Γράφει η Άννα Παχή
Οι παλιές ελληνικές ταινίες, είναι αγαπημένες για πολλούς λόγους. Τις ερμηνείες οπωσδήποτε, αλλά και τα ευφάνταστα πολλές φορές σενάριά τους. Αναπόσπαστο μέρος της γοητείας τους, ήταν κάποια “μυστήρια”, μεγάλα σαν το Τρίγωνο των Βερμούδων.
Εξηγούμαι:
Στην “Καφετζού” (1956), ακούμε συνεχώς για μια κυρά – Φρόσω που λέει τον καφέ και φυσικά, έχει χ#$^εί στο τάληρο. Όταν εκείνη φεύγει, αναλαμβάνει να αποκαλύπτει τα μελλούμενα η κυρά Καλλιόπη (Γεωργία Βασιλειάδου). Πάντως, για τόσο σημαντικό πρόσωπο, είτε είναι στην ταινία η Φρόσω είτε όχι, το ίδιο και το αυτό. Δεν εμφανίζεται. Ποτέ. (top ατάκα: “Εκ της βάσεως του καταστήματος”)
Στην ταινία “Δεσποινίς Διευθυντής” (1964) ο ταλαίπωρος πατέρας “Θωμάς Βασιλείου” Διονύσης Παπαγιαννόπουλος φωνάζει διαρκώς την Γεωργία, προφανώς την οικονόμο-υπηρέτρια του σπιτιού, η οποία όμως δεν μας κάνει τη χάρη να φανεί στην οθόνη. Ο αστικός μύθος λέει πως ο ρόλος είχε προσφερθεί στη Δέσποινα Στυλιανοπούλου η οποία δεν ήθελε; Δεν μπορούσε να συμμετάσχει; Παρόλα αυτά, το “που είναι αυτή η Γεωργία, δεν θα ανοίξει μια πόρτα σήμερα;” παρέμεινε στο σενάριο, μαζί με κάμποσες άλλες σχετικές ατάκες. (top ατάκα: “γιατί πιανόσαστε;”)
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=swues1jJwX8?feature=oembed&w=1200&h=900]
Ας περάσουμε σε δράμα: Στην εμβληματική “Λόλα” (1964) ο Σπύρος Καλογήρου “Μαύρος” είναι γνωστός μπαμπέσης. Χτυπά πισώπλατα και φεύγει. Όμως, δεν μπορεί να φερθεί άτιμα στον “Άρη” Νίκο Κούρκουλο. Έχει κάποιο λόγο, σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρωταγωνιστή. Έναν λόγο που δεν μαθαίνουμε ποτέ μα ποτέ. (top ατάκα: “Θα τινάξω την Τρούμπα στον αέρα!” (σας την έσκασα)
Στην ταινία “Μια τρελή τρελή οικογένεια” (1965), ο Αλέκος Αλεξανδράκης “Ανδρέας” και η Τζένη Καρέζη “Μίκα” κάνουν έναν γάμο “εξπρές”. Εκείνη είναι κόρη εφοπλιστού. Εκείνος όμως; Φανερά ευκατάστατος, μέλος της καλής κοινωνίας, με στυλάτη αδελφή και αποφασιστικός τύπος. Πουθενά όμως στην ταινία δεν αναφέρεται τι δουλειά κάνει. Γιατρός; Δικηγόρος; Πατωματζής;;;;; (top ατάκα: “Αχ Στέλιο ήρθες!”)
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=2Umq7nreq4U?feature=oembed&w=1200&h=900]
Στην ηθογραφία “Οι Κυρίες της Αυλής”, η Φλωρέτα Ζάννα “Μελίτα” σιγολιώνει λόγω της απουσίας του συζύγου της, που έχει εγκλωβιστεί στο ανατολικό μπλοκ. Μιλάει συχνά για αυτόν, τόσο η ίδια όσο και οι άλλες κυρίες της αυλής, αλλά δεν τον βλέπουμε ούτε σε φωτογραφία… (top ατάκα: “Βάζω τα σπίρτα, βάζετε τα τσιγάρα;”)
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=GQauRyQz0R0?feature=oembed&w=1200&h=675]
Άλλη μια περίπτωση ανεργίας συμβαίνει και στην κωμωδία “Νύχτα γάμου” (1967). Ο Κώστας Βουτσάς “Ευτύχιος”, ιδιοκτήτης της “Πλαστικοφλέξ” παντρεύεται την Μάρθα Καραγιάννη “Πέπη” και πηγαίνει για το μήνα του μέλιτος στο ίδιο ξενοδοχείο που επιλέγει για τον ίδιο λόγο ο Φαίδων Γεωργίτσης “Θάνος” καθώς νυμφεύθηκε και ο ίδιος, την Μπέτυ Αρβανίτη “Τζένη”. Γίνονται πολλές αναφορές στην “Πλαστικοφλεξ”, ουδείς όμως γνωρίζει τι επαγγέλεται ο Φαίδωνας και πως απέκτησε το φανταστικό κόκκινο κάμπριο που οδηγεί στην ταινία. (top ατάκα: “Άμα θέλω δικηγόρο, μαμά έχω, θα με βρει έναν”)
Στην “Ωραία του κουρέα” (1969) στα χέρια της “Μάρθας” Καραγιάννη πέφτει η κάρτα δυο εργολάβων που ενδιαφέρονται για το σπίτι του αρραβωνιαστικού της “Γιάννη” Γκιωνάκη. Όταν πηγαίνει να τους επισκεφθεί, παρόλο που δεν της συστήνονται, απευθύνεται στον Αθηνόδωρο Προύσαλη με το όνομα που έχει ο ρόλος του: “Περικλής”. Που το ξέρει; (top ατάκα: “Θα αναλάβω εγώ το προξενείο”)
“Μια τρελή τρελή σαραντάρα” (1970) είναι η Ρένα Βλαχοπούλου “Τζένη” με κολλητή και μυστικοσύμβουλο την Μέλπω Ζαρόκωστα “Καίτη”. Η Καίτη είναι παντρεμένη με κάποιον που δεν φαίνεται πουθενά, ούτε στη φάτσα, έστω κι αν αναφέρεται κάμποσες φορές. Μονίμως λείπει αυτός ο άνθρωπος… (top ατάκα: “Γεια σου Κοκκάλω!”)
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=L3b_FNiDVU8?feature=oembed&w=1200&h=675]
Στη διασκευή του Love Story “Εκείνο το καλοκαίρι” (1971) ο Λάκης Κομνηνός “Πέτρος” επιστρέφει στην εν διαστάσει γυναίκα του, Έλενα Ναθαναήλ και αναζωπυρώνουν τον έρωτά τους. Πως λένε την Έλενα στην ταινία; Κανείς δεν ξέρει. Κανείς δεν τη φωνάζει ποτέ με το όνομά της. Ποτέ όμως. (top ατάκα: “Ακόμα κι αν είναι ένα μικρό χεράκι σαν το δικό σου”).
Αυτά προς το παρόν. Εάν ανακαλύψω κι άλλα, θα επανέλθω…
Το Διαβάσαμε Τα «μυστήρια» του ελληνικού σινεμά
