Αυτή την στιγμή, ο Ελληνικός λαός έχει σκλαβοποιηθεί, ηθικά, πολιτισμικά, κοινωνικά από ένα καθεστώς ανθελληνικό, πρόστυχο, βρώμικο, χωρίς ανθρωπιστικούς φραγμούς το οποίο κάθε άλλο από Ελληνικό είναι.Πάντα πίσω από μια μεγάλη αλήθεια κρύβεται ένα ψέμα και πίσω από ένα μεγάλο ψέμα μια αλήθεια αλλά για να ξεχωρίσεις αυτά τα δύο ποιοτικά στοιχεία θα πρέπει πρώτα από όλα εσύ ο ίδιος να μην έχει γίνει σκατά μέσα σου γιατί αν έχεις γίνει πάντα θα καταλήγεις να πιστεύεις στο ψέμα γιατί η αλήθεια θα σε πονάει ή απλά θα είναι αφανής στα δικά σου μάτια.
Ας πούμε όμως μερικές αλήθειες και μερικά ψέματα.
Αλήθεια είναι ότι ήταν παγίδα.
Αλήθεια είναι ότι ο λαός αυτός προδόθηκε για να ξεπουληθεί.
Αλήθεια όμως είναι ότι θα μπορούσε να έχει κάνει περισσότερα αυτός ο λαός για να μην φτάσει σε αυτό το σημείο.
Οι αλήθειες και τα ψέματα μπερδεύονται καμιά φορά και μπερδεύονται όταν σε κάποιες έννοιες περιέχονται μέσα και η δύο όψεις της πραγματικότητας.
Πάντα οι ηγέτες μας έπαιζαν ή με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο με το εθνικό φρόνημα.
Από την εποχή που το εθνικό φρόνημα ήταν πολύ υψηλό γιατί αυτό εξυπηρετούσε τις πολιτικές σκοπιμότητες της εποχής μέχρι και σήμερα που θέλουν να εξαφανίσουν τελείως το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων έχουν περάσει πολλά χρόνια, όμως ένα πράγμα έχει μείνει το ίδιο, το ότι πάντα αυτό το κράτος ανήκε σε ξένους και ποτέ μα ποτέ δεν ήταν ελεύθερο πραγματικά.
Τουλάχιστον εκείνη την εποχή υπήρχε η λέξη Ελλάδα, υπήρχαν ακόμα κάποιοι άνθρωποι που αντιδρούσαν στην εξαθλίωση.
Σήμερα όμως η εξαθλίωση είναι η μόδα της εποχής, το κερασάκι στην τούρτα και κανείς μα κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Ναι αλήθεια είναι ότι πραγματικά δεν ενδιαφέρεται γιατί είναι εξαθλιωμένος και κανείς εξαθλιωμένος δεν καταλαβαίνει την κατάσταση του.
Ψέμα άραγε είναι ότι υπάρχουν ελπίδες η σημερινή κατάσταση να αλλάξει; Μισό ψέμα ίσως και μισή αλήθεια.
Όταν μια κοινωνία εξαθλιώνεται, χάνεται μέσα στην εύκολη ηδονή και την αγάπη για το χρήμα που πλέον δεν έχει, όταν χάνει τον περισσότερο της χρόνο ο οποίος είναι πολύτιμος για να δείξει πόσο καλά περνάει την ώρα που μπορεί να μην έχει να φάει.
Όταν πλέον αρκετοί και αρκετές θα πουλούσαν το κορμί και την ψυχή τους αβίαστα αν τους το ζητούσαν για λίγο χρήμα αλλά και για την ευκολία της ηδονής που προσφέρει η ιδέα της εγωιστικής επιθυμίας και της φιλαυτίας, όταν σχεδόν κανείς δεν ξέρει τι θέλει ή τι δεν θέλει γιατί απαιτούμε να κάνουμε αυτόν τον κόσμο παράδεισο την ώρα που εμείς οι ίδιοι είμαστε καμμένα χαρτιά;
Οι αλλαγές γίνονται πρώτα από εμάς ατομικά και συλλογικά αλλά όταν μια κοινωνία ατομικά και συλλογικά, σε μεγάλο μέρος εκπορνεύεται και χάνεται στην εύκολη αρετή του φαίνεσθαι τότε το αποτέλεσμα θα είναι να ζήσει σε ένα μεγάλο μπουρδέλο και να την γαμούν από παντού.
Άραγε αυτό είναι αλήθεια ή ψέμα;
Η απάντηση δική σας
Κοινοποιήστε: