Η ψηφιακή τρισδιάσταστη απεικόνιση του εσωτερικού του αρχαίου Παρθενώνα από καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης – Λύνονται τα μυστικά τους φωτός
Σε μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη που συνδυάζει την αρχαιολογία με την προηγμένη τρισδιάστατη τεχνολογία, ο καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Juan de Lara, έδωσε απαντήσεις σ’ ένα αρχαίο μυστήριο σχετικά με το πώς χρησιμοποιούνταν το φως στον Παρθενώνα, τον παγκοσμίου φήμης ναό, αφιερωμένο στην Αθηνά στην Ακρόπολη των Αθηνών.
Αντί για την παραδοσιακή εικόνα των ελληνικών ναών ως φωτεινών, η έρευνα του de Lara δείχνει ότι ο Παρθενώνας παρέμενε σκοτεινός. Αυτή η σκοτεινή ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του δημιουργούσε ένα μαγικό σκηνικό που φώτιζε επιλεκτικά το τεράστιο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, που κατασκευάστηκε από τον Φειδία το 438 π.Χ.
Χρησιμοποιώντας προηγμένη ψηφιακή μοντελοποίηση και προσομοίωση φωτός με βάση τη φυσική, ο de Lara ανακατασκεύασε την αρχιτεκτονική του ναού με περιθώριο σφάλματος μόλις δύο εκατοστών. Το μοντέλο έλαβε υπόψη τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν –ελεφαντόδοντο, χρυσό και γυαλισμένο μάρμαρο- και την ηλιακή κίνηση κατά την αρχαιότητα. Οι υπολογισμοί του επιβεβαίωσαν ότι συγκεκριμένα πρωινά κατά τη διάρκεια των Παναθηναίων, τα οποία εορτάζονταν κάθε τέσσερα χρόνια, το φως του ήλιου έμπαινε στον ναό από την ανατολική πόρτα. Έπεφτε πάνω στα χρυσά ενδύματα της Αθηνάς φωτίζοντάς τη και χαρίζοντας ένα εντυπωσιακό οπτικό θέαμα.
«Φανταστείτε να μπαίνετε στον Παρθενώνα. Τα μάτια σας είναι ακόμη κουρασμένα από τον λαμπερό ήλιο και η όρασή σας προσαρμόζεται σταδιακά στον φωτισμό του ναού», είπε ο de Lara. «Καθώς το φως του ήλιου φιλτράρεται από την πόρτα του ναού, χτυπά το χρυσό των ενδυμάτων της θεάς με μια φωτεινή κάθετη δέσμη. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα που σκόπευαν να δημιουργήσουν οι αρχιτέκτονες και ιδίως ο Φειδίας. Πρέπει να ήταν μαγικό!»
Τα ευρήματα απαντούν σ’ ένα ερώτημα που τέθηκε για πρώτη φορά τον 18ο αιώνα από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Antoine-Chrysostome Quatremère de Quincy, ο οποίος υπέθεσε ότι τα ανοίγματα στην οροφή άφηναν το φως να εισέλθει στον ναό. Στη συνέχεια, ο Βρετανός αρχιτέκτονας του 19ου αιώνα James Fergusson πρότεινε ότι η απάντηση βρισκόταν στα πλαϊνά τμήματα». Η μελέτη του de Lara επιβεβαιώνει ότι και οι δύο εκδοχές είχαν αξία, καθώς ήταν μέρος ενός συστήματος.
Ο de Lara παρέχει μια λεπτομερή πραγματικότητα. Πρόκειται για μια πραγματικότητα στην οποία οι Έλληνες σχεδίασαν χώρους για να εμπλέξουν τις αισθήσεις και το πνεύμα μέσω «ενορχηστρωμένου» φωτός.
Μέσω της ψηφιακής αναπαράστασης του εσωτερικού του Παρθενώνα με πρωτοφανή ακρίβεια, ο de Lara έριξε φως στον αρχαίο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και άνοιξε νέες δυνατότητες για τη δημόσια εκπαίδευση. Σχεδιάζει να μετατρέψει την ανακάλυψή του σε μια διαδραστική εμπειρία εικονικής πραγματικότητας, δωρεάν για μουσεία και εκπαιδευτικά κέντρα, ώστε να επιτρέψει στο σύγχρονο κοινό να βιώσει τον ιερό χώρο όπως τον βίωναν οι αρχικοί κάτοικοι των Αθηνών.
*Με πληροφορίες από archaeologymag
Κοινοποιήστε: