Αν υπήρχε Νόμπελ Ακινησίας…

Μια ενδεχόμενη ισχυροποίηση των εθνικιστών του VMRO θα σήμαινε επάνοδο στις παλιές καλές ημέρες, όπου η γειτονική χώρα προσπαθούσε να εμφανίζεται διεθνώς ως…
Μακεδονία και η χώρα μας προσπαθούσε να την εμποδίσει. Η αθέτηση των δεσμεύσεων της Ε.Ε. απέναντι στη Βόρεια Μακεδονία θέτει σε κίνδυνο το erga omnes και μας γυρίζει στην παράλογη κατάσταση της τελευταίας τριακονταετίας.

Είναι λοιπόν αδιανόητο το γεγονός ότι όλο αυτό το βρόμικο παιχνίδι που παίχτηκε εις βάρος της Βόρειας Μακεδονίας και της Συμφωνίας των Πρεσπών στις Βρυξέλλες η Ελλάδα το παρακολούθησε από τη θέση του αμέτοχου και απαθούς παρατηρητή.

Ένα θέμα που αφορά τη χώρα μας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στην Ε.Ε. το αφήσαμε να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και ζυμώσεων ανάμεσα στη Γαλλία, την Ολλανδία, τη Δανία και τη Γερμανία. Και φυσικά, αυτός που επιλέγει να καθίσει στην άκρη και να κοιτάζει δεν μπορεί να περιμένει ότι θα κερδίσει οτιδήποτε.

Ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε αυτή τη στάση για λόγους ισορροπιών. Δεν θέλει να ανακινήσει εσωτερικές διαμάχες μέσα στο κόμμα του και να θυμίσει στους ελληναράδες της Ν.Δ. τα όσα έλεγε τις εποχές των συλλαλητηρίων. Ο Ν. Δένδιας είναι εξαφανισμένος. Και την εξωτερική πολιτική εκφράζουν ακροδεξιοί σαν τον Άδ. Γεωργιάδη, που τρίβουν τα χέρια τους μαζί με το VMRO.

Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης σε σοβαρά θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι εντυπωσιακή. Αν υπήρχε Nόμπελ Ακινησίας και Παθητικότητας, θα το είχε κερδίσει με το σπαθί της…

ΑΥΓΗ