Ρωσία: Ενισχύει την άμυνά της στα σύνορα – Οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών προειδοποιούν για κίνδυνο σύγκρουσης

Η Μόσχα επιταχύνει τους ρυθμούς στρατιωτικής αναδιάρθρωσης και ενίσχυσης των υποδομών της στα σύνορα με τη Φινλανδία και τις Βαλτικές χώρες, κάτι που έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία στη Δύση. Στρατιωτικές βάσεις επεκτείνονται, νέα στρατηγεία δημιουργούνται, και το ανθρώπινο δυναμικό του ρωσικού στρατού αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς – ενδείξεις που, σύμφωνα με δυτικούς αναλυτές, μαρτυρούν προετοιμασία για μια πιθανή σύγκρουση με το ΝΑΤΟ.

Η Ρωσία, μια χώρα που υπέστη ξένες εισβολές τόσο από τη Δύση όσο και από την Ανατολή κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, ενισχύει την άμυνά της ενόψει ενός γεωπολιτικού σκηνικού που, από τη δική της οπτική, παραμένει εχθρικό. Η ανάπτυξη στρατιωτικών μονάδων κοντά στα σύνορα με τη Φινλανδία και τις χώρες της Βαλτικής, σε συνδυασμό με την αύξηση των αμυντικών δαπανών της, ερμηνεύεται από τη Ρωσία ως στοιχειώδης αυτοπροστασία, τη στιγμή που περιβάλλεται από μια στρατιωτική συμμαχία όπως το ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, δυτικοί εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι αυτή η κίνηση έχει επιθετικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η The Wall Street Journal, η Μόσχα προετοιμάζει ένα νέο στρατηγείο στην Πετροζαβόντσκ, κοντά στα σύνορα με τη Φινλανδία, ώστε να επιβλέπει δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες. Παράλληλα, καταγράφεται ενίσχυση των σιδηροδρομικών γραμμών και των υποδομών που εξυπηρετούν τις ένοπλες δυνάμεις, κυρίως στις περιοχές που βρίσκονται πλησίον των μελών του ΝΑΤΟ.

Από 1 σε 1,5 εκατομμύριο στρατιώτες

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη διατάξει την αύξηση του στρατεύματος σε 1,5 εκατομμύριο, από περίπου 1 εκατομμύριο πριν από την εισβολή στην Ουκρανία. Οι αμυντικές δαπάνες της χώρας εκτινάχθηκαν στο 6% του ΑΕΠ, έναντι 3,6% προπολεμικά.

Το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής ενίσχυσης επικεντρώνεται στη στρατιωτική περιοχή του Λένινγκραντ, απέναντι από τις χώρες της Βαλτικής και τη Φινλανδία. Οι υπάρχουσες ταξιαρχίες σχεδόν θα τριπλασιαστούν σε μέγεθος, φτάνοντας τις 10.000 στρατιώτες η καθεμία, σχηματίζοντας πλήρεις μεραρχίες.

«Για τη Ρωσία, το μέγεθος των δυνάμεων πάντα έχει σημασία», σχολίασε χαρακτηριστικά ο υποστράτηγος Σάμι Νούρμι από τη Φινλανδία, υπογραμμίζοντας ότι, ανεξαρτήτως καινοτομιών, η Μόσχα επενδύει στον όγκο.

Παράλληλα, ενισχύονται οι υποδομές και σε σημεία εισόδου κατά μήκος των συνόρων. Σύμφωνα με τον Φινλανδό ταγματάρχη Γιούχα Κούκολα, η παρατήρηση της κατασκευής νέων σιδηροδρομικών γραμμών ή η ανακαίνιση παλαιών αποτελεί σημάδι που χρήζει προσοχής.

Η ρωσική αμυντική βιομηχανία έχει αυξήσει θεαματικά την παραγωγή της. Από τα 40 άρματα μάχης T-90M που παρήγαγε ετησίως πριν την εισβολή στην Ουκρανία, σήμερα κατασκευάζει περίπου 300 το χρόνο. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι τα νεότερα άρματα δεν αποστέλλονται στην Ουκρανία, αλλά παραμένουν στη Ρωσία για μελλοντική χρήση.

Παράλληλα, ενισχύεται η παραγωγή πυροβολικού και πυρομαχικών κατά 20%, ενώ η ποιότητα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών έχει βελτιωθεί αισθητά. Όπως παρατηρούν δυτικοί αξιωματούχοι, τα πιο σύγχρονα ρωσικά όπλα σπάνια εμφανίζονται στο ουκρανικό μέτωπο, καθώς προορίζονται για πιθανές επιχειρήσεις αλλού.

Το ανθρώπινο δυναμικό, ωστόσο, αποτελεί το μεγάλο στοίχημα. Οι υψηλές οικονομικές απολαβές έχουν αυξήσει τη στρατολόγηση, φτάνοντας πλέον τους 40.000 στρατιώτες τον μήνα, σύμφωνα με εκτιμήσεις ανατολικοευρωπαϊκών υπηρεσιών πληροφοριών.

Νέα στρατιωτική ελίτ

Η αυξανόμενη στρατιωτική κινητικότητα στη Ρωσία έχει δημιουργήσει μια νέα κοινωνική τάξη, μια «στρατιωτική ελίτ», όπως την χαρακτηρίζει ο ειδικός Ντάιβις Πετράιτις. Ο ρωσικός στρατός, ενισχυμένος οικονομικά και πολιτικά, κερδίζει κύρος και επιρροή, προσελκύοντας ολοένα και περισσότερους νέους στις τάξεις του.

Η ανησυχία της Δύσης εστιάζεται στο πότε –όχι στο αν– η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει αυτή τη νέα ισχύ. Εκτιμήσεις στρατιωτικών αναλυτών κάνουν λόγο για προετοιμασία σύγκρουσης εντός 5 έως 10 ετών, με πιθανά πρώτα θύματα μικρά κράτη του ΝΑΤΟ, όπως η Εσθονία.

Το ερώτημα, βέβαια, παραμένει: όταν μια χώρα έχει γνωρίσει εισβολές τόσο από τη Δύση όσο και από την Ανατολή, όταν σήμερα περικυκλώνεται από μια στρατιωτική συμμαχία, γιατί θεωρείται επιθετική η ενίσχυση της άμυνάς της; Μήπως, τελικά, η άμυνα είναι θέμα οπτικής γωνίας;