Αποκαλυπτικό ανέκδοτο: Ένας νεκροθάφτης δούλευε ως αργά ένα βράδυ και εξέταζε τα πτώματα. Εκεί που περιεργαζόταν το πτώμα του…
…Προσοντόπουλου έκανε μια… ανακάλυψη.
Ο Προσοντόπουλος είχε το μεγαλύτερο… όργανο που είχε δει στη ζωή του. Μιας και το σώμα του επρόκειτο να αποτεφρωθεί, ο νεκροθάφτης του ζήτησε συγγνώμη και αφαίρεσε το όργανο του, καθώς θεώρησε πως θα ήταν κρίμα να αποτεφρωθεί μαζί με το υπόλοιπο σώμα.
Το έβαλε σε ένα χαρτοφύλακα και το πήγε στο σπίτι του. Το πρώτο πρόσωπο στο οποίο το έδειξε ήταν η γυναίκα του.
– Έχω να σου δείξω κάτι φοβερό. Δε θα πιστεύεις στα μάτια σου! Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο! Κοίτα…
– Ω Θεέ μου! Πέθανε ο Προσοντόπουλος!
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ανεκδοτάρα με ξανθιά: Η ξανθιά σύζυγος έχει αρχίσει να υποπτεύεται πως ο άντρας της την κερατώνει και δίνει πόνο
Μία μέρα είναι καλεσμένοι σε ένα αποκριάτικο πάρτι μασκέ και του λέει πως έχει πονοκέφαλο και δεν θέλει να πάει.
Αυτός βάζει τη στολή γορίλα που είχε και ξεκινάει για το πάρτι μόνος. Μετά από λίγο σηκώνεται η ξανθιά σύζυγος, βάζει τη στολή που έχει αγοράσει κρυφά απ’ τον άντρα της και ξεκινά και αυτή για το πάρτι.
Φτάνοντας, εντοπίζει τον σύζυγο-γορίλα να πειράζει άλλες μασκαρίνες, να κάνει τρέλες μαζί τους, να χορεύει, να τις χουφτώνει και άλλα ακατονόμαστα…
Τον πλησιάζει και έτσι όπως είναι μεταμφιεσμένη αρχίζει να χορεύει μαζί του και να του τρίβεται επίμονα.
Αυτός της προτείνει να πάει μαζί του στο πάνω δωμάτιο και εκείνη ευχαρίστως τον ακολουθεί.
Βρέθηκαν σ’ ένα δωμάτιο και έτσι όπως ήταν με τις μάσκες το έκαναν για όλο το βράδυ όπως ποτέ στο παρελθόν.
Πριν ξημερώσει όμως έφυγε η ξανθιά σύζυγος χωρίς να φανερωθεί. Έφτασε πρώτη στο σπίτι και τον περίμενε για να ακούσει τι θα της έλεγε.
Όταν επέστρεψε και αυτός τον ρωτά:
«Πως τα πέρασες κύριε… γορίλα;»
«Τα συνηθισμένα..» της λέει αυτός «…με τα παιδιά ήμουν και παίζαμε χαρτιά.»
«Α, τα συνηθισμένα…» λέει αυτή…
«Αφού ξέρεις ότι δεν περνάω καλά αν δεν είμαστε μαζί» συνεχίζει αυτός.
«Δηλαδή δεν χόρεψες, ούτε φλέρταρες;….» τον ρώτησε εκείνη που ήταν έτοιμη να τον αρχίσει…
«Αφού σου λέω πως κλειδωθήκαμε σε ένα δωμάτιο και παίζαμε χαρτιά όλο το βράδυ… Όμως κάτσε να σου πω τι συνέβη στον Γιώργο που του δάνεισα τη στολή του γορίλα…»
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
Κοινοποιήστε: