Αληθινή εξομολόγηση νεαρού: Η εμμονή μου με προβληματίζει

Αληθινή εξομολόγηση νεαρού: Η εμμονή μου με προβληματίζει – Ντρέπομαι γι’ αυτή, αλλά αποφάσισα να μιλήσω για να βγει από μέσα μου

Διαβάζω διάφορες ιστορίες αναγνωστών και πήρα το θάρρος να σας γράψω για το δικό μου πρόβλημα. Ίσως, να είμαι ο πρώτος που δημοσιοποιώ την εμμονή μου, αφού κάτι ανάλογο δεν έχω διαβάσει στο διαδίκτυο, παρ’ όλο που έχω ψάξει εξονυχιστικά.

Να τονίσω, πως δεν έχω μιλήσει ακόμα σε γιατρό, αλλά είναι στα αμέσως επόμενα σχέδιά μου.

Είμαι 24 ετών, εμφανίσιμος και κανονική σεξουαλική ζωή. Βρίσκομαι μάλιστα και σε σχέση τα τελευταία δυο -σχεδόν- έτη.

Από το lockdown και μετά, μου δημιουργήθηκε μια εμμονή, που δεν μπορώ να την εξηγήσω, αλλά ταυτόχρονα με προβληματίζει, μιας και τη θεωρώ ως ένα είδος ήπιας ανωμαλίας.

Από μικρός δεν μου άρεσε να αυνανίζομαι με τον παραδοσιακό τρόπο. Με το χέρι δηλαδή. Έψαχνα πάντα κάτι διαφορετικό για να τελειώσω. Τριβόμουν στα σεντόνια, στην κουβέρτα, ακόμα και σε τοίχο και έφτανα στην κορύφωση.

Για τον λόγο αυτό, έχω πάρει ένα ομοίωμα αιδοίου και το χρησιμοποιούσα τα τελευταία χρόνια, παρόλο που σεξουαλικά είμαι 100% ενεργός, αλλά δεν έχω την επιθυμητή στύση που θα ήθελα. Πάντα, κάτι με “χαλάει” και δεν έχω βρει τι ακριβώς είναι αυτό.

Στο πρώτο lockdown, δεδομένου ότι με πέτυχε χωρίς σχέση, ο αυνανισμός ήταν καθημερινό φαινόμενο. Το κακό είναι ότι το ομοίωμα, άρχισε να μην μου δίνει την ευχαρίστηση του πρώτου καιρού, με αποτέλεσμα να ψάχνω κάτι που θα με κάνει να νιώσω καλύτερα.

Ανακάλυψα το… χαρτί τουαλέτας και πιο συγκεκριμένα την τρύπα στο κέντρο που βρίσκεται το ρολό. Άρχισα να παίζω με αυτό και διαπίστωσα ότι με έφτιαχνε 100%. Το γεγονός ότι δεν ήταν μαλακό, αλλά ταυτόχρονα δεν ήταν και ιδιαίτερα σκληρό, μου δίνει μια αίσθηση που δεν είχα ξανανιώσει.

Τρία χρόνια, σχεδόν κάθε μέρα, ακόμα και αν έχω κάνει κάτι με την κοπέλα μου, θέλω μισή ώρα να τον βάζω στην τρύπα του χαρτιού τουαλέτας. Και κάθε φορά, η αίσθηση είναι η ίδια και αναντικατάστατη.

Προσπάθησα να “απεξαρτηθώ” από αυτό το χούι, αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Όπως δεν καταφέρνω να μην το σκέφτομαι κάθε στιγμή σε ότι κάνω. Έχω μια εμμονή που δεν ξέρω πως προέκυψε και αν τελικά θεωρείται ανωμαλία ή κάτι άλλο.

Πιστεύω, πως κάπου εκεί έξω, υπάρχουν και άλλοι που κάνουν ακριβώς το ίδιο, αλλά δεν έχουν τολμήσει να το δημοσιοποιήσουν έως σήμερα. Χρειάζομαι πραγματικά τη βοήθειά σας.