Αναπολώ συχνά εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά που με φίλους ή συναδέλφους το θέμα συζήτησης επιστρέφει στο πώς κρίνουν εμάς τους Έλληνες οι κάτοικοι των άλλων χωρών και ιδιαίτερα της Γερμανίας. Και πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ακόμη κι αν βομβαρδίζεσαι από αρνητικά δημοσιεύματα και ρεπορτάζ στην τηλεόραση, πάντα υπάρχει χώρος να ακούσεις κάποιον που βιώνει την κατάσταση και όχι αυτόν που την μεταδίδει απλά με ένα μικρόφωνο στο χέρι.
Όπως έπραξε ο Nico Rosberg, πρωταθλητής της Formula 1 για το 2016, όταν τον συνάντησα τον Απρίλιο του 2015 στο Μπαχρέιν. Είχαμε ραντεβού στα paddocks για μία συνέντευξη για λογαριασμό της τηλεόρασης του Alpha.
Μόλις του συστήθηκα και πριν αρχίσει να γράφει η κάμερα, η πρώτη κουβέντα του 30χρονου τότε Rosberg ήταν: «Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα;». Θα μπορούσε να το προσπεράσει, να αδιαφορήσει. Εξάλλου το πρόγραμμα ενός πιλότου και μάλιστα ομάδας που πρωταγωνιστεί στην F1 είναι απίστευτα αυστηρό. Άλλωστε τι κοινό έχει κάποιος που αμείβεται με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ το χρόνο με έναν… ταπεινό δημοσιογράφο από την Ελλάδα;
Όταν του απάντησα ότι η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, με ρώτησε «Ποιος είναι ο μισθός στην Ελλάδα;». «Γύρω στα 500 ευρώ», του απάντησα. «Και πώς ζείτε;» ήταν η ενστικτώδης αντίδραση του Γερμανού πιλότου. «Με τη βοήθεια των γονέων», του είπα. «Έτσι επιβιώνουν όλοι οι νέοι σήμερα στη χώρα μου».
Δεν γνωρίζω αν το ενδιαφέρον του Rosberg ήταν ειλικρινές ή μη. Δεν γνωρίζω αν αυτή τη σύντομη κουβέντα μας την μετέφερε σε κάποιο συνάδελφο, φίλο ή απλά συμπατριώτη του. Με ικανοποίησε που δεν αρκέστηκε σε ένα δημοσίευμα της Bild του στιλ «Να μην ταΐζουμε άλλο τους τεμπέληδες Έλληνες» για να σχηματίσει άποψη.
Μου αρκεί που ρώτησε.
Κοινοποιήστε: