυτός ένα κομμάτι του εαυτού του που το κρατούσε κρυφό από τον κοινωνικό του περίγυρο».
Για τους ερευνητές του ισραηλινού πανεπιστημίου, η μελέτη «επαναφέρει στο προσκήνιο και κατόπιν εστιάζει σε ένα ψυχικό φαινόμενο που έχει απασχολήσει την ανθρωπότητα από την αυγή του πολιτισμού, την επονομαζόμενη “εμπειρία επανεξέτασης της ζωής” (σ.σ. “Life Review Experience” στα αγγλικά ή, για συντομία, “LRE”) […] Πρόκειται για την καλύτερη απόδειξη ότι οι πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας μας συνοδεύουν μέχρι το τέλος και “περιμένουν” να βγουν ξανά στην επιφάνεια σε καταστάσεις ακραίου ψυχικού και σωματικού στρες».
Μακριά από μας…
Κοινοποιήστε: