Έλλειψη

Χάνεται στο πέρασμα του χρόνου και στο διάβα της ζωής μας .

Συναισθήματα που θέλουμε να τα διεκδικήσουμε, αλλά φοβόμαστε το βόλεμά μας ,τη συμμετοχή μας ,μα κυρίως φοβόμαστε τα ίδια μας τα συναισθήματα .

Στέφουμε τη ζωή μας με ακάνθινα στεφάνια ,της πλήξης και της ανίας κι εναποθέτουμε το όξος ,το τοξικό ,το νέφος ,χωρίς τα σύννεφα να απαλύνουν το είναι μας ,παρά ,βωμολοχούν σε άνανδρες συμπεριφορές και συνουσιάζονται με ατασθαλίες της σάρκας.

Κρινόμαστε σκληρά απ τους άλλους ,εκείνους που βλέπουν ξεκάθαρα το τι μας συμβαίνει ,αλλά εμείς δε θέλουμε να ρίξουμε εκείνα τα προστατευτικά τείχη ,της ατυχίας και της άδικης μας συμπεριφοράς ,εκ μέρους των άλλων.

Στεκόμαστε παγωμένοι ,ενώ ξέρουμε πως η ζεστασιά είναι δίπλα μας και διαιωνίζουμε τα θέλω μας ,σε μαρμαρωμένα σκέλη ,που ποτέ δε θα τα δρασκελίσουν τα αποζητούμενα πρέπει ,αφού τα καθώς πρέπει ζητήματα ,μας εξαναγκάζουν σε βίαιη παραμονή.

Λυπάμαι τα άτομα ,που ενώ όλα είναι ξεκάθαρα και διαυγή ,τόσο θέλουν και τονίζουν τη δυστυχισμένη πλευρά του χαρακτήρα τους ,για συνεχή και αμετανόητη σύμπραξη ,του λάθους τους ,σε ένα νοσηρό ικετευόμενο εκ μέρους άλλου πάθους,διαμονής ,σε τοξικότατους μεγαλοοργανισμούς ,διαβίωσης κι εν τέλει ,διάβρωσής τους.

Θέλει κότσια και μαγκιά ,να φύγεις απ το σίγουρο και το βέβαιο κι να ανακατευτείς με την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα .

Αλλά να ξέρετε ,στα ψηλά είναι η θέα κι εκεί ,αναγνωρίζεται το κατόρθωμα και το επίτευγμα ,της ανάτασης ψυχής μας και της ανάστασης του αποκαθηλωμένου σώματος ,της νιότης μας ,σε μη αποσύνθεση του ενηλίκου μετέπειτα !ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ