Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το δείπνο σε ένα εστιατόριο,
όταν ένας τυπικός Γερμανος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του.
Ο΄Έλληνας τον αγνοεί, και ο Γερμανος δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.
Γερμανος : Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας (βαριεστημένα): Φυσικά.
Γερμανος : Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
Γερμανος : Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας: Φυσικα
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Γερμανος
Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
Έλληνας: Τα πρoφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
Γερμανος
Τα πετάμε φυσικά.
Έλληνας: Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Γερμανους. Αυτά με άρωμα φρούτων γίνονται ανάρπαστα!
Ανεκδοτάκι για καληνύχτα. Μια φορά ήταν ένας Γερμανός και ένας Έλληνας…
Κοινοποιήστε: