Προφάσεις εν αμαρτίαις…

Μακεδονία το αποκαλούσαμε το βδελυρό κρατίδιο επί δεκαετίες, όποια κυβέρνηση κι αν είχαμε. Και…
σαν Μακεδονία το επισκεπτόμασταν ή κάναμε τις δουλειές μας, κρατικές και ατομικές· ανοίγαμε σούπερ μάρκετ και βιοτεχνίες, βάζαμε φτηνή βενζίνη, επισκευάζαμε φτηνά την οδοντοστοιχία μας, παίζαμε και στο καζίνο, για να φέρουμε τα κέρδη μας στην Ελλάδα, να τη βοηθήσουμε να συνέλθει οικονομικά. Μακεδονία με κατιτίς μπροστά, που το υπολογίζαμε σαν μετριαστικό ή ανακουφιστικό, επειδή έτσι θέλαμε να το υπολογίζουμε· περίπου με τον ίδιο τρόπο που μετράμε σαν ακυρωτικό της δεινής πραγματικότητας, ή σαν ξόρκι κατά του κακού, το «ψευδο-», όταν αναφερόμαστε στα κατεχόμενα της Κύπρου: ψευδοκράτος, ψευδοϋπουργός κτλ.

Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας την αποκαλούσαμε όσο υπήρχε η ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία. Κι όταν διαλύθηκε, με ελληνική συνυπογραφή (μάλλον ο πολιτικά μονοποικιλιακός Αντώνης Σαμαράς ήταν υπουργός Εξωτερικών στις 16.12.1991, αλλά αφού δεν το θυμάται αυτός, πώς να το θυμούνται οι οπαδοί του), αρπαχτήκαμε από το «πρώην»: Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Οπου το άκλιτο επίθετο «πρώην» προσδιόριζε το «Γιουγκοσλαβική», όχι το «Μακεδονία». Απλώς μας πρόσφερε την ικανοποίηση ότι δεν ανήκουμε και εμείς στα 140 κράτη που την αναγνωρίζουν σαν σκέτη Μακεδονία. Μας ενοχλούσε φυσικά η στάση τους, αλλά παίρναμε την εκδίκησή μας βάζοντας το όνομα σε εισαγωγικά, όταν παραθέταμε μεταφρασμένες δηλώσεις ξένων επισήμων.

Η κραυγαλέα υποκρισία και ο καιροσκοπισμός επί εθνικών θεμάτων δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Αρκεί να θυμηθούμε πόσες φορές χρησιμοποιήθηκε το Κυπριακό σαν πρόσχημα επίσπευσης των εκλογών, ώστε να γίνουν σε χρόνο που βόλευε το κυβερνών κόμμα. Καταλήξαμε έτσι να μετατοπίσουμε το απαξιωμένο Κυπριακό στις μέσα σελίδες του ενδιαφέροντός μας.

Το Μακεδονολογικό, αντίθετα με τις προβλέψεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, συνεχίζει να κερδίζει πρωτοσέλιδα, εξαιτίας και της απόφασης του Κυριάκου Μητσοτάκη να πατροκτονήσει αυτοακυρωνόμενος. Είτε εμφυλιοπολεμικά, όπως το μακελάρικο του χυδαίου Χίου, είτε αποκαλυπτικά της πλήρους συγχύσεως και της χονδροειδούς αμάθειας. Ηθελαν να βάλουν τον Μεγαλέξανδρο ματωμένο στο πρωτοσέλιδό τους οι «αληθινοί πατριώτες» της «Ελεύθερης Ωρας» κι έβαλαν έναν ωραιότατο Δαβίδ, σμιλεμένο από τον Μιχαήλ Αγγελο. Ενας Εβραίος, δηλαδή, δοξάστηκε από το εβραιοφαγικό κιτρινόφυλλο. «Σιωνιστικός δάκτυλος» προφανώς. Από χέρι Εκατόγχειρα…

Παντελής Μπουκάλας