Ένα ποτήρι κρασί…

Ξέρεις, εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο μάλλον είσαι σαν εμένα. Ονειροπόλος;

Ίσως…

Ταξιδεύεις επάνω σε ροζ σύννεφο σαν εμένα;

Ίσως…

Η ζωή σου όμως είναι όμορφη έτσι δεν είναι;

Έξω βρέχει, εγώ, εδώ με το ημίγλυκο κρασάκι μου αποφασίζω να γράψω ένα κείμενο για την αγαπημένη μου γωνιά, το iart.gr  Με γαληνεύει να γράφω. Με φορτίζει αυτή η ενέργεια της σκέψης που με πάει μακριά πέρα από όλα αυτά που το μυαλό μπορεί να ‘’πιάσει’’. Το μικρό βίντατζ ποτηράκι που φιλοξενεί το μελιστάλαχτο νέκταρ κουνιέται όσο εγώ χτυπάω τα πλήκτρα. Πορτοκαλί με χρυσό στόμιο. Με ανάγλυφα λευκά σχέδια στο σώμα. Ένα κόσμημα από άλλη εποχή.

Παίρνει άλλη γεύση και διάσταση το κρασί μέσα σε ένα ποτήρι μιας άλλης εποχής. Είναι σαν να μοιράζεσαι όλες εκείνες τις στιγμές που έζησαν όσοι άγγιξαν τα χείλη τους σε αυτό, όσοι το σήκωσαν να φωνάξουν ‘’Γειά μας’’ σε γιορτή, ακόμα και σε πόνο. Και στον πόνο χωρά το ‘’Γειά μας’’!  Ο πόνος έρχεται, η αποτυχία και η θλίψη έρχεται, αλλά έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε τον πόνο με δύναμη και ώθηση για δημιουργία.  Σε βλέπω, εσένα που με διαβάζεις, σμίγεις τα φρύδια, σκέφτεσαι ότι ίσως έχω πιει πολύ. Όχι αγαπημένε μου αναγνώστη, όλα αυτά που σου γράφω είναι η αλήθεια μου. Είναι η ζωή που είμαστε φτιαγμένοι να ζήσουμε. Είναι οι ανάσες μας σε κάθε ‘’ΟΥΦ’’ ανακούφισης.

Η ανακούφιση είναι το πιο όμορφο συναίσθημα μετά την αγάπη. Η ανακούφιση είναι συναίσθημα;  Είναι, και είναι σημαντικό όσο και η όραση μας, η ακοή μας.

Έξω βρέχει το ποτηράκι αδειάζει, σκέφτομαι να το γεμίσω μια τελευταία φορά, δεν τις έχω μετρήσει να ξέρω πόσα έχω πιει. Ο ήχος της δυνατής βροχής με έχει κάνει να αισθάνομαι  ότι το έχω ανάγκη αυτή την δεδομένη στιγμή. Την γλυκόξινη γεύση του να βάφει  με χίλια χρώματα τον ουρανίσκο μου!

Το έχεις νιώσει και εσύ;

Η βροχή σταμάτησε. Σκέφτηκα πως, πολλοί και απόψε θα ξενυχτίσουν να μαζεύουν νερά από τα σπίτια τους. Εγώ, εδώ, στην φιλόξενη και ασφαλή γωνιά μου ταξιδεύω μέσω της γραφής. Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό; Γιατί η ζωή να είναι άδικη;

Το κρασάκι τελειώνει. Πόσο θα ήθελα όλους εσάς δίπλα μου, δίχως να μιλάμε, απλά να απολαμβάνουμε την στιγμή, την ηρεμία και να κάνουμε όλοι μαζί μια προσευχή, σε όποιον ΘΕΟ πιστεύει ο καθείς μας. Μια προσευχή για την επόμενη ημέρα.

Αγαπημένε μου αναγνώστη, απόλαυσε τις πολύτιμες στιγμές σου, δώσε τους αξία γιατί μόνο έτσι βρίσκεις την δύναμη να κρατηθείς και να παλέψεις.

Το Διαβάσαμε Ένα ποτήρι κρασί…