Απαντήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις
Σε νέες απαντήσεις προχώρησαν κυβερνητικές πηγές με αφορμή τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν μετά τη χθεσινή υιοθέτηση στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ του Κανονισμού Δράσης για την Ασφάλεια για την Ευρώπη (SAFE).
Υπενθυμίζεται ότι χθες η εκπρόσωπος της Επιτροπής Πάολα Πίνιο δήλωσε ότι η απόφαση της Επιτροπής να επιλέξει το ‘Αρθρο 122 της Συνθήκης της ΕΕ ως νομική βάση για τον κανονισμό του χρηματοδοτικού εργαλείου για επενδύσεις στην άμυνα, “SAFE“, είναι σωστή και νομικά στοιχειοθετημένη.
Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι το πρόγραμμα SAFE αποτέλεσε, όπως αναμενόταν, τη νεότερη αφορμή ώστε συγκεκριμένη μερίδα σχολιαστών να ξεδιπλώσει και πάλι το αφήγημα περί «ενδοτικότητας» και «υποχωρητικότητας». Όπως και στο παρελθόν, λένε οι κυβερνητικές πηγές, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα.
Πώς έπραξε η Αθήνα
Η Επιτροπή δήλωσε επίσης ότι έχει λάβει σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες που εγείρουν κάποια κράτη-μέλη της ΕΕ σχετικά με τη δυνατότητα συμμετοχής τρίτων χωρών στο “SAFE”.
Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα μερίμνησε ώστε κατά τη διαπραγμάτευση του σχετικού Κανονισμού να τεθούν προϋποθέσεις ως προς τη δυνατότητα συμμετοχής τρίτων χωρών στο δανειοδοτικό πρόγραμμα για την άμυνα και την αμυντική-τεχνολογική βιομηχανία. Οι όροι καταγράφονται στην αιτιολογική σκέψη υπ’ αριθ. 23 του Κανονισμού, σε συνδυασμό με τη δήλωση της Επιτροπής που καταγράφηκε στα πρακτικά της συνεδρίασης του COREPER II της 18ης Μαΐου.
Πρόκειται για δικλίδες ασφαλείας που προβλέπουν ότι απαιτείται ομοφωνία των κρατών μελών για την υπογραφή οποιαδήποτε διμερούς συμφωνίας μεταξύ της ΕΕ και τρίτης χώρας, η οποία ενδιαφέρεται να λάβει μέρος στο SAFE. Χωρίς διμερή συμφωνία δεν υπάρχει δυνατότητα άντλησης δανείων από τους πόρους SAFE και χωρίς ομοφωνία δεν υπογράφεται συμφωνία.
Οι κυβερνητικές πηγές καταλήγουν ότι το επιχείρημα ότι η ΕΕ «άνοιξε τις πύλες» στην Τουρκία, ενώ η Ελλάδα τάχα στεκόταν άπραγη σε ρόλο «παρατηρητή» είναι απλά ψευδές. Συνιστά εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, τη στιγμή που σοβαρά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής δεν επιδέχονται τέτοιας μεταχείρισης
Κοινοποιήστε: