Τα οκτώ τελευταία χρόνια ζήσαμε μέσα στην ιδεολογική τρομοκρατία και στον υστερικό παραλογισμό σε τέτοιο βαθμό, ώστε πολλά από τα ψέματα και οι ανακρίβειες με τα…
οποία βομβαρδιζόμασταν κατέληξαν να θεωρούνται, από τους περισσότερους, αυταπόδεικτες αλήθειες. Είναι τραγικό ότι βγαίνοντας από αυτήν την περίοδο δεν έχουμε αντιληφθεί σε συλλογικό επίπεδο τι συνέβη και δεν έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε την απλή λογική για να ξεχωρίζουμε το ψεύδος από την αλήθεια – ιδιαίτερα για θέματα που αφορούν καθοριστικά την ίδια τη ζωή μας και το μέλλον μας.

Δυστυχώς, αυτό δεν είναι μόνο ψέμα, αλλά ενίοτε είναι και λάθος, με την έννοια ότι το αναπαράγουν και ορισμένα «φερέφωνα του διεθνούς κεφαλαίου» όπως οι FT, το Bloomberg ή ο Guardian, παρασυρόμενα προφανώς, και αυτά, από την ισχύ της «επαναστατικής» ιδεολογικής προπαγάνδας. Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός, όμως, είναι ψευδής και λανθασμένος από δύο πλευρές.

Πρώτον, και κυριότερον, διότι όχι μόνο η Ελλάδα δεν «θυσιάστηκε» από την ευρωπαϊκή επέμβαση, την οποία άλλωστε εκλιπάρησε, αλλά αντιθέτως η ευρωπαϊκή επέμβαση την διέσωσε από τη μεγάλη –αδιανόητη ως προς το μέγεθός της– καταστροφή που την απειλούσε. Δεύτερον, και εξίσου σημαντικό: κανείς από όλους όσους έχουν διατυπώσει τον συγκεκριμένο ισχυρισμό περί «θυσίας» της Ελλάδας προς χάριν των τραπεζών, δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μία λογική περιγραφή για το ποια θα ήταν η εναλλακτική διαδικασία, δηλαδή η διαδικασία μέσω της οποίας η Ελλάδα θα διέφευγε κάθε κινδυνο και θα συνέχιζε να ζει με τον ίδιο τρόπο, ενώ θα είχαν «τιμωρηθεί» και επωμισθεί τα βάρη της χρεοκοπίας της οι ευρωπαϊκές τράπεζες.

Κανείς δεν έχει καταφέρει να περιγράψει μία λογική τέτοια εναλλακτική εκδοχή διάσωσης της Ελλάδας για τον πολύ απλό λόγο ότι, στον πραγματικό κόσμο, σε καμία στιγμή δεν υπήρχε τέτοια εναλλακτική δυνατότητα η οποία θα επέτρεπε στην Ελλάδα να συνεχίσει να έχει ένα ΑΕΠ 242 ή έστω 230 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα υφίσταντο σοβαρές απώλειες από τα ελληνικά ομόλογα τα οποία η Ελλάδα, το 2010, δεν μπορούσε πλέον ούτε να εξυπηρετήσει ως προς τους τόκους τους, ούτε και να ανανεώσει στη λήξη τους με αναχρηματοδότηση μέσω δανεικών.

Ας αναρωτηθεί κανείς: εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθώντας το παράδειγμα του αμερικανικού Τreasury με τη Lehman Brothers το 2010, αποφάσιζε να «τιμωρήσει» τις ευρωπαϊκές τράπεζες επιτρέποντας στην Ελλάδα να αθετήσει τις δανειακές υποχρεώσεις της, δηλαδή να χρεοκοπήσει, ή, ακόμη, εάν η ίδια η Ελλάδα αποφάσιζε να δηλώσει μονομερή χρεοκοπία παύοντας να εξυπηρετεί το χρέος της, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Το πιο πιθανό είναι ότι, στις συγκεκριμένες συνθήκες εκείνης της στιγμής, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα κατέρρεαν. Και τι θα γινόταν εάν οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατέρρεαν; Φυσικά θα τις ακολουθούσε προς την ίδια κατεύθυνση και η ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της.

Στην κατάρρευση μάλιστα της ευρωπαϊκής οικονομίας θα συνέβαλε σημαντικά και μία άλλη διαδικασία, που θα είχε ξεκινήσει παράλληλα με την κατάρρευση των τραπεζών. Διότι εάν γινόταν φανερό πως ένα κράτος-μέλος της ευρωζώνης, το οποίο δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του έναντι των δανειστών του, χρεοκοπεί, άμεσο αποτέλεσμα θα ήταν πως οι αγορές θα καταλαμβάνονταν από πανικό και για τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που είχαν παρεμφερή προβλήματα, δηλαδή για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ιταλία, και θα προσπαθούσαν να απαλλαγούν από τα ομόλογά τους. Το αποτέλεσμα θα ήταν ότι αυτή η παράλληλη διαδικασία απλώς θα επιτάχυνε την κατάρρευση των τραπεζών και την ολική καταστροφή της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Το απλό ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: εάν η ευρωπαϊκή οικονομία είχε καταστραφεί εξαιτίας της Ελλάδας, εάν δηλαδή η Ευρώπη είχε προτιμήσει, ακολουθώντας την προπαγανδιστική ρητορική, να αυτοκτονήσει, επιλέγοντας να «θυσιάσει» τις τράπεζές της, αντί να «θυσιάσει» την Ελλάδα, εμείς τι θα είχαμε να περιμένουμε από αυτό; Μήπως, δηλαδή, μέσα στη γενικευμένη καταστροφή, η ελληνική οικονομία θα είχε παραμείνει αλώβητη και θα μπορούσαν οι Έλληνες να συνεχίσουν να ζουν όπως ζούσαν και προηγουμένως, έως το 2009, χωρίς να αισθάνονται κανένα πρόβλημα και καμιά ανησυχία για τα προβλήματα και τα βάσανα των Ευρωπαίων;

Φυσικά και όχι. Εκείνο που θα συνέβαινε σε μία τέτοια περίπτωση είναι πως η Ελλάδα θα επηρεαζόταν άμεσα και δραστικά από την ευρωπαϊκή κρίση (την οποία θα είχε προκαλέσει με την χρεοκοπία της), ώστε και αυτή η ίδια θα κινδύνευε να επιστρέψει στην εποχή του λίθου, ενώ το ΑΕΠ της θα είχε εξαϋλωθεί. Χωρίς αμφιβολία θα είχε βρεθεί στην τραγική εκείνη κατάσταση όπου, για μακρύ χρονικό διάστημα, δεν θα υπήρχαν φάρμακα, δεν θα υπήρχαν καύσιμα και δεν θα υπήρχαν και τρόφιμα. Αυτό θα ήταν η συνέπεια της φαντασιώδους προσπάθειας να «σωθεί» η Ελλάδα και να «τιμωρηθούν» οι ευρωπαϊκές τράπεζες: αφού πρώτα θα κατέρρεε η ευρωπαϊκή οικονομία, στη συνέχεια η χώρα μας θα είχε μεταβληθεί σε κρανίου τόπο.

Στην πραγματικότητα, ο μόνος δρόμος που υπήρχε, τη συγκεκριμένη στιγμή του 2010, προκειμένου να απομειωθούν και να αποφευχθούν οι τρομακτικές απειλές που ορθώνονταν τόσο απέναντι στην οικονομία της ευρωζώνης όσο και της Ελλάδας, ήταν ο συγκεκριμένος δρόμος που ακολουθήθηκε. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι κανείς ποτέ δεν έχει μπορέσει να δώσει, πέραν συνθημάτων και προπαγάνδας, μία λογική και πειστική περιγραφή για το τι θα μπορούσε να γίνει εναλλακτικά, και οι συνέπειες να είναι μικρότερες.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι θα ήταν τρομερό θράσος από οποιονδήποτε εκπρόσωπο της αντιμνημονιακής παραφροσύνης να ισχυριστεί ότι δεν θα κατέρρεε η ευρωπαϊκή οικονομία ως αποτέλεσμα μιας ελληνικής χρεοκοπίας του 2010. Ας θυμίσουμε ότι ακόμα και το 2015, και παρά το γεγονός ότι τα πράγματα πλέον είχαν αλλάξει, και οι Ευρωπαίοι είχαν πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να αφοπλίσουν την χρηματοπιστωτική «βόμβα» που λεγόταν Ελλάδα, οι εγχώριοι οπαδοί της αντιμνημονιακής παραφροσύνης επέμεναν πως η σωτηρία και η επιβίωση της Ευρώπης βρίσκονταν στα χέρια των Ελλήνων, οι οποίοι αν αποφάσιζαν να αθετήσουν τις υποχρεώσεις τους θα μπορούσαν να τινάξουν όλη την ευρωπαϊκή οικονομία στον αέρα! Και με αυτή την παρανοϊκή σκέψη κατά νου προχώρησαν στο καταστροφικό, όσο και γελοίο, δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015…

Δημήτρης Ιωάννου

Πηγή Ένα μεγάλο ψέμα για τα Μνημόνια…

Η φωτοβολίδα που έφυγε από την πλευρά των οπαδών του ΠΑΟΚ προς την εξέδρα των Πανιώνιων ήταν η αφορμή, για να…
ξεκινήσει η ένταση.

Ξεκίνησαν αντεγκλήσεις, ανταλλαγή αντικειμένων, με αποτέλεσμα ο διαιτητής Παπαπέτρου για περίπου πέντε λεπτά να διακόψει το ματς, ώστε να γίνουν συστάσεις από τα μεγάφωνα.

Τελικά, τα πνεύματα ηρέμησαν και το ματς άρχισε ξανά…

Πηγή Φωτοβολίδα και ένταση στις κερκίδες στο Πανιώνιος-ΠΑΟΚ!..

Σε κρίσιμη στιγμή κάτι συμβαίνει στην Ρωσία, δεν μπορεί η pravda να κατηγορεί τον Πούτιν στα ίσια;

Δεν μπορεί η ρωσική μηχανή να συγκεντρώνει την μεγαλύτερη δύναμη πυρός στην ιστορία σε ναυτικά γυμνάσια που πρόκειται να διεξαχθούν από Αδριατική μέχρι Αν. Μεσόγειο και η κυβερνητική φωνή της pravdareport να τα βάζει με τον πρόεδρο Πούτιν και να γράφει:

«Ο Πούτιν χάνει ό, τι έχει»

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Από τα παρακάτω θα κατανοήσετε την γεω- οικονομική αξία που έχει ο Turkish stream ρωσικών καθαρά συμφερόντων για την δημιουργία άμεσων εσόδων με την πώληση φυσικού αερίου μέσω τουρκίας- Ελλάδος ή Βουλγαρίας στην Βιομηχανική Ευρώπη ώστε να στηριχθούν τα συνταξιοδοτικά προγράμματα του Ρωσικού Λαού που από ώρα σε ώρα φαίνεται να παραπαίουν.

Όλα αυτά σαν γεωπολιτική καραμπόλα αφορούν και εμάς με το κρίσιμο ΑΙΓΑΙΟ, την ευαίσθητη λωρίδα της Δυτικής Θράκης και της Μακεδονίας, κομμάτια γης που εν δυνάμει δύνανται να υποδεχτούν τον Turkish stream.

Γράφει λοιπόν η pravdareport:

http://www.pravdareport.com/russia/economics/30-08-2018/141485-putin-0/

Ο Πούτιν χάνει ό, τι έχει

«Ο Πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν και ο Πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ έπαιξαν το παιχνίδι των κακών μπάτσων και των καλών μπάτσων στις προσπάθειές τους να εξηγήσουν την ουσία της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης στους πολίτες της Ρωσίας. Η συμπεριφορά του Πούτιν σε σχέση με τον πρωθυπουργό μοιάζει ανήθικη, ακριβώς όπως φαίνεται σε σχέση με τους εκλογείς του.

Φαίνεται ότι ο Πούτιν μπορεί τελικά να χάσει τον έλεγχο της πατριωτικής ιδέας – τη μόνη ιδέα που τον βοηθά ακόμα να μείνει στο γραφείο του.

Μετά την τηλεοπτική μετάδοση του προέδρου στο έθνος στις 29 Αυγούστου, κατέστη σαφές ότι ο Πούτιν ξεκίνησε τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος στη Ρωσία.

Αυτό έδειξε την σκληρή επιβεβαίωσή του για την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων στη μεταρρύθμιση.

Μέχρι όμως πρόσφατα, ο Πούτιν προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από την κυβέρνησή του, η οποία είχε υποσχεθεί να εφαρμόσει την αντιλαϊκή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση.

Ως αποτέλεσμα, ο Μεντβέντεφ απέτυχε να χειριστεί το ψυχολογικό βάρος και εξαφανίστηκε για λίγο από τις δημόσιες εμφανίσεις.

Όταν επανεμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες, θα μπορούσε κανείς να τον δει ως ένα κουρασμένο και άρρωστο άτομο.

Ο Πούτιν είναι επίσης ανήθικος απέναντι στους ψηφοφόρους του. Ο ψηφοφόρος του Πούτιν είναι κοινώς γνωστός στη Ρωσία ως «vatnik», δηλ. αυτός ο οποίος εκτιμά τα επιτεύγματα του Πούτιν στην οικοδόμηση του ρωσικού κόσμου, περιορίζοντας την επιρροή του αμερικανικού παράγοντα παγκοσμίως και των ολιγαρχικών δομών.

Κατά τη διάρκεια της προαναφερθείσας ομιλίας, ο Πούτιν αναφέρθηκε δύο φορές στους οικονομικούς εμπειρογνώμονες χωρίς να τους κατονομάσει. Προφανώς, πρόκειται για τον Alexei Kudrin, εμπειρογνώμονα της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών φιλελεύθερο- φιλοδυτικό άνθρωπο, τον οποίον οι ψηφοφόροι του Πούτιν περιφρονούν. Έτσι, ο Πούτιν έχει δείξει έλλειψη σεβασμού στους εκλογείς του, με την ελπίδα ότι οι άνθρωποι αγνοούν και δεν χρειάζεται να γνωρίζουν ονόματα.

Απευθυνόμενος στο έθνος με την ομιλία του, ο Πούτιν είπε: «Ακόμη και αν πουλούσαμε όλα τα κτίρια του Ταμείου Συντάξεων, τα χρήματα θα ήταν αρκετά μόνο για λίγους μήνες.

Ωστόσο, καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για όλα τα τα διαμερίσματα και τα οικόπεδα που έχουν οι αξιωματούχοι μας, βουλευτές και ολιγάρχες..

Στην πραγματικότητα, δεν καταλαβαίνουμε τώρα τι κάνει τον Πούτιν διαφορετικό από τον Boris Yeltsin, ο οποίος ανέθεσε επίσης τα πάντα στα «αγόρια του Σικάγου» και έριξε τη χώρα σε χάος.

Μπορούμε να βλέπουμε τον Πούτιν να μας απειλεί τώρα ότι το σύστημα δεν θα έχει χρήματα για συντάξεις έξι ή επτά χρόνια αν όλα παραμείνουν τα ίδια.

Ο πρώτος λόγος για την επικείμενη κρίση, όπως λέει ο Πούτιν, είναι η δημογραφία. «Το 2005, το κλάσμα των εργάσιμων πολιτών, οι οποίοι αναπληρώνουν τακτικά το ταμείο συντάξεων, και οι πολίτες που λαμβάνουν συντάξεις ασφάλισης γήρατος, είναι σχεδόν 1,7 προς ένα, αλλά το 2019 θα είναι 1,2 προς ένα», δήλωσε ο Πούτιν ότι το προσδόκιμο ζωής στη Ρωσία είχε αυξηθεί κατά οκτώ χρόνια.

Η τάση είναι ίδια και στις δυτικές χώρες. Τα ρομπότ εξακολουθούν να αντικαθιστούν τους ανθρώπους που τους στερούν θέσεις εργασίας, αλλά το συνταξιοδοτικό σύστημα στη Δύση απέχει πολύ από την κατάρρευση. Στις δυτικές χώρες, το ταμείο συντάξεων αναπληρώνεται μέσω της αύξησης των μισθών των πολιτών και, κατά συνέπεια, των κρατήσεων στον προϋπολογισμό. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι ένα τέτοιο σύστημα λειτουργεί ταυτόσημα και στη Ρωσία, παρόλο που οι αξιωματούχοι τείνουν να το κρύβουν για να κάνουν εικασίες σχετικά με το θέμα του ποιος τροφοδοτεί ποιος.

Έτσι, ο μέσος Ρώσος πολίτης κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του 20 ετών και ο μέσος μισθός των 40.000 ρούβλια δίνει περίπου 2,4 εκατομμύρια ρούβλια στο Ταμείο Συντάξεων.

Οι ρώσοι άνδρες συνταξιούχοι ζουν κατά μέσο όρο οκτώ χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων λαμβάνουν πίσω μόνο 1.600 εκατομμύρια, και το κράτος κρατά τα υπόλοιπα 800.000 ρούβλια στον προϋπολογισμό. Κανείς δεν ξέρει που πηγαίνουν αυτά τα χρήματα, αν και είναι προφανές ότι το κράτος θέλει να κρατήσει ακόμη περισσότερο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν μιλάμε για την ανάπτυξη, ο Πούτιν αναφέρεται στη Ρωσία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Γιατί να μην συγκρίνουμε τους δείκτες του έτους 2018 με το 2014, όταν η Δύση άρχισε να επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία την μια μετά την άλλη και η ρωσική οικονομία είχε καθοδική τάση;

Ο Πούτιν απορρίπτει όλες τις εναλλακτικές προτάσεις χρηματοδότησης του Ταμείου Συντάξεων. Δεν ανέφερε την τροπολογία σχετικά με την προοδευτική κλίμακα φορολογίας, αν και υπήρξε μια τέτοια πρόταση στις ακροάσεις της Κρατικής Δούμας στις 21 Αυγούστου. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αποζημίωση των επιχειρηματιών για τις συνεισφορές τους στο Ταμείο Συντάξεων σε πρόωρη συνταξιοδότηση.

Ο Πούτιν δεν θέλει να προσελκύσει έσοδα από το πετρέλαιο για τη χρηματοδότηση του Ταμείου Συντάξεων. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτά τα χρήματα δεν θα αρκούν για να πληρώσουν συντάξεις για μόλις δύο μήνες.

Ωστόσο, τα έσοδα από το πετρέλαιο αποτελούν συμπληρωματική και όχι μόνη πηγή εισοδήματος για το Ταμείο Συντάξεων. «Τι γίνεται αν οι τιμές του πετρελαίου πέσουν κάτω;» Λέει ο Πούτιν. Πράγματι, η κυβέρνηση θα πρέπει στη συνέχεια να βρει έναν τρόπο αύξησης της είσπραξης φόρων από άλλες πηγές.

Επομένως, όλα τα μέτρα που εξέφρασε ο Πούτιν στην ομιλία του φαίνονται επιφανειακά.
Κάποιος μπορεί μόνο να μαντέψει γιατί ο Πούτιν παίρνει μια τέτοια θέση.
Πιθανώς, αυτό οφείλεται στη συντριπτική εξωτερική πίεση.
Αν ο Πούτιν είχε προσπαθήσει να το εξηγήσει αυτό, οι άνθρωποι θα είχαν καταλάβει πιθανώς.
Αντ ‘αυτού, είδαν τον πρόεδρό τους να φέρει το βάρος της ευθύνης για το μέλλον της χώρας στον πληθυσμό.

Ο Πούτιν δεν αισθάνεται ένοχος για το γεγονός ότι η Ρωσία δεν μπόρεσε να συσσωρεύσει αρκετά χρήματα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 για τη χρηματοδότηση κοινωνικών προγραμμάτων και την οικοδόμηση ενός ανεξάρτητου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Δεν αισθάνεται ένοχος για την εμφάνιση ανεπαρκούς αντίστασης στη σκιώδη οικονομία και τη διαφθορά.
Αντ ‘αυτού, προσπαθούσε να συμφωνήσει με τους ολιγάρχες.
Μια συμφωνία με αυτούς αποδείχθηκε πιο σημαντική γι ‘αυτόν από μια συμφωνία με τον λαό.

Οι ψηφοφόροι του Πούτιν θέλουν ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος που θα υποστήριζε με επιτυχία την εξωτερική πολιτική του Κρεμλίνου από μέσα.
Το βιοτικό επίπεδο στη Ρωσία μειώνεται τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η δημοφιλία του Πούτιν μπορεί τελικά να καταρρεύσει και ο πρόεδρος θα χάσει τον έλεγχο της ιδέας του πατριωτισμού που έχει μιλήσει για τόσο πολύ καιρό. Οι άνθρωποι θα αισθάνονται ταπεινωμένοι και προδομένοι όταν συνειδητοποιούν ότι ο πρόεδρός τους είπε ψέματα.» Lyuba Lulko (Stepushova)
Pravda.Ru http://www.pravdareport.com/russia/economics/30-08-2018/141485-putin-0/

Όλα αυτά είναι κακά σημάδια και φορτώνουν επικίνδυνα την γεωστρατηγική σκακιέρα των ημερών μας.

Οι Αμερικανικές κυρώσεις που ξεκίνησαν από την εποχή της προσάρτησης της Κριμαίας έχουν σήμερα ορατές επιπτώσεις.
Ο συνεταιρισμός Πούτιν – Ερντογάν κλυδωνίζεται άσχημα.

Μαζί με τον συνεταιρισμό αυτό κλυδωνίζεται και το δολάριο διότι έχουν σαν σκέψη να το καταργήσουν μεταξύ τους. Όμως αυτό θα έχει άμεσες σχέσεις στην παγκόσμια οικονομία.

Κάπως έτσι ξεκινούν και οι ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ πάει τάκα- τάκα.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ αδικήθηκε εν γνώσει όλων των ισχυρών κατάφωρα.

Τόσα χρόνια οι Έλληνες μόνο λογαριασμούς πληρώνουν με το αίμα τους, ήρθε η ώρα που το παγκόσμιο σύστημα θα φάει ένα χαστούκι και θα συγκλονιστούν όλα τα Έθνη και το καθένα θα κάνει ότι του λέει ο λογισμός του ..αυτό μας είπε πριν τριάντα χρόνια ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ και αυτό αδελφοί ζούμε σήμερα.

ΣΤΩΜΕΝ καλώς

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας Πηγή Σε κρίσιμη στιγμή κάτι συμβαίνει στην Ρωσία, δεν μπορεί η pravda να κατηγορεί τον Πούτιν στα ίσια;

Ποιοι καίνε τον πλανήτη; Αυτό είναι το έμμεσο ερώτημα που απευθύνει η NASA από την ιστοσελίδα της δείχνοντας ένα χάρτη με τις δασικές πυρκαγιές σε όλο τον κόσμο, χάρτης που προκαλεί πραγματικό σοκ.

 
Όπως αναφέρει η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος οι κόκκινες βούλες στο χάρτη είναι δασικές πυρκαγιές με τα στοιχεία να έχουν ληφθεί με δορυφορικές φωτογραφίες στο υπέρυθρο φάσμα.

Η Αφρική φαίνεται να συγκεντρώνει τις πιο πυκνές πυρκαγιές ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, ενώ αποκαρδιωτική είναι η κατάσταση στη Νότια και Βόρεια Αμερική στην Αυστραλία και στην Ευρώπη, η βόρεια περιοχή της οποίας φέτος το καλοκαίρι επλήγη από ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό πυρκαγιών.

Βέβαια, όπως σημειώνεται, πολλές από αυτές τις φωτιές είναι αποτέλεσμα χωρικών που βάζουν φωτιές σε ξερά χόρτα για να καθαρίσουν τα χωράφια τους αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Μείωση της ποιότητας του αέρα.

Στη Νότια Αμερική και ειδικά στη Χιλή υπήρξε ένας τρομακτικός αριθμός δασικών πυρκαγιών.
Στην Καλιφόρνια το ίδιο. Στη Σουηδία το ίδιο.

Σε μελέτη που πραγματοποιηθεί από το Πανεπιστήμιο της Μοντάνα αναφέρεται:

«Εκτός από τα χαμηλά επίπεδα  υγρασίας, τους υψηλούς ανέμους και τα τις υψηλές θερμοκρασίες, οι οποίοι είναι κάποιοι από τους παράγοντες που συνεισφέρουν στην επιδημία των πυρκαγιών) η κεντρική Χιλή για παράδειγμα, η οποία περνά μια περίοδο ξηρασίας, ένα μεγάλο μέρος των δασών της έχει καλυφθεί από πιο εύφλεκτη βλάστηση».

Στη Βραζιλία οι φωτιές στα δάση προέρχονται τόσο από φυσικά αίτια όσο και από φωτιές που βάζουν οι ίδιοι οι αγρότες προκειμένου να αποψιλώσουν περιοχές τις οποίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν για άλλους σκοπούς.
Το πρόβλημα με αυτές τις φωτιές είναι τίθενται γρήγορα εκτός ελέγχου καθώς οι καιρικές  συνθήκες ευνοούν μια τέτοια κατάσταση.

Στην Αυστραλία το ίδιο φαινόμενο, με τις καιρικές συνθήκες να αλλάζουν τα καλοκαίρια γίνονται μεγαλύτερα σε διάρκεια και με πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες.

Στη βόρεια Ευρώπη το ίδιο. Για πρώτη φορά η Σουηδία είχε την εμπειρία τόσο έντονων σε ισχύ και διάρκεια δασικών πυρκαγιών.

Στην Ελλάδα η καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι είχε ως βασική αιτία τον σφοδρό νοτιοδυτικό άνεμο κάτι ιδιαίτερα σπάνιο αν όχι πρωτοφανές για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Γεγονός είναι ότι οι καιρικές συνθήκες που προκαλούνται από την αλλαγή του κλίματος συνεισφέρουν στην παγκόσμια επιδημία δασικών πυρκαγιών με την καταστροφή τεράστιων εκτάσεων με αποτέλεσμα τη σταδιακή  μείωση των επιπέδων  οξυγόνου στην ατμόσφαιρα.

Στο Καναδά για παράδειγμα η ποιότητα του αέρα (δηλαδή τα επίπεδα οξυγόνου) έχουν επιδεινωθεί ιδιαίτερα.

Τι σημαίνει όμως η μείωση των επιπέδων οξυγόνου; Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι κάτι τέτοιο έχει ως στόχο τη μείωση της αντίδρασης του σύγχρονου ανθρώπου σε ότι του επιβάλλεται. Η απειροελάχιστη αυτή –ακόμη- μείωση των επιπέδων  οξυγόνου, δεν έχει συμπτώματα δεν μπορεί να την αντιληφθεί κανείς. Σε συλλογικό επίπεδο παίρνει μεγάλες διαστάσεις και η καθοδήγηση των μαζών είναι ευκολότερη.

Πρόκειται για ένα πείραμα γεωμηχανικής, ελέγχου του καιρού ή ένα φυσικό φαινόμενο που είναι απόρροια της ανθρώπινης επέμβασης στον καιρό; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια αυτή τη στιγμή, αλλά η παγκόσμια επιδημία των δασικών πυρκαγιών παίρνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

πηγή

Πηγή Ποιοί καίνε τον πλανήτη; Σοκαριστικά στοιχεία για τις παγκόσμιες δασικές πυρκαγιές.

«Με συγχωρείτε, κυρία μου, πόσο χρονών είστε;». Με το που άκουσα αυτό το «κυρία μου» κατάλαβα… Ενώ παλαιότερα αυτή η λεξούλα, ως…
ένδειξη ευγένειας, συνοδευόταν με φράσεις του τύπου «θέλετε να καθίσετε;» ή «να σας προσφέρω κάτι;», σήμερα είναι σχεδόν βέβαιο πως με το που ακούς το «κυρία», ειδικά με το «μου» δίπλα, κάλλιο κόψε δρόμο και φεύγα! Δεν θα ‘ναι για καλό.

«Πώς πάτε έτσι, κυρία μου;». «Τι θα γίνει, κυρία μου, θα κουνηθείτε καμιά φορά;». Ή, το προσωπικό μου αγαπημένο: «Τι να μας πει και η κυρία;». Αυτό το τελευταίο δεν ενέχει μεν κτητικό προσδιορισμό, ακριβώς όμως γιατί υπονοεί πως άπαξ και είσαι γένους θηλυκού, ανήκεις κατευθείαν στην κατηγορία των μη εχόντων δικαίωμα διά να ομιλούν. Και ικανότητα διά να σκέπτονται.

Αργά ή γρήγορα, θα ερχόταν και η δική μου σειρά να προστεθώ στο πάνθεον των εν λόγω «κυριών». Και ήρθε. Σε μία (ακόμη) πολιτική συζήτηση, κατά τη διάρκεια μιας (ακόμη) πολιτικής διαφωνίας. Ο συνομιλητής, μιας κάποιας ηλικίας (και μιας πολύ συγκεκριμένης οικονομικής κατάστασης), είχε τελειώσει με τα επιχειρήματά του. Ηταν καιρός να βγάλει τα μεγάλα μέσα και να με χτυπήσει εκεί που πονάει: «Με συγχωρείτε, κυρία μου, πόσο χρονών είστε;».

Η κουβέντα ήταν γύρω από τον παραπροχθεσινό ανασχηματισμό. Μόλις άκουσα την ερώτηση, ένεκα που πάντα είχα ένα θεματάκι με τον χρόνο, καθώς δεν είναι ποτέ αρκετός για να υπάρξεις αυτόβουλα μέσα του (πώς τα καταφέρνει ο άτιμος και συνεχώς σε ετεροπροσδιορίζει διάολε!), το μυαλό μου άρχισε να βγάζει σπίθες. Σαν εκείνες, του πρώτου λαμπτήρα.

Και κάπως έτσι, από τους ανασχηματισμούς, άρχισα να σκέφτομαι τους μετασχηματισμούς: πώς αλλάζει η σκέψη μας όταν πρέπει να μειώσουμε τον αντίπαλο για να εδραιώσουμε εαυτόν. Και κάπως έτσι (και χειρότερα) από τους ανασχηματιστές του κόσμου τούτου, άρχισα να σκέφτομαι τους μετασχηματιστές: Πού είναι ένας Τέσλα όταν τον χρειάζομαι; Να μετασχηματίσει τον συνεχή, γραμμικό χρόνο σε κυκλικό, εναλλασσόμενο και να είμαστε «φωτισμένοι» και «λαμπεροί» για πάντα;

Η αντιδικία δύο σπουδαίων, αν και όχι εξίσου, εφευρετών, των Εντισον και Τέσλα, είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο πρώτος, πάμπλουτος και καταξιωμένος, δεν κατάφερε να ηλεκτροδοτήσει με το συνεχές του ρεύμα, παρά μόνο μια απόσταση 800 μέτρων από το εργοστάσιο παραγωγής. Ο δεύτερος, ταπεινός, προβληματικός, σχεδόν ψυχωτικός, εξαιρετικά ευφυής και πρωτοπόρος, κατόρθωσε, με τη χρήση μετασχηματιστών, να πείσει πως το εναλλασσόμενο ρεύμα δεν είναι επικίνδυνο και μπορεί να φτάσει σε όλο τον κόσμο. Για να καταρρίψει τη θεωρία του ο Εντισον (τον οποίο χρηματοδοτούσε ο γνωστός μας J. P. Morgan!), πρότεινε να εφαρμοστεί το σύστημα του αντιπάλου του στην πρώτη ηλεκτρική καρέκλα στην ιστορία: ο θάνατος του καταδικασμένου δεν ήταν ακαριαίος και ο Εντισον πέτυχε αυτό που ήθελε.

Οχι για πολύ βέβαια. Εν τέλει, το σύστημα του Τέσλα αποτέλεσε τομή για την ηλεκτρομηχανική και η ανθρωπότητα από τότε απολαμβάνει τους καρπούς του. Αρκετά χρόνια αργότερα ο Εντισον θυμάται: «Ο πόλεμος των ρευμάτων υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου». Βέβαια, ο Τέσλα, σε αντίθεση με τον ίδιο, πέθανε μόνος, πάμφτωχος, καταχρεωμένος και παραγνωρισμένος. Υπάλληλοι του Γραφείου Αλλοδαπής Ιδιοκτησίας, μάλιστα, μετά από αίτημα του FBI, κατέσχεσαν όλα τα υπάρχοντά του που σφραγίστηκαν υπό κυβερνητική εντολή… Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε.

Αυτόν θυμήθηκα κι εγώ τις προάλλες. Αυτόν και τον «πόλεμο των ρευμάτων», εν είδει ανασχηματισμού. Λίγο πιο δεξιά, λίγο πιο κεντρώα, κάπως νεότερα, κάπως χειρότερα, για να έρθουν τα καλύτερα. Κατανοητό, αν και όχι επιθυμητό. Αποδεκτό, αλλά όχι για πολύ.

Γιατί ο χρόνος περνάει κι εγώ βαρέθηκα να τον μετράω με αδιέξοδες συζητήσεις, χρηματιστηριακούς δείκτες, ενφιο-λογήματα και περασμένα μεγαλεία, που αν και ποτέ δεν ήταν μεγαλεία, ακόμα κλαις διηγώντας τα. Θα τον μετράω με σύγχρονους όρους. Το αποφάσισα μόλις.

«Είμαι 25 ετών και τριών μνημονίων» απάντησα στον συνομιλητή μου και τον άφησα στην ησυχία του να κάνει την πρόσθεση…

Νόρα Ράλλη

Πηγή 25 ετών και τριών μνημονίων…

Αποκαθίσταται σταδιακά η κυκλοφορία των οχημάτων στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, στο ύψος του Κάστρου Βοιωτίας, όπου νωρίτερα ανατράπηκε νταλίκα, με…
αποτέλεσμα να σχηματιστούν ουρές χιλιομέτρων.

Λίγο πριν από τις 20:00 δόθηκε στην κυκλοφορία η μία λωρίδα στο ρεύμα προς Αθήνα, στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας, στο ύψος του Κάστρου Βοιωτίας, μετά από σχετικές ενέργειες της τροχαίας και της εταιρείας εκμετάλλευσης.

Ως εκ τούτου, τώρα οι οδηγοί κινούνται και πάλι στο εθνικό δίκτυο αλλά από μία λωρίδα κυκλοφορίας. Οι ουρές άνω των τεσσάρων χιλιομέτρων που είχαν σχηματιστεί εξακολουθούν να υπάρχουν, καθώς είναι σε εξέλιξη η επιστροφή των τελευταίων εκδρομέων του Αυγούστου και η κίνηση ήταν αυξημένη από νωρίς το απόγευμα…

Πηγή Ουρές χιλιομέτρων στην Αθηνών – Λαμίας…

Στην εργασία των Ιω. Λυριτζή, Π. Πρέκα-Παπαδήμα, Π. Αντωνόπουλου, Κ.Καλαχάνη, και Χρ. Τζάνη με τίτλο «Does Astronomical and Geographical Information of Plutarch’s De Facie Describe a Trip Beyond the North Atlantic Ocean?» αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα, ότι:
Στο βιβλίο του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα Πλουτάρχου του Χαιρωνέως, για το φαινόμενο πρόσωπο στην Σελήνη, αναπτύχθηκε ένας διάλογος για ένα αρχαίο ταξείδι των Ελλήνων στην «μεγάλη ήπειρο», πέρα ​​από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Με την εφαρμογή σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων, η παρούσα εργασία επανεξέτασε τα αστρονομικά και γεωγραφικά στοιχεία, αυτού του έργου του Πλουτάρχου, και οδηγήθηκε σε μια νέα ερμηνεία της ημερομηνίας και του τόπου της συναντήσεως ενός ταξειδιού προς τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Μια περιγραφόμενη ηλιακή έκλειψη χρονολογείται στο 75 μ.Χ. (χρησιμοποιώντας τον κατάλογο της NASA / Espenak / Meeus), καθώς και ιστορικές πληροφορίες. Τα περιγραφόμενα ιδιότυπα επαναλαμβανόμενα ταξείδια-αποστολές πραγματοποιούνταν κάθε 30 χρόνια (όταν ο πλανήτηςΚρόνος φθάνει στον αστερισμό του Ταύρου) από την Μεσόγειο μέχρι την Κρόνια Ανοικτή Θάλασσα, δηλ. τις ακτές του βορείου Ατλαντικού Ωκεανού. Στην εργασία προτείνεται ότι η τελευταία αποστολή είχε επιστρέψει στην πατρίδα της, τον Απρίλιο του 56 μ.Χ. Οι πληροφορίες που δίνονται αφορούν, τις αποστάσεις μεταξύ παραλιακών τοποθεσιών και των νησιών, την διάρκεια των θαλάσσιων δρόμων σε ημέρες και τον αναφερόμενο καθορισμό και μέγεθος μεταξύ του τόπου προορισμού και του χάσματος, όσον αφορά στο Αζόφ (Αζοφική Θάλασσα, στην Κριμαία) και στην Κασπία Θάλασσα. Δίνονται επίσης, οι επιπτώσεις των θαλάσσιων ρευμάτων και της παράκτιας γεωμορφολογίας αυτών των εδαφών. Ακολουθώντας αυστηρά το Ρεύμα του Κόλπου (Golfsteram), καθώς και άλλα γνωστά θαλάσσια ρεύματα στον βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό και με εκτιμώμενη ταχύτητα για το πλοίο, η γεωγραφική θέση προορισμού των Ελλήνων εποίκων προσδιορίζεται προφανώς με τον κόλπο Αγίου Λαυρεντίου (St. Lawrence) και το νησίNewfoundland. Άλλα ανώνυμα νησιά που αναφέρονται σε αυτό το έργο είναι νησιά της Νορβηγίας, οι Αζόρες, η Ισλανδία, η Γροιλανδία και τα νησιάBaffin.

Περισσότεροι από 200.000.000 οι Ελληνογενείς στον πλανήτη!

Έχει αποδειχθεί ότι το ταξίδι αυτό των αρχαίων Ελλήνων γινόταν με καλή γνώση των θαλάσσιων ρευμάτων, αλλά χρησιμοποιώντας και τα φωτεινά αστέρια και τις αστρικές διαμορφώσεις ως δείκτες αστροναυτιλίας, που καθορίζουν τον ακριβή προσανατολισμό της ιστιοπλοΐας προς την Ιβηρική Χερσόνησο και πίσω στην ανατολική Μεσόγειο. Άρα η υπόθεση είναι ένα εύλογο συμβάν».
Και στα αγγλικά:
«In Plutarch’s book On the Apparent Face in the Orb of the Moon, the interlocutors develop a dialogue about a trip to the “great continent” beyond the North Atlantic Ocean. By applying modern scientific data, the present reappraisal of the astronomical and geographical elements within this dialogue has produced a novel interpretation of the date and place of the meeting and a journey to the northern Atlantic Ocean. A described solar eclipse is dated to AD 75, making use of the National Aeronautics and Space Administration (NASA)/Espenak/Meeus list, as well as historical information. The described peculiar, recurrent trips take place every 30 years (when the planet Saturn reaches the Taurus constellation) from the Mediterranean Sea to the Cronian Open Sea, which is identified with northern Atlantic Ocean coasts. It has been suggested that the last mission had returned homeland in April AD 56. The information provided concerns, distances between coastal sites and islands, duration of sea paths in days, and the reported setting and size between the destination place and its gulf with regards to Azov (in Crimea) and the Caspian Sea. Implications of sea currents and the coastal geomorphology of those lands are given. Following strictly the Gulf Stream current, as well as other known sea currents in the northern Atlantic Ocean, and introducing estimated speed for the ship, the geographical location of destination of the Greek settlers is proposedly identified with St. Lawrence Gulf and Newfoundland island. Other unnamed islands mentioned in this dialogue are identified with Norway’s islands, Azores, Iceland, Greenland, and Baffin islands. It has been shown that the journey is made with good knowledge of sea currents but by using bright stars and stellar configurations as astronomical nightscape markers that determine the exact orientation of the sailing toward the Iberian Peninsula and back to the eastern Mediterranean, making the current working hypothesis a plausible event».

ΠΗΓΗ: Ioannis Liritzis, Panagiota Preka-Papadema, Panagiotis Antonopoulos, Konstantinos Kalachanis, και Chris G. Tzanis με τίτλο «Does Astronomical and Geographical Information of Plutarch’s De Facie Describe a Trip Beyond the North Atlantic Ocean?», 30.11.2017.
http://www.arxeion-politismou.gr/2018/05/ellinogeneis.html

ΠΗΓΗΠηγή Αστρονομικές και γεωγραφικές πληροφορίες του Πλούταρχου περιγράφουν ταξίδια των αρχαίων Ελλήνων πέρα από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό!

Η Εθνική πόλο Νέων είναι και πρωταθλήτρια Ευρώπης! Οι παίκτες του Τεό Λοράντου νίκησαν στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του Μινσκ το Μαυροβούνιο 14-12 και…
κατέκτησαν το τρόπαιο, επαναλαμβάνοντας το θρίαμβο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πέρυσι. 

Η Εθνική μπήκε πολύ άσχημα στο παιχνίδι, παίζοντας κακή άμυνα και οι Μαυροβούνιοι έφτασαν στο 4-1. Η Εθνική μείωσε 5-3 με δύο γκολ του Γκιουβέτση στην ολοκλήρωση της πρώτης περιόδου. 

«Ανεβάζοντας» την απόδοσή της στην άμυνα, η Εθνική με γκολ του Νικολαΐδη μείωσε σε 5-4 και ισοφάρισε σε 7-7 ενάμισι λεπτό πριν το τέλος του δευτέρου οκταλέπτου. Με γκολ του Αλαφραγκή, 2’’ πριν το τέλος της δεύτερης περιόδου η Εθνική προηγήθηκε για πρώτη φορά 8-7. 


Στο ξεκίνημα του τρίτου οκταλέπτου, η Εθνική έφτασε στο 9-7 με γκολ του Παπαναστασίου. Οι Μαυροβούνιοι μείωσαν με τον Μάτκοβτς, αλλά δύο συνεχόμενα γκολ του Γκιουβέτση έφεραν το 12-9, σκορ του τρίτου οκταλέπτου. 

Με εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Νικολαΐδη η Εθνική έφτασε στο 13-9 στο ξεκίνημα του τετάρτου οκταλέπτου. Οι Μαυροβούνιοι μείωσαν, αλλά ο Κάκαρης διατήρησε το +4 από την περιφέρεια. Οι Μαυροβούνιοι με δύο γκολ του Ράντοβιτς στα δύο τελευταία λεπτά μείωσαν απλά στο τελικό 14-12. 


Τα οκτάλεπτα: 5-3, 7-8, 9-12, 12-14 

Μαυροβούνιο: Φρανέτα 1, Ντζ. Ράντοβιτς 5, Μάτκοβιτς 3, Ντ. Ράσκοβιτς 1, Τσέτσκοβιτς 1, Μιγιούσκοβιτς 1 

Ελλάδα: Ρομπόπουλος 1, Γκιουβέτσης 5, Νικολαΐδης 2, Παπαναστασίου 3, Αλαφραγκής 1, Καλογερόπουλος 1, Κάκαρης 1

sport-fm.gr

Πηγή «Χρυσοί» Νέοι στο πόλο…

Ένας Ρώσος δημιουργός ντοκιμαντέρ έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια να σώσει ένα νεαρό κορίτσι από την κοινωνία της, η οποία ζητά να πωληθεί ως σύζυγος για 50 πρόβατα όταν φτάσει την ηλικία των 11 ή 12 ετών.
Ο πατέρας του παιδιού παρακάλεσε τον 27χρονο Ivan Vdovin, να βοηθήσει την κόρη του, την 7χρονη Zakura, να ξεφύγει από τον δρόμο που παραδοσιακά παίρνουν τα κορίτσια στην περιοχή Wadi Qelt, στα σύνορα Ισραήλ – Παλαιστίνης.
Σήμερα, ο Ρώσος αναζητά χρήματα μέσω διαδικτυακών εράνων για να γυρίσει μια ταινία για τα δεινά της μικρής, ελπίζοντας ότι οι επιθυμίες του πατέρα της μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και ότι θα καταφέρει το κορίτσι να μην πουληθεί για πρόβατα μόλις μπει στην εφηβεία.

Ο πατέρας – ο οποίος ήταν ο οδηγός του Vdovin σε μια προηγούμενη κινηματογραφική εκδρομή – προσέφερε στον Ρώσο την ευκαιρία να πάρει την κόρη του στη Μόσχα και μάλιστα να την παντρευτεί όταν πάει 12 χρονών, κάτι που ο Ρώσος παραγωγός ντοκιμαντέρ αρνήθηκε ευγενικά.
“Η κίνησή του έδειχνε την αγάπη του για το κορίτσι και επιθυμούσε να την δει να μεγαλώνει σε μια κοινωνία όπου θα μπορεί να εκπληρώσει τις επιθυμίες της,” είπε ο σκηνοθέτης.
Ο Vdovin υποσχέθηκε να επιστρέψει για να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ για τη Zakura και τη ζωή που αντιμετωπίζει, με την ελπίδα ότι αυτό θα μπορέσει να οδηγήσει στην απόκτηση ευκαιριών μέσα από την εκπαίδευση και στην αποφυγή του γάμου της με έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της σύζυγο.

Ο σκηνοθέτης εντυπωσιάστηκε από τον τρόπο με τον οποίο ο Arafat και τα παιδιά του κοιτούσαν τον έξω κόσμο μέσω του iPhone 5 – το οποίο φόρτιζε με μια γεννήτρια πετρελαίου – στο οποίο παρακολουθούσαν έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής στο YouTube.
“Το καλοκαίρι του 2016 πέρασα ένα μήνα στην έρημο στα σύνορα του Ισραήλ και της Παλαιστίνης με ένα κινηματογραφικό συνεργείο,” δήλωσε ο Vdovin.
“Έτσι γνώρισα τον Arafat, έναν νησιώτη που ζει στην κοιλάδα του Wadi Qelt μαζί με την οικογένειά του. Ο Arafat ήταν ο οδηγός μας και αργότερα σχεδόν έγινε μέλος του πληρώματός μας.”
“Έφερνε ντόπια παιδιά για το κάστινγκ, έβρισκε σημεία για ταινίες με ζώα και μάλιστα μας οδηγούσε σε επικίνδυνους ορεινούς δρόμους με ένα Toyota του 1984. Σταδιακά οι σχέσεις μας σταμάτησαν να είναι τυπικές και μας γνώρισε στην οικογένειά του.”

“Ο Arafat είχε τρία παιδιά με δύο συζύγους, ο μεγαλύτερος γιος του ήταν 10, ο μικρότερος τριών και η κόρη του πέντε.”
“Η Zakura πόζαρε με ευχαρίστηση στις φωτογραφίες και εξέφρασε έντονο ενδιαφέρον για ξένους όπως εμείς. Ήταν επίσης η μόνη γυναίκα στην οποία μπορούσαμε να μιλήσουμε τον μήνα που κινηματογραφούσαμε την ταινία μας.”
“Αλλά σύμφωνα με τις παραδόσεις του νησιού, ένας πατέρας εμπορεύεται τις κόρες του για τα ζώα της οικογένειας του γαμπρού μόλις τα κορίτσια αρχίσουν να έχουν περίοδο, γύρω στην ηλικία των 11 ή 12 ετών.”
Ο πατέρας της Zakura εκτιμά την αξία της σε 50 πρόβατα, που θεωρείται αρκετά καλή τιμή δεδομένου ότι ο γαμπρός, ο οποίος μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος από τη νύφη, θα είναι απόλυτα υπεύθυνος γι ‘αυτήν.

“Αφότου μετακομίσει στο σύζυγό της, η γυναίκα σταματά να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο.”
“Για πολλά χρόνια ο κοινωνικός κύκλος της θα περιορίζεται στις αδελφές του συζύγου της, στη μητέρα της και τα παιδιά της. Θα αρχίσει να κάνει παιδιά πολύ σύντομα μετά το γάμο. Και αυτό συμβαίνει περίπου μια ώρα με το αυτοκίνητο από την Ιερουσαλήμ.”
Ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι αφού εργάστηκε με τον Arafat για τρεις εβδομάδες, ο πατέρας ζήτησε να του μιλήσει «σοβαρά».

“Κάθισαμε στην άμμο δίπλα στο σπίτι του… όπου ζει με τις δύο συζύγους του και τα τρία παιδιά του.”
“Έβαλε ένα βραστήρα σε μια μικρή φωτιά στο έδαφος και στη συνέχεια με ρώτησε στα αγγλικά: “Σου αρέσει η κόρη μου;”
“Ήμουν έκπληκτος και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.”
Σύμφωνα με τον Vdovin, ο Arafat του είπε: “Πάρε τη Zakura στη Μόσχα, μεγάλωσέ την μέχρι τα 12 και μετά μπορείς να την παντρευτείς αν θέλεις. Το μέλλον της εδώ είναι προκαθορισμένο, τώρα είναι ελεύθερη, αλλά σύντομα θα γίνει ιδιοκτησία κάποιου.”

“Την αγαπώ σαν πατέρας, αλλά δεν βλέπω να μπορώ να σπάσω τις τοπικές μας παραδόσεις. Είσαι καλός άνθρωπος και πιθανότατα θα έχει την ευκαιρία για μια κανονική εκπαίδευση και μια φυσιολογική ζωή σε μια διαφορετική χώρα.”
Ο Vdovin δήλωσε: “Εγώ απέρριψα την πρόταση, αλλά του πρότεινα να κάνει μια ταινία γι ‘αυτόν και την κόρη του. Είναι απολύτως φυσιολογικό να αγαπάς το παιδί σου και να θέλεις ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτό. Ήταν πολύ ενθουσιασμένος με αυτό που του είπα.”
Ο Vdovin ήταν σίγουρος ότι το κίνητρο του πατέρα, αφού είδε τον έξω κόσμο στο YouTube και μέσω συναντήσεων με αλλοδαπούς, ήταν να θέλει το καλύτερο για το έξυπνο και περιπετειώδες παιδί του, γνωρίζοντας ότι αυτό ήταν αδύνατο στην κοινωνία του.

Η μελλοντική ταινία του – για την οποία συγκεντρώνει χρήματα με crowdfunding – θα έχει τίτλο “Zakura, bedouin girl”.
“Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ για τον πατέρα και την κόρη που ζουν στον σύγχρονο κόσμο αλλά αναγκάζονται να ακολουθήσουν τους αρχαίους και τρομακτικούς νόμους της φυλής τους.”
Αυτή είναι μια ιστορία για ανθρώπους που έχουν συναισθήματα, αγάπη, φόβο και μερικές φορές δεν ξέρουν τι να κάνουν και τι είναι το σωστό.
“Τον Ιούλιο του 2016 επέστρεψα από το ταξίδι στο Ισραήλ και αποφάσισα να κινηματογραφήσω αυτό το ντοκιμαντέρ όπως και να ‘χει.”
“Και το πιο σημαντικό είναι να το κάνουμε πριν είναι πολύ αργά, διότι κάθε χρονιά οι πιθανότητες για τη Zakura να έχει μια ελεύθερη και ευτυχισμένη ζωή μειώνονται.”

Μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει περίπου 4.000€ και ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στα 12.000€.
Το υπόλοιπο ποσό θα το βάλει από τα δικά του χρήματα και ελπίζει ότι η ταινία θα προβληθεί το επόμενο έτος.
“Το Crowdfunding δεν είναι μόνο τα χρήματα, αλλά και μια ευκαιρία να πούμε την ιστορία σε ένα ευρύτερο κοινό. Πολλοί ρώτησαν αν αυτό το ντοκιμαντέρ μπορεί να βοηθήσει πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους.”
“Δεν γνωρίζω αν μπορεί να γίνει κάτι μέσω κάποιας οργάνωσης, αλλά συνειδητοποιώ ότι είναι πολύ σημαντικό να μιλάμε για πράγματα που είναι τρομακτικά και αμήχανα. Και ίσως αυτό να βοηθήσει τους ανθρώπους να δράσουν.”

διαφορετικόΠηγή Παλαιστίνη: Κοριτσάκια πωλούνται σε μεγαλύτερους άντρες για 50 πρόβατα λίγο μετά την πρώτη τους περίοδο

«συναισθηματική ατροφία».

Ο Φρομ υποστηρίζει ότι για να μπορέσει να επιβιώσει η δυτική κοινωνία και η ανθρώπινη φυλή γενικότερα θα πρέπει οι άνθρωποι να επιβληθούν στην τεχνολογία αλλά και στις «παράλογες κοινωνικές δυνάμεις και θεσμούς» αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχουν ένα όραμα και να μπορούν να καταλάβουν πως μπορεί να πραγματοποιηθεί βήμα προς βήμα. 

Πέραν των φωτισμένων μυαλών που πρέπει να δημιουργήσουν και να στηρίξουν το όραμα, οι άνθρωποι πρέπει να δημιουργήσουν εκατοντάδες χιλιάδες μικρές ομάδες οι οποίες θα λαμβάνουν αποφάσεις για τα προβλήματα σε όλους τους τομείς της ζωής από την οικονομία μέχρι την παιδεία και την εξωτερική πολιτική. 

 

Συμπίπτει, σε αυτό το σημείο, με το Τάο Τε Κινγκ, το κλασικό βιβλίο του Ταοϊσμού, σύμφωνα με το οποίο το μεγάλο κατόρθωμα γίνεται με μία σειρά μικρών πράξεων. 

Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό, ο άνθρωπος θα πρέπει να αποκεντρωθεί τόσο στη βιομηχανία όσο και στην πολιτική και να σκέπτεται. Ιδιαίτερα επικριτικός είναι στο θέμα των εκλογών. 

 

Αναφέρει χαρακτηριστικά (πολύ επίκαιρο κατά τη γνώμη μου) ότι 

 

«από μία άποψη, το να ψηφίζεις στις πολιτικές εκλογές είναι ακόμη χειρότερο από το να απαντάς στις δημοσκοπήσεις, καθώς στις εκλογές, η σκέψη θολώνει μέσα από υπνωτικές, κατά κάποιο τρόπο, τεχνικές. 

 

Οι εκλογές γίνονται μία μελοδραματική σαπουνόπερα, όπου σημασία δεν έχουν τα πολιτικά ζητήματα αλλά οι ελπίδες και οι προσδοκίες των υποψηφίων. 

 

Στο μελόδραμα αυτό οι ψηφοφόροι έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν δίνοντας την ψήφο τους στον υποψήφιο που επιλέγουν. 

 

Και, παρότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού αρνείται να παίξει αυτό το παιχνίδι, η πλειονότητα γοητεύεται με αυτά τα σύγχρονα ρωμαϊκού τύπου θεάματα, όπου, αντί για μονομάχους, κατεβαίνουν στην αρένα οι πολιτικοί».

Κλείνοντας αυτή την πολύ σύντομη ανασκόπηση στο έργο του Φρομ «Να έχεις ή να είσαι;» θα ήθελα να θέσω κι εγώ το ερώτημα.

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Σκεπτόμαστε; Καταλαβαίνουμε πλέον τον λόγο της απάθειάς μας; 

 

 

Είμαστε σε θέση να οργανωθούμε σε μικρές ομάδες για να αλλάξουμε τη ζωή μας ή περιμένουμε ακόμα σαν ανώριμα παιδιά να μας πάρει κάποιος από το χέρι και ως δια μαγείας να εξαφανισθούν όλα μας τα προβλήματα; 

 

Πιθανόν, όταν αρχίσουμε να τα απαντάμε τότε θα κάνουμε και ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα προς μία καλύτερη ζωή.

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη στήλη «Πλάτωνας όχι Πρόζακ» στο ηλεκτρονικό περιοδικό Writers Gang.

mastroyanniΠηγή Να Έχεις ή Να Είσαι;