Αν θες να λέγεσαι φίλος, πρέπει να τιμάς το αξίωμα αυτό που έλαβες. Πρέπει να αντιληφθείς πως είναι μια σχέση που θέλει ισότιμη προσπάθεια και από τις δυο πλευρές
Γιατί οι άνθρωποι που γίνονται φίλοι είναι τα άτομα που συνειδητά επιλέξαμε να πορευθούμε μαζί σε κάθε μας χαρά και λύπη.
Αν θες να λέγεσαι φίλος, σε νοιάζει αν ο άλλος είναι καλά. Θα προσπαθήσεις να βρεις χρόνο στη δύσκολη καθημερινότητα που έχουμε μεγαλώνοντας, για να δείξεις το ενδιαφέρον σου. Δεν παίρνει πολύ χρόνο.
Δεν χωρούν δικαιολογίες και σίγουρα κανείς δεν θα μας θυμάται για τις σκέψεις μας αλλά για τις πράξεις μας. Όσο μεγαλώνουμε, όσο τα χρόνια περνούν, όλο και πιο δύσκολα κάνουμε φίλους πια.
Όλο και πιο δύσκολα απλώνουμε το χέρι για να σφίξουμε έναν άλλο. Γιατί το αφήσαμε πολλές φορές στην πορεία σαν έπρεπε να αντιληφθούμε πως οι άνθρωποι αλλάζουν μέσα από τις καταστάσεις που ζουν.
Αν θες να λέγεσαι φίλος, πρέπει να ξέρεις πως ο άλλος δεν νοιάζεται μόνο για τις χαρές σου. Πρέπει να καταλάβεις ποιος πραγματικά είναι εκεί για εσένα όταν οι πόρτες κλείνουν και μένεις με την στεναχώρια σου αγκαλιά. Γιατί εκείνος που είναι έστω και σιωπηλά δίπλα σου στο μαράζι σου, είναι αυτός που έμεινε χωρίς να το ζητήσεις. Είναι αυτός που διαβάζει κάθε σου σιωπή και κάθε σου δάκρυ και είναι εκεί μέχρι να περάσει η μπόρα.
Αν θες λοιπόν να λέγεσαι φίλος, μάθε να δείχνεις στον άλλο πόσο τον νοιάζεσαι. Μάθε να είσαι αντικειμενικός σε κάθε στιγμή που χρειάζεται τη λογική σου.
Μάθε να τιμάς τις στιγμές που σε χρειάζεται στο πλάι του. Μάθε να βλέπεις πάνω απ’ τον εγωισμό σου και δίνε τον καλύτερό σου εαυτό όταν ο άλλος δεν βρίσκει τα κομμάτια του δικού του.
Για αυτό αν είσαι φίλος, μην κοιτάς τα χρόνια που περνούν. Ποτέ δεν ορίζουν τη δύναμη μιας φιλίας. Αντίθετα, την φτιάχνουν οι στιγμές που περνάς με τον άλλο. Την πλάθουν όλες οι χαρές και οι λύπες που περάσατε μαζί.
Όλες οι σιωπές που μοιραστήκατε σε κάτι μπαλκόνια τα βράδια παρέα και δεν χρειαζόταν να σταυρώσετε λέξη. Γιατί αυτοί οι συνταξιδιώτες δεν χρειάζονται πολλά για να μας καταλάβουν.
Κι αν ήσουνα φίλος με ένα ξεχωριστό άτομο για εσένα μα η ζωή σας τα έφερε αλλιώς και τραβήξατε το δρόμο σας χωριστά, ποτέ μην συννεφιάζεις. Κράτα σφιχτά εκεί μέσα στην καρδιά σου τις όμορφες στιγμές που περάσατε μαζί, δώσε χρόνο στον εαυτό σου να θρηνήσει την απώλεια αυτή και κοίτα στο πλάι σου.
Εκεί θα βρεις εκείνους που δεν χάθηκαν στην πορεία. Που δεν έφυγαν απ’ το πλευρό σου στα δύσκολα. Κάθε φίλος που φεύγει απ’ τη ζωή μας, μαζί του παίρνει ένα κομμάτι του εαυτού μας. Ένα κομμάτι απ’ τη καρδιά μας. Κι όσο κρατάμε τις καλές στιγμές που ζήσαμε μαζί, αυτά τα κομμάτια δεν χάνονται ποτέ.
Από την Χριστιάνα Παναγίδου
Κοινοποιήστε: