Ο Τζίμης Πανούσης πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 2018 όταν υπέστη καρδιακή ανακοπή στο σπίτι του.
Ήταν Σάββατο μεσημέρι 13 Ιανουαρίου του 2018 όταν μας πάγωσε η θλιβερή είδηση για τον θάνατο του Τζίμη Πανούση. «Πέθανε ο Τζιμάκος», έλεγες και δεν το πίστευες. Μεταξύ μας, ακόμα δεν το πιστεύεις…
Ο Τζιμάκος είχε υποστεί ακόμα ένα καρδιακό επεισόδιο, αυτή τη φορά στο σπίτι του. Δεν άντεξε, «35.000 και μία… στραβάδια απολύθηκε», σε ηλικία μόλις 63 ετών.
Η τελευταία φορά που συνάντησα τον Τζίμη Πανούση, ήταν λίγο πριν «φύγει» από τη ζωή. Θα μου έδινε συνέντευξη -την τελευταία του on camera- για τις παραστάσεις που θα ξεκινούσε στο Κύτταρο, εκεί όπου είχε καταρρεύσει στις 2 Δεκεμβρίου 2017, ύστερα από κρίση κολπικής μαρμαρυγής και χρειάστηκε να υποβληθεί σε αγγειοπλαστική επέμβαση.
«Σταματήσαμε λόγω αιφνίδιου θανάτου που… αναβλήθηκε επ’ αόριστον», δήλωνε τότε χωρίς κανείς μας να φαντάζεται ότι όχι μόνο δεν αναβλήθηκε, αλλά ήταν και τόσο κοντά….
Αυτό που θυμάμαι έντονα από εκείνη την τελευταία μας κουβέντα, ήταν οι συχνές αναφορές του στον θάνατο, θαρρείς και το διαισθανόταν. «Έχω πάει στο θάνατο και έχω έρθει τρεις φορές, ήθελα πριν πεθάνουμε να κάναμε εκείνο το ιστορικό reunion με τις Μουσικές Ταξιαρχίες», είπε για την σύντομη επανένωση που είχε με το συγκρότημα του.
Αναφέρθηκε στις τρεις φορές που βρέθηκε κοντά στον θάνατο και τον έσωζε πάντα η σκέψη της μικρής του κόρης της Φωτεινής, από το δεύτερο γάμο του, με την Αθηνά Αϊδίνη. Θυμήθηκε όταν έχασε τη μητέρα του αλλά και την απόγνωση που ένιωσε όταν πέθανε ο μικρότερος αδερφός του από καρκίνο και τη διέξοδο που βρήκε στη μεταφυσική και την αστρολογία.
Δεν θα ξεχάσω όμως και τον ενθουσιασμό που άκουγα στη φωνή του όταν μου μίλησε για ένα όνειρο που επιθυμούσε να υλοποιήσει. Τον φαντασιακό Βελουχιώτη που ήθελε να κάνει στον κινηματογράφο, με τίτλο «Βάρκιζα Τέλος». Το όνειρο είχε γίνει σχέδιο και ανυπομονούσε να το δει να παίρνει σάρκα και οστά.
Ακόμα ένα όνειρό του που συζητούσε συχνά ήταν ο «Πολυχώρος ΚΚΚ», δηλαδή το «Κέντρο Κουλτούρας και Κατανάλωσης». Αν τον ρώταγες πού θα το έβρισκε κανείς, θα σου έλεγε «στο κέντρο της Αθήνας». Όταν μιλούσε για αυτό, έβλεπες τα μάτια του να λάμπουν, ενώ τα δικά σου το έκαναν ήδη εικόνα. Ο «Πολυχώρος ΚΚΚ» θα είχε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, ένα… ιδιαίτερο, μονοθεματικό εστιατόριο που το είχε οραματιστεί από παιδί και ένα live club.
Έξι χρόνια έχουν περάσει κιόλας από το φευγιό του. Έξι χρόνια που μας την έσκασε ξαφνικά. Έξι χρόνια και λείπει περισσότερο από ποτέ…
Κοινοποιήστε: