Συνέντευξη στην Άννα Παχή
Το iart.gr ξανανασυναντά την Βερόνικα Δαβάκη, με αφορμή την συνεργασία της με τον Νίκο Ξυδάκη. Πάντοτε γλυκιά και γοητευτική, μοιράζεται τις σκέψεις της, μαζί μας.
Γνωριστήκαμε όταν εμφανιζόσουν στην παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη «Η γέννηση του κόσμου….». Μίλησέ μας λίγο για την πορεία σου από τότε, μέχρι σήμερα.
Όντως, έκανα την Ήρα κι ήταν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τι ωραία που ήταν.. κάθε μέρα θέατρο ! Που να φανταζόμασταν τότε ότι θα συμβεί όλο αυτό… ‘Έπειτα συμμετείχα στις Μάγισσες της Σμύρνης σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή στο θέατρο Παλλάς, στον Φτωχούλη του Θεού του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή στο Ηρώδειο, στο Ξόρκι της Αποκριάς στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ένα παραμύθι γραμμένο από εμάς, την ομάδα «Φλου», σε μουσική του Τάσου Ρωσοπουλου. Στα μουσικά, ηχογραφήσαμε με τον τρομερό Θοδωρή Ματούλα κάποια ρεμπέτικα τραγούδια διασκευασμένα για άρπα-φωνή. Παράλληλα συμμετείχα σε τρεις κύκλους τραγουδιών του Μεγάλου Αιρετικού του Δημήτρη Παπαδημητρίου , καθώς και στο μελοποιημένο, επίσης από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, έργο του Οδυσσέα Ελύτη “Παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα” που παίχτηκε τον προηγούμενο Σεπτέμβρη στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Είχα επίσης, μια μικρή συμμετοχή στα τραγούδια της σειράς “Λόγω Τιμής” 20 χρόνια μετά, με τα τραγούδια “Η βάρδια” και “Η άλλη όχθη” σε στίχους Άλκη Αλκαίου. Κυκλοφορήσαμε ακόμη, σε αντίξοες συνθήκες, το τραγούδι της πρώτης καραντίνας “Πάμε να βρούμε λίγη θάλασσα” σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου Και τώρα, τα δυο πρώτα τραγούδια του προσωπικού μου δίσκου με τον Νίκο Ξυδάκη “Στα μικρά μας μυστικά” και ο “Σκοπός Χαμένος” σε στίχους Μαρίτας Αλημίση και ποίηση Τελλου Άγρα αντίστοιχα. Είναι δυο από τα τραγούδια του δίσκου «Άσωτοι Καιροί» και έχω ιδιαίτερη χαρά και αγωνία για αυτήν τη δουλειά, καθώς είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί κάτι τόσο προσωπικό, τόσο δικό μου.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=JdcMVh7Gdf8?feature=oembed&w=1200&h=675]
Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Νίκο Ξυδάκη;
Τον προσέγγισα για ένα τελείως διαφορετικό project το οποίο δεν φάνηκε να τον ενδιαφέρει. Με αυτή την αφορμή όμως με άκουσε σε κάποια ρεμπέτικα που είχα ανεβάσει στο YouTube και λίγο καιρό μετά χτύπησε το τηλέφωνο μου με την πιο αναπάντεχη αντιπρόταση! Ο Νίκος Ξυδάκης είναι βαθιά και ουσιαστικά καλλιτέχνης και η συνεργασία μαζί του, παρότι ο ίδιος έχει αυτή την τεράστια πορεία και το σπουδαίο και πολυετές έργο και θα περίμενε κανείς ας πούμε μια «αυστηρότητα», ήταν κάθε άλλο παρά περιοριστική. Μου φανέρωσε μια αφάνταστη και πρωτόγνωρη για μένα ελευθερία, μουσική και ερμηνευτική. Σ αυτή την ελευθερία με οδήγησε μέσα από τη μουσική του, με ξεχωριστή τρυφερότητα και αγάπη απέναντι στην έννοια του Τραγουδιού και στον στίχο.
Πες μας λίγα πράγματα για τον δίσκο «Σκοπός Χαμένος». Ποιο είναι το ύφος του, τι εκφράζει και ποια είναι η αίσθησή σου για αυτόν. Τι θα ήθελες – και οι συνεργάτες σου φυσικά – να πάρει ο ακροατής από αυτήν την δουλειά;
«Σκοπός Χαμένος» είναι το δεύτερο τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο με τίτλο «Άσωτοι Καιροί». Σε μουσική φυσικά του Νίκου Ξυδάκη και στίχους/ποίηση των Τελλου Άγρα, Διονύση Καψάλη, Εμμανουήλ Ζάχου , Μάνου Ελευθερίου και Μαρίτας Αλημίση. Ο Νίκος Ξυδάκης είχε οραματιστεί τον δίσκο αυτόν, συνδυαστικά και με την θεατρική μου ιδιότητα, ως μια σειρά πολύ προσωπικών «μονολόγων»! θεωρώ πως αυτό επετεύχθη. Είναι τραγούδια πολύ διαφορετικά μεταξύ τους που όμως ανήκουν ξεκάθαρα και μυστηριωδώς σε μια διακριτή ενότητα. Ίσως η σύνδεση έγκειται στην ευκρίνεια με την οποία διαγράφεται το πρόσωπο που τα αφηγείται. . Οραματίζομαι μέσα από αυτόν τον δίσκο μια πιο προσωπική, αθόρυβη και χωρίς φαφλατά, απόλαυση αυτών των τραγουδιών. Θα ήθελα να ακούμε τέσσερις και πέντε φορές ένα τραγούδι για να φτάσουμε βαθιά στον κόσμο του στίχου και της μουσικής του. Χωρίς επιθετικότητα, Χωρίς βία. Χωρίς υπερβολές. Με απλότητα. Η απλότητα! Τι σημαντική και σπάνια..
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=8JNWCbC2F90?feature=oembed&w=1200&h=675]
Ζούμε την εποχή του κορωνοϊού. Πως διαχειρίστηκες την –μόνιμη για τους καλλιτέχνες – καραντίνα;
Στην αρχή η συνθήκη ήταν κάπως πιο «φωτεινή» Ήταν μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για πραγματική ανάπαυση, νέα σχέδια, ιδέες και ανασύνταξη δυνάμεων. Σε δεύτερη φάση όμως θορυβήθηκα. Αισθάνθηκα βία, απειλή. Και φόβο. Φόβο όχι μόνο για τον ιό αλλά και για τον κοινωνικό αντίκτυπο αυτής της παγκόσμιας και πρωτοφανούς συνθήκης. Αυτή την στιγμή σκέφτομαι ότι οι καλλιτέχνες, αλλά και όχι μόνο, πρέπει να αναδιαμορφώσουμε ένα μεγάλο μέρος των έως τώρα πρακτικών και συνηθειών μας. Να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, καθώς κανείς δεν ξέρει ακριβώς ούτε το πότε θα τελειώσουν αλλά ούτε και το πώς θα μας αφήσουν.
Στην προηγούμενη κουβέντα μας είχες πει “δεν διαπραγματεύομαι την ελευθερία μου”. Πόσο σου έχει στοιχίσει αυτό;
Εξακολουθώ να παλεύω και αναλαμβάνω την ευθύνη. Άρα το κόστος μάλλον παραμένει μικρότερο από το κέρδος – δεν εξηγείται αλλιώς! Πάντως κάθε μας επιλογή στοιχίζει. Όλες, μια προς μια. Καλύτερα λοιπόν να διαλέγουμε αυτά που έχουμε πραγματική ανάγκη κι αυτά που επιθυμούμε ώστε να λέμε «χαλάλι» στις συνέπειες.. Πως μου ήρθε τώρα αυτό..Τι ωραίο κομμάτι: Παπαγιαννοπούλου, Τσιτσάνης, Νίνου «..κι αν κάνω και καμία ζημιά Τσιτσάνη μου, Εγώ θα την πληρώσω..»
Είναι η διαδρομή σου στην Τέχνη αυτό που ήθελες; (Εξαιρούνται οι ειδικές συνθήκες που ζούμε). Πως θα επιθυμούσες να προχωρήσεις;
Έχω μεγάλη αγωνία για όσα κάνω. Να σταθώ στο ύψος της εποχής χωρίς να χαθώ μέσα στη δίνη. . Να παραμένω ευαίσθητος δέκτης όσων συμβαίνουν. Να εξελίσσομαι αισθητικά, να βελτιώνομαι τεχνικά. Να βρίσκω τη θέση μου στην κοινωνία, στην Τέχνη, στην κάθε μέρα. Να συνομιλώ με δημιουργούς, να μην χάνω την επαφή με τους κόσμους που θαυμάζω…
Το Διαβάσαμε Βερόνικα Δαβάκη: «Κάθε μας επιλογή, στοιχίζει»
