Είχα και εξακολουθώ να έχω πολλά προβλήματα στη σχέση με τη μητέρα μου. Φοβάμαι ότι δεν θα γίνω καλή μαμά και αποφεύγω να μείνω έγκυος, αν και ο σύντροφός μου το θέλει πολύ.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την ανοιχτή αναγνώριση των θεμάτων που μας προβληματίζουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους λέγοντας στον εαυτό τους ότι όλα είναι φυσιολογικά, ότι έτσι είναι τα πράγματα και άλλες δικαιολογίες που το μόνο που κάνουν είναι να μας αφήνουν στο ίδιο προβληματικό σημείο.
Η σχέση με τους γονείς μας καθορίζουν τις επιλογές και τις αποφάσεις μας στην ενήλικη ζωή μας με τους εξής δυο τρόπους:
– Ο πρώτος είναι οτι παρατηρούμε τι κάνουν οι γονείς μας και αντιγράφουμε τις συμπεριφορές τους στην ενήλικη ζωή μας, επαναλαμβάνουμε δηλαδή τις συμπεριφορές τους.
– Ο δεύτερος είναι οτι παρατηρούμε τους γονείς μας, ερμηνεύουμε κάποιες συμπεριφορές τους αρνητικά και αποφασίζουμε πως στη δική μας ζωή θα κάνουμε το αντίθετο. Για παράδειγμα, η μητέρα μου γκρινιάζει στον πατέρα μου. Εγώ στις σχέσεις μου είτε θα είμαι γκρινιάρα (μαθημένη συμπεριφορά) ή θα παραμένω ήρεμη και θα επικοινωνώ με καλό τρόπο (αντίθετη συμπεριφορά). Ένα άλλο παράδειγμα, ο πατέρας μου είναι απών. Εγώ θα είμαι απούσα στη σχέση ή ακριβώς το αντίθετο, θα είμαι παρούσα με κάθε δυνατό τρόπο.
Τα προβλήματα στη σχέση με τους γονείς δεν μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση λόγος για τον οποίο θα επιλέξουμε τη μητρότητα ή όχι.
Το τι συμβαίνει με τους γονείς μας δεν καθορίζει τελικά την ποιότητα της μητρότητας ή πατρότητας που θα υιοθετήσουμε εμείς σε σχέση με τα παιδιά μας. Αντίθετα. Πράγματα που μας ενοχλούν αποτελούν το μεγαλύτερο κίνητρο ώστε να κάνουμε εμείς, στον γονεϊκό πλέον ρόλο μας, αυτό που επιθυμούσαμε και ως παιδιά.
Μάρεα Λαουτάρη
Life & Relationship Coach, Strategic Interventionist, Public Speaker
Κοινοποιήστε: